OORLOG
Zeldn em wi’j zo veule koestanjes in de tuin ad. D’r stiet al een ele mande vol. Pien in de rugge van ’t bukkn. Vrogger maakn wi’j d’r een peerdetoom van, maar det zie’j teegnswoordigs narns meer.
Achter et ’ekke bin een stel kleinties koestanjes an et zuukn. Theo in zien sas en die is al gow met et grut an de proat. “Zo skattig eh” zeg ie en lup alsmaar ‘een en weer. Haktiveert em skienbaar. Et bin gien kienders uut de buurte, zekers bi’j opoe op vekansie. Eem later zie’k em met een zákkien koestanjes dribbeln, uut onze mande. Ei giet de stákkers eem een bietien ‘elpm, klein meisien en een jongien van pak weg tiene. Now, ei giet maar mooi zien gang.
Achter giet et skattige geginnegap nog een peusien varder. Eem later lup Theo weer dol antoeziast as een juffers’untien met een zákkien koestanjes, en ja, nee, now mun d’r nog een paar druppies bi’jin. Uuterst beleefd dankoewel zeggn ze, eur iew ook niet zo vake meer. Ze knippern met de wimperties. Tja, aj de kienders varre weg em, ej oe kleinkienders ook varre weg en dan goj wel ies gekke dingn doen, um te kompenzeern.
’s Middags is Theo in et veurtuintien an et rommeln en kump Karel neur buutn. Van et skoffeln kump d’r dan ook niet meer veule. “Eur ies” zeg Karel “wat mien now overkoomm is vanmurn, ik mut et eem kwiet.” “Wat dan?” zeg Theo. “Man, ik stoa achter in de tuin, en wur ik knal‘árt bombardeerd. Bats, bats, zo op mien kale knikker” zeg Karel. “Ik bin in mien eign tuin niet ies meer veilig, et lek wel oorlog.”
Theo skuddn de kop: “Sjonge jonge Karel, det is mien ook wat. Wat zol det now weezn?” “Skorum uut de buurte, gewoon skurum” zeg ie “in d’arfstvekansie muttn d‘oldn et bezoern.” “Ie maagn buutn wel een ‘elm op em” zeg Theo en skoffelt weer een bietien langes de ortensia’s ene. Et duurt niet lange of Truus van iernoast gef ons de sleutel en vrug of wi’j de boel in de gaatn kun oln.
Gef niet eur, maar now wa’k toch nuuskierig en zeg: “Mun jullie arns ene dan, of ej wat op et gas staon?” “Nee Siep” zeg ze “maar ie weetn toch wel da’k gisteren net mien raamm achter netties elapt ebbe?” Ik wete d’r gien klap van of en et zal mien een zurg weezn, maar ik zeg maar van ja, kan ze varder proatn. “D’r is een geveurlijke bende in de buurt die em et op ons ‘emunt. Dood eng, ik bin d’r bange van. Z’em ons met koestanjes bekogeld en ik eb de druppies nog op de ruutn zittn.”
“Et lek wel oorlog” zeg Theo. Ik goa achter Truus stoan en skudde met de kop van ‘nee’ en dan wet ie genog. Stille bliemm! “Ach, wi’j bin thuus en oln de boel wel in de gaatn, det kump elemaole goed eur en anders maar eem de pliesie belln of zo, wat muj anders?” zeg ik. Kuj zien eh, ie em zo oorlog, ie weetn lange niet altied wie as oe vijand is, et overkump oe zo maar.
“Aj nog ies wat weetn” zeg ik as we weer ies an de koffie bin “weet ie wat ie bin? Ie bin gewoon een smerige olde waapmleveransier, skaam ie oe niet?”
Now aju eh.
TUSS’NDEURTIEN
