Het zal zo’n 45 jaar geleden zijn, misschien iets langer. In die tijd verplaatste ik mij nog op een brommer, maar daar kwam verandering in. Had namelijk een auto gekocht! Toen moest ik de brommer kwijt, daar was maar één oplossing voor mogelijk, een kleine advertentie in toenmalig huis aan huis krantje “ deSteur”.(Steurtien) De tekst luidde: “Een gebruikte ,maar in uitstekende staat verkerende brommer te koop, prijs fl 150,- ’s Avonds om een uur of zes zat ik net in kamer te eten toen er aan deurbel getrokken werd. Een klein mannetje met blond gekruld haar en een enorme krulsnor stond voor de deur. Met kleine pretogen keek hij mij aan en zei : “Goedenavond, ik ben Toon Wezenberg, en heb jij een brommer te koop? Klopt! en een hele beste! “Det sal wel , weur stiet det ding? Achter bij ons in de schuur. Zal’m er even uit halen! Even later stond de brommer voor op de stoep. Toon bekeek hem van alle kanten, en er zeker wel vijf tot zes keer op gaan zitten. “Mag ik ‘m even proberen?” Goed…, maar rijdt dan wel met je mee! ;-0) Na een rittien Swátendiek en nog váder, kwamen wij weer heelhuids in Brunnepe aan. “Wat mut det ding kosten? “ Det weet ie toch! fl 150.- “Des vuul te duur !!! “ Goed , dan loat ie’m toch mooi staon? Koper is al beboren hoor! “…Maar is ’t ie verder wel goed , bedoele, nooit geen problemen mee gehad? “Nou ja, op die keren na vergeten te tanken en te lange op resarve heb gereden. Ja, det ken ik en bulderde van ’t lachen. “Vertel mien wat !!!” “Maar eem goeie vrienden beste man, ik zal je die fl 150.- geven, maar als hij binnen kortste keren wel problemen geeft, dan weet ik je te vinden. Dan gebeuren er heel rare dingen, neem det maar van mien án!” “ Hij rekende af en vertrok met brommer.
Toen ik weer binnen kwam was mijn prak natuurlijk steenkoud geworden. Mijn vrouw vroeg: “wat was dat dan , hadden jullie ruzie of zo iets? ” “ Nee eur ,hij heeft de brommer gekocht!” Een paar dagen later kwam ik een buurman tegen die vroeg: “Is Toon nog bij je geweest ? ” Nee,hoezo ? “Je hebt toch die brommer aan hem verkocht ?” Ja , hoe weet jij dit dan weer? “Zal ik je vertellen. Stond eergisteren op de stoep bij Gebr. Kok toen Toon op een brommer kwam aanrijden … En ? Nou, precies voor de deur sloeg de brommer af. Wilde niet meer voor of achteruit. Ben toen na hem toegelopen en samen de brommer bij Kok na binnen gedragen. Kwaad dat ie was. Gotsamme, wat voeterde ie. Hij zei tegen mij: “Ie woon vlak bí j die kerel weurvan ik die brommer gekocht heb hé ? Zeg maar vast tegen hem dat hij afscheid van z’n vrouw kan nemen. Ik heb hem duidelijk gewaarschuwd! Poosje later kwam Henk Kok lachend na buiten lopen en zei: “Toon, je kan brommer weer meenemen hoor. Hé zei die, nu al ? Ja man ,Sproeier zat verstopt!!!” Nou een pak van m’n hart zei ik tegen m’n buurman. “Stel oe veur… Paar jaar later ontmoete ik de Kratze bi’j Wim en Tinie de Kleine van de Blokhut. “Há, bekent gezichte!” riep Toon tegen mij. Ja… inderdaad, ken ik je ook ergens van? “Ie’m mien ooit een brommer verkucht hé? ..” O god dacht ik, nou zal je het hebben. “Nou beste man , als je ooit wéér een brommer of een auto te koop hebt , bel mij dan ! Betere brommer nooit meer gehad !!!”
Tot op de dag van vandaag, “de Kratze” – en schrijver deze, nog steeds goede vrienden! Alleen jammer, Blokhut voltooid verleden tijd is! Niet dan Kratze ? :-0)
”Dut ‘r niet toe”
