“Det is now ok wat, et kump mien eerlijk ezegd elemaole niet uut.” Erken ie det regeltien, aj ineens een onverwachte gast uut buutnland kriegn? Zeune van een old keleega van vrogger die aj sinds ie in de luiers zat, narns never nooit meer ezien em! Ineens reizn z’as student in kunst en klodderi’je doar Europa ene, de dollars bin op en ze mun nog ene nacht een vriendelijk onderdak em. Langes Kampm koomm ze dan, oe verzinn ze’t.
Ie striekn oe ánd over ’t árte en zeggn: “voaruut dan maar” Ik ad gien tied en mos Theo an de bak. Ei veegt en ei klopt en is mien an de gang. Ef nog zo ezegd, det ie nao zien tunnel operasie een joar lank niet meer oevn te stofzoegn. Alles mos netties en an de kante weezn. De raamm mossn elapt, et lezjeerbèdde netties op emaakt en d’r mos wat in uus aalt woarn. Twee emmerties water aaln, doar ging ie met zien söppien. Ik ield mien oogn snoersrecht op et skarm van de lep top.
Via ‘t internet is eel gow vriendskap met Pietertien esleutn en is uut elegd det ie vanof Berlijn met de trein, noar Kampm Suud mut koomm. Pietertien ef alles op zien ‘smart foon’ en twee uur smiddags belt ie en zeg: “Ik bin bi’j de bakkerije.” “Mooi zo” zeg Theo “oe bej daor ekoomm?” “De busse ef mien ov ezet” zeg onze vriend. Ook nog,…. sekers wat ni’js. Dus ik zeg: “ah man, det kan elemaole niet.” Ja, nee, et is bi’j bakkeri’je Spek. Ik mos metene an spekláppies denkn maar bakkeri’je Spek is niet in Kampm eur. “Ik zal wel eem kiekn” zeg Theo “bliev ie doar maar staon, ik aal oe in tien minuutn op.” Eignwies weezn!
Op ‘t Internet egoegeld en ja eur, doar ej em. Inderdaod, Bäckerei Speck is in Kampm. As wi’j saamt kiekn, is ‘t niet in Olland, maar in Kampm op Sylt. ‘Sylt’, det lek wel een bietien op Suud aj’t snel zeggn, maar ‘t is wel op een Noord Fries eiland. Doar be’j niet in tien minuutn. Een bericht an Pietertien: “Jongien, koop ie maar een lekker broadtien bi’j de bakker, gaot maar eem arns zittn, want ie bin bi’jna in Denemarkn en ik kan oe niet opaaln” zeg Theo. Et blef een ele tied stille. Wat een rust.
“Ie kunn d’r ook in oe nakien loopm aj d’r zin an em” skref Theo, want intussn addn wi’j uut evundn det et een eiland veur blote billn parade was. Ie kunn oe daor lekker elemaole zonder alle vestibules uut laotn wei’jn. Een dag later kump et bericht, det ie 18 uur onderweg ewest ef, um bi’j zien vriendin in Utrecht te koomm, ook een paar onderd dollars varder. Elaas, ei mut ons laotn skietn, want de volgende dag giet zien vliegtuug noar Canada.
Et kan soms best wel een goed gevuul geemm, as z’oe loatn skietn en de weg kwiet bin. Mooi laotn goan Siep, denk ik. “Ach wat jammer now eh, ie addn oe d’r zo op ver’eugd, elaas….” lieg ik ik em vierkant in zien gezichte. Theo nemp stillegies een ándtien vol Paracetamol in, ef overal piene van de grote skoonmaak. Maar, ik eb mooi alles an de kante, genog in uus tot an de karst en varders gien trammelant an de kop.
Ik goa varder. Allo eh, …..vriend.
TUSS’NDEURTIEN
