Ze was er meteen verliefd op, maar had nog veel liever een schilderij van een dolfijn. Of Wouter Berns van Galerie Tripmaker die ook kon maken? ‘Nee, ik schilder geen dolfijnen’, repliceerde hij stellig. Dat was een domper. Maar ze schrok pas echt toen een man achter haar riep: ‘dat schilderij met die orang-oetan is leuk!’. Uit angst dat iemand anders haar voor zou zijn, riep Angelique Eijsberg: ‘Ja, mooi, hè? Die heb ik net gekocht!’ Het leverde haar een verbaasde blik van de kunstenaar op. ‘Maar uiteindelijk komen mijn werken altijd daar terecht waar ze behoren te zijn’, zegt de kunstenaar.
Afgelopen weekend haalde Angelique ‘De Monarch’ op. Haar tweede ‘Berns’, want eerder kocht ze ook al een kleiner werk van de kunstenaar; een schaap, staande in de wolken, die zijn vacht verliest en overal schapenwolkjes achterlaat. Ze is, net als haar partner, bijzonder gecharmeerd van Berns werk. ‘Marcel heeft ook twee werken van Wouter’, klinkt het. Dat ze nu een aap in plaats van een dolfijn onder de arm heeft, doet niets af aan de vreugde.
Beertje Colargol
‘Tja, ik heb nu eenmaal een hekel aan dolfijnen’, zegt Wouter Berns. ‘Ik heb een Flipper-syndroom. Ik zal Flipper nooit schilderen, maar ook Pipo, Swiebertje en Beertje Colargol niet.’ En hij begint te neuriën, waarbij we ieder de ‘stoute versie’ van dat liedje al denken te horen. ‘Alleen daarom dus al niet’, lacht de kunstenaar. Angelique is vooral erg blij. ‘Ik dacht, toen ik hem spontaan kocht: ‘als ik nu niets zeg, dan kaapt die man hem straks voor mijn neus weg…’’ Wouter geniet zichtbaar van het verhaal. ‘Zo gaat dat’, zegt hij. ‘Vaak zijn er een aantal mensen die een stuk erg leuk vinden. Zo verkocht ik gisteren iets aan mensen uit Nieuw-Lekkerland – fantastische naam, trouwens. Die man was erg gecharmeerd van een werk en vertelde toen hij het kocht dat het ‘de hele vakantie in Friesland in zijn kop had gezeten’. Na de vakantie moest hij het hebben…
Vaak zijn er wel vier, vijf mensen die oprechte belangstelling hebben en soms ook hakt niemand een knoop door. Dat geeft niet, want uiteindelijk komt het wel. Zoals een werk uit 2008. Kort nadat ik het had afgemaakt, had een man het al gezien en sindsdien was het in zijn hoofd blijven zitten. Nu had hij wat vakantiegeld over, had hij zijn huis opgeknapt en was er een wand vrijgekomen waar het schilderij prachtig tot zijn recht zou komen. Of ik het nog had? Wilde hij weten. Zeker. Het was er nog. Dat heeft zo moeten zijn.’
De Monarch
Terug naar ‘De Monarch’. Waarom een orang-oetan? Wat is het verhaal, wil ik weten. Berns: ‘Hij is een beetje oranje, heeft een ring om, hangt in de blauwe touwen… het is toch wel een adellijke aap. Er zijn wereldwijd heel veel adellijke apen…’ Het is geïnspireerd op het verhaal van ‘Koning Aap’, een oosterse vertelling; zoals alle schilderijen van ‘storypainter Berns’ een verhaal vertellen. ‘Aap wilde het machtigste wezen op aarde zijn. Hij doet allerlei rare dingen om dat te kunnen worden, komt een aardig end, is niet te vertrouwen, niet bijster intelligent, maar wel heel erg slim en beresterk. De bevelhebbers in het oude China zijn niet zo blij met Aap en halen Boeddha erbij. Aap ziet een kans. ‘Als ik van Boeddha win, ben ik echt de machtigste ter wereld’, denkt hij. Boeddha daagt Aap uit: ‘Jij kunt toch hoog springen?’ ‘Wel dertigduizend meter hoog. Meer, als het moet’, zegt Aap. ‘Mooi’, zegt Boeddha. ‘Ga in mijn hand staan en als je uit mijn hand kunt springen, ben jij de machtigste.’ De aap denkt ‘makkie’. Hij springt en springt, komt ergens aan, ziet een pilaar en pist er tegenaan. ‘Waarom sta je tegen mijn vinger te pissen?’ zegt Boeddha. Dan moet Aap erkennen dat Boeddha de machtigste op aard is. Hij geeft zich over. Aap wordt onder een berg gelegd, diep verscholen, ver weg van alles en iedereen. Dat is het verhaal van Koning Aap. Een verhaal over hoe je je ego onder controle moet krijgen en zo vanuit je gevoel op de juiste manier moet leven. Aap is alleen maar bezig met macht en kracht. Dat is volgens de Boeddha en de machthebbers in het oude China niet de weg. Aap wordt een kopje kleiner gemaakt en mag na vijfhonderd jaar onder de berg vandaan komen. Dan is zijn ego heel klein geworden. Hij wordt dan een belangrijke begeleider en beschermer van de boeddhistische monniken.’ De aap van Angelique is niet onder de berg geweest. Het is ook niet de eerste ‘Koning Aap’ die hij heeft gemaakt. ‘Door de jaren heen heb ik al veel variaties op dit thema gemaakt; zoals een gibbon met een stropdas, maar ook een orang-oetan in het oerwoud die een door een missiepater in het oerwoud verloren (?) crucifix vasthoudt.’
Afscheid nemen
Of de kunstenaar niet met pijn in het hart afstand neemt van zijn creaties? ‘Wanneer ik ergens mee bezig ben, heeft het al mijn aandacht. Is het af, dan ga ik verder aan iets nieuws en is mijn aandacht voor dat eerdere werk minder. Krijgt het dan weer hernieuwde aandacht van iemand anders, dan is dat heel mooi. Dan komt het op een plek terecht waar het wordt gewaardeerd en weer volop aandacht krijgt. Wat is er nu mooier dan dat? Het grootste compliment wat je als schilder kunt krijgen, is wanneer mensen je werk kopen en ophangen.’ En hij werpt nog een laatste blik op ‘De Monarch’, verpakt in bubbeltjesplastic onder Angeliques arm.
Wouter Berns ‘in verf verteld’
In Galerie Tripmaker zijn de voorbereidingen van de lange wintertentoonstelling getiteld “Wouter Berns ‘In verf verteld’” in volle gang. De tentoonstelling zal lopen van 1 november t/m 31 maart 2022.
‘Ondertussen is mijn werk nog t/m 13 november te zien bij Galerie Paterswolde, op de groepstentoonstelling “Met een glimlach”’, vertelt Berns. ‘Daarnaast neem ik in november deel aan een groepstentoonstelling bij Galerie Autrevue in Heerenveen, en hangt mijn werk van 28 november t/m 19 december in Nijmegen bij Galerie Z.’
