Mense kienders wat een kolde. ‘t Is wel wat anders as in November. Disse wind kump skuins van veurn, hacuut vanof et Oostfront en giet mien dwars deur de jásse ene. ’t Is tied veur de borstrok en de piepmbroek. Ie em zo oe verplichtinkies en springn toch maar weer moedig op de fietse. Met de musse over d’oorns, de sjaal totan de neuze en de kraag op, liek ie niet meer op de mens van gisteren.
Tot mien grote verbijsterink zie’k toch weer een paar aanties en kippegies bi’j de kienderboerderije, die as feiteluk esleutn is, rondskarreln. Et is wel zundag, maar zekers op de zundag muj toch oe kippm op stok oln. Veurda’k d’r overene riede skriw ik nog maar eem in’t veurbi’j goan: ‘kssst, …. op’okkn’
Bi’j gebrek an al die kienderstemmegies is ‘t bi’j Anjo een dooie boel, maar niet in ’t kippm’ok. Veur de kippm is ‘t net asof d’r een ele busse vol met hazielzoekers an’ekoomm is. Sullie mun per metene, et onderkoomm met kalkoenn en ander soort gespuis deeln. Die mánnegies loatn natuurlijk metene ‘aanngedrag zien en keilt Anjo d’r een paar dreuge takkn in. Ei mut niet te veule ruumte veur een knokpartij em.
Ie begriepm toch wel det et bi’j de jonge lui niet anders is eh en daj d’r gewoon een paar takkn tussnin mun gooin. Deurumme ef Theo d’r altied een paar bi’j de veurdeure stoan. Aloewel, ….ie zien et ook wel bi’j olderen eur. Dan maj niet op een bepoalde stoel goan zittn, want deur zit altied een ander op. Eur ie mien? ALTIED. D’r zit niemand op eh, maar ze zeggn wel “Tinie sit deur.” Et is ongetwiefeld niet altoos aanngedrag, maar vake dom kippmgedrag, deur bin d’r een kladde meer van. Ach, as ‘ane kuj det gekakel ook niet zo lange vol‘oln. Et weurdtien NOOIT is bekans net zo rottig. Breek mien de bek niet lus. Ie bin net de trap of en dan zeggn ze: “Siep kump nooit” en det wurd dan de waareid. Ja en vol ‘oln eh.
Intussn bin buutn, aj eel onskuldig binn op de banke zittn, d’olde drollebakkn deur vandelistn sie-stee-maa-ties in de poeier eskupt, in de fik esteukn, uut menare trukkn en de wrakstukkn doelloos in de plomp eslingerd. Et bin de leemmloze hobjectn die as et bezoern mun en woar aj mooi oe baldadige driftn op lus kunn loatn. Eldaftig kuj met de burst veuruut de rooie poepzákkies an bussies d’r uut roppm en z’overal met een oge boge de struukn in gooin. Oe lege innergieblikkies, weuras de stimmeleernde oerkreetn opstoan, d’r achter an. Innergie en motiverings um et netties in de drekbak te doen, zit skienbaar op det moment in een ander blikkien.
Ie kunn oe now wel overal an argeren, maar det ef elemoale gien zin en muj met leuke dingn in belans bliemm. En now e’k et niet over det gepruts met karststukkies. Nee, concrete possetiviteit. Zo em wi’j in de buurte ‘zo maar’ allemoale splinternei’je bakkn van de Gemeente ad, die weer fier langes et ondn-dol-terrein met opruumplicht stoan. Leuk leuk leuk. Sommige met een grote sleuf, andere met een klep veur de bek. Een amparte ‘older veur de zákkies d’r vlak boomm en zal et mien benei’jn oe lange die stand ‘oln.
Ondanks det Tiemie zien bezunders fraaie goldn penning van de Gemeente keurig um de nek ef, ef ie de poale van de nei’je drekbakkn metene respectloos in’ezeegnd. Misskien is det zien menier um zien dankbaareid te bewiezn.
Goa d’r vandeur, allo eh.
TUSS’NDEURTIEN
