Um met meziek en zang goed uut de varf te koomm, bin we met Karst in Old Kampm druk met verkleedparti’jn. Koortsachtig wurd d’r een musse enei’jt en de lange rok uut de kast aalt. Oeden en pettn goan as warme breudties bi’j Ventura over de teunbank ene. Ie mun d’r veur zurgn daj niet kold wurn. Een endtien varder op, in Zwolle, vun die arme Bulgaarse vrouwe det ook “koom ie neur uus? Et is zo kold buutn!” zeg ze toen as zie beln. De sympatieke accordionist, want deur zit best wel ies verskil in eur, wol nog een bietien speuln veur de mensn.
As of ene keer niet genog is, wurd onze onskuldige muzikant viemmtwintig keer in de burst ‘esteukn. Ja, mien verslag zol d’r varders wel anders uutzien, maar now maj eem niks zeggn over d’op gluuind ieterdoad betrapte verdachte. Et jongien was een bietien ellig, …..vrogger zekers gien autopedtien ad. In alle staatn lup ie met zien messe de Jumbo in, kreg ie een winkelwaagn veur de pootn, en aalt ie nog ies een keertien uut. Tied um noa te denkn em ze niet, maar deur eldaftige omstanders wurd ie overmeesterd.
Veur de noabestoandn is’t ov’eloopm met de meziek en bin z’op weg neur Bulgari’je um de brave man in zien geboorteland te begraamm. Ondanks det ze zonder kleerskeurn van d’ene in d’andere liefdadigeids horganisatie rolln, tastn de blauwvingers diep in de buidel, um reis en uutvaart te bekostigen.
December is een moand weurin ie van alles over oe ene kriegn. Ondanks d’ellende mun de veurstellings deurgoan. De peerdekeutels van Hameriko liggn nog op stroate noa te dampm en muj oe alweer kloar maakn veur et vollegende hevenement. Wi’j bin d’r maar druk mee, en die lui van Zakt in de Geute em ‘ezegd det Siep met skriemm deur mut goan, totdat ze d’r bi’j neervalt.
Dus, ik zeg teegn Theo: “skat, maak ie dan maar ies eemm een lekker suupien veur ons” Onder begeleidink kreg ie det best veur menare. Uigien fruitn, paar stukkies temaat, boejon blukkien, zakkien soepgruunte, d’r giet van alles in. “Een klein ándtien verremesellie” zeg ik en loat em zien wat een klein ‘andtien is. Maar nee, Theo denkt ‘da’s niks’ en gooit d’r een ‘alve zak in. Ik eure niks. En maar stillegies ruurn. Eem later stiet et suupien op toafel. Ik kieke en denke, ‘ro-do-den-drons, wat zol det weezn?’ Mien lepel blef d’r van zelf in stoan. “Muj’s pruumm” zeg ie. “Ja ja, ik kome d’r an” zeg ik, en ik mut al mien moed bi’j menander graain en slik de sliemzooi zonder zeurn deur.
Tweede gang is ‘ratjetoe a la Theo’. Et mut veral genog weezn, as of wi’j met ons beidn een weesuus em, en giet ie nog eem veur’n blik temaatn neur de Torkse winkel. An de buutnkante stiet d’r een mooi platien van rooie temaatn op, maar as ie det literblik oopmdrei’jt, blek et puree te weezn. Now ja, et ele blik d’r maar niet in gooin, maar wel zo veule det mien de bek d’r van saamm trekt. Zoer man! “Wat za’k in’t nei’je jeur now ies goan doen?” vrug ie mien “vri’jwilligerswark, of een curzussien?”
Weur aalt ie et lef vandoande? Ik weet et goed ‘emaakt. Vrijwilligers wark oef ie niet neur te goan zuukn, astoeblief, de stofzoeger stiet al kloar. Een old skurt em we nog wel arns, zal em maggies goed stoan. Veur de cursus ‘KOOKN OP EIGN ‘OALTIEN’ ek em al op’egeumm.
Et noagerecht ziet d’r eerlijk ‘ezegd geweldig uut. Et pruuft ook nog merakels ampart. De verboodn vruchtn em een lang peusien in de brandewien estoan. Ik neem waarachies nog een tweede keer. Gelukkig, mien Theo lacht. A’k et op eb leg ik met de kop op toafel.
Goeiemiddag, ……..eem sloapm.
TUSS’NDEURTIEN
