Alles muj in de gaatn oln. Zekers aj older wurn. Op alle frontn goj achteruut. Ie zien minder goed, eurn slechte, d’r mut overal meer zolt op en roekn doej ook al niet zo goed meer. Theo is een goeie roekerd eur, maar deurgoans bin ik degene die as een kladde meer ziet. Onze Tiemie eurt alles, en slut meteen an. Zo bin wi’j best een goed team.
“Wat stinkt et toch allemachtig” zeg Theo. “Ja, now aj’t zeggn, roek ik ook wel wat” ….eem goed snoevn “verbrand rubber” zeg ik. Volgens Theo kan det niet en is’t stomweg kurtsluuting. Ja, allo, stomweg. Van boomm neur beneedn as een Biegel (n’ond) et ele uus deur snuffeln en zeg ie: “ja, …ja ja, et zit in de gerazie Siep” Now, det kan ook niet, volgens mien. Ik striek in de kamer, frituurpanne ek niet. De broodbakmesjiene ef ie in de bi’jkeukn stoan.
Maar ja, de gerazie ef wel een knoert van een kier onder de deure, weur alle stank van buutn of onderdeur kump. Op et nei’js eurn wi’j det et weer argns in de fik stiet. Deurn en raamm muj dicht oln. Flauwe kul, zo arg is’t ook weer niet zeg de gemeente. In de varte giet d’r ook een sirene of, det kan’k wel eurn. Toch maar eem neur et Mellemer park goan, want det is ov espreukn. Zogenaamd niks meer in uus. Et is ‘esleutn. Buutn mun wi’j wachtn veurdet we met een grupien neurbinn kunn goan as d’anderen d’r uut koomm.
An de kassa ef d’r ene een slecht passnd stukadoors-mondkáppien veur de snoete. Zekers toch niet elemaole flauwe kul? De mascara lup aar over et rándtien ene. Wi’j em nargns last van, al weetn onskuldige bejeurdn niet wat of d’r in zo’n rookwolk zit. Ie kunn maar zo et leutien leggn. Ach, et was toch al uut’esturvn.
Et ene mement stiet de skrootoop in de fik, et volgende mun z’een keersien veur oe ansteekn. Gelukkig was’t veur ons nog niet ov’eloopm en maagn wi’j, met ons getreuzel en geneuzel, nog een endtien varder sjokkn. Veur daj’t weetn is’t weer allerzieln en is det kleine gerestereerde kapellegien op de Roomse begraafplase et mooiste plekkien op eerde. Vrogger gooin ze de glasinloodruutn in en stun et bouwvallig op betere tiedn te wachtn.
Now is’t een skitterend mini-karkien, weuras et zunlicht neurbinn valt. Die ons ontvaln bin, wurn doar erdacht. Bi’j et zingn van mooie liederen vuul ie oe stark verbundn. De jonge lui speuln plechtig klarinet en met an’esteukn keersies, goj met menander neur buutn. Onder et kruus wurd deur de pestoor ebeedn en skolder an skolder ‘blief mien noabi’j’ ezungn. Ie skietn gewoon vol en veur oe verdriet oev ie oe niet te skaamm. Aj iemand deur em liggn, dan muj skrei’jn en doar is’t ook veur.
Noa det ritteweel, goj met oe keersien noar et graf en brand et d’ele nacht stillegies deur. De koster zee det et eignlijk nog donkerder mos weezn, det is nog mooierder, maar wi’j bin al lange bli’j as’t dreuge is. Et ef wel ies anders ewest, maar disse dag was d’r ene met een goldn rándtien. Et is weer een mooi stukkien fietsn van over de brugge en vrug umsko noast mien: “eb ie al edrukt?” Twee keer al, maar ik druk nog maar eem want misskien dut ie et niet. Metene springt ie op gruun en stoan wi’j as jonge meidn op de trappers.
Thuus vrug Theo: “Roek ie niks?” Dus ik vroage: “Kurtsluuting? ” “Nee, kiek ies, ik eb een pánnegien soep emaakt” zeg ie. Ja, nee, now roek ik et ook .…mien oge ziet ook een flesse wien kloar stoan. Op de toafel brand een keersien. “Was’t mooi?”zeg ie. Ja, ‘t was mooi. Ie mun d’r maar wat van maakn, toch?
Now allo dan
TUSS’NDEURTIEN
