A’k an de Boomsingel vort was, zat ik óf in et kooln’ok, óf bi’j de kippm. Achter op de plase zurgn die veur d’eiers en ‘ebroadn kippegies. Mien mo was druk met de boernjongs. Alle brandewien gung op de rezienn en weldn over ‘t rándtien ene. Dan maar wat noar de kippm, dan kump et wel op. Ze waarn d’r as de kippm bi’j. Mien va kump met zien fietse d’achterdeur in: ‘Truus, wat is d’r met de kippm an d’and?’ zeg ie, en die ‘ane kon ook niet meer op zien pootn stoan. De kippm em snagges goed ‘esloapm. Det ze de volgende murn pien in de kop addn, kraaidn gien ‘ane noar.
An d’Ebberingstroate em wi’j gien kippm meer ‘eneum, want va gaf alle kippm een name. Stientje en Mientje, Boukje en Froukje. Det muj echt nooit doen met kippm, want dan bin ze metene femilie. Aj dan een kip de kop of mun ‘akkn, en det mut gewoon een keertien, is’t moorddadig. Now ja, ei kon et eemwels niet eur. Zeune van een slager, maar slachtn, oh maar. Een lekker stukkien vleis bi’j de spruuties, oh jawel, maar as ie Froukje uut et ‘ok aaldn, begun ie naor aar glanznde- bruune veern te kiekn en det kekke rooie kámmegien. En van de kippmsoep kwam niks terecht.
Ik kriege braakneigings as d’r in Kamperveen duuzndn kippm ‘eruumd wurn. Woarumme det now zo neudig loatn zien op de tillevisie? Z‘oln een paar kippm op de kop en an de pootn vast, die nog ‘eftig alle kantn op fladdern en loopm d’r nonzjelant mee weg. Ie zoln toch denkn; wat fladdert leeft nog. Ik wete wel aj de kop van een kip ov‘akkn, det ie nog wel een peusien deur fladdert. Doar kump vast et gezegde vandoande: ’ie luln as een kip zonder kop!’
As de kleinkienders d’r bin, mun z’altied eem naor de kienderboerderi’je, maar die is ‘ermeties ov’esleutn en det is maar goed ook. Um te voorkoomm det de vogelgriep zich versprei’jt, em ze maar eem 800 poelántn noar de filisti’jnn ‘ulpm, allenig um d’r achter te koomm det ze niks mekeern.
‘Ik mut d’r niet an denkn’ zeg ik. ‘Maar ie doen et toch Siep’ zeg Theo. Ik zeg: ‘Et leemm is vol risico’s.’ ‘Ja ja,’ zeg ie ‘t risico van older wurn. Ze goan oe allemoale vooruut, en wi’j bliemm achter met d’ofstammelingn, en al die snotteneuzn die as oe boomm de kop uut gruuin.’ Ei is ‘ekrumpm eur, maar ef wel gelieke. Van oe eign kluppien valt d’ene nao d’andere weg, ook noar de filisti’jnn zeg maar.
‘t Is dus zaak daj zo veule mogelijk oe olde skik anzwengeln en in et ‘eedn bliemm. Wilt eedn nu treedn, uut vieftienzeumenneegntig. Wat een wies’eid eh? Pas toen as Valerius een jaor lank dood was, ef zien zeune de zangbundel, woar as det instiet, uut‘egeumm. De man mos ies weetn. Tachentig jaor em ze d’r over ‘edoan um van die Spanjaardn verlost te wurn, det bin toje mieters ‘ewest. Veule Spaanse woordn em ze niet achter ‘elaotn, maar een paar kwazie leenweurdties em we nog wel. CARAMBA, ….Theo ef op de tocht estoan en ef een klein emmertien an de neuze ‘angn. Wat is d’r dan niet beter dan een lekker kippmsuupien?
Op COMMANDO (ja ja) , ef disse PENSIONADO maar eem een suupien veur d’ele ARMADA op et fornuus staon. ‘Niet an et kwaoje toegeemm’ ef Valerius ‘ezegd, maar ja, met vogelgriep kuj niks. We trekkn wel ten stri’jde, maar et ef niet veule meer met dapper’eid te maakn.
Now ja, ADIOS.
TUSS’NDEURTIEN
