Noa d’uutvaart snel met Tiemie d’r uut, die met gekruuste peuties bi’j de veurdeure stiet. Theo is weer bezig ewest en ef kaarties veur Zwaannmeer bemachtigd. Ei zal wel denkn, et joar is bi’jna umme, det kan net nog eem. Ik olle wel van zwaann en skasesriedn eur, doar niet van. Dit mut mien uut de skaduw van alle trieste gebeurtenissn aaln en van ‘t leemm loatn genietn. Een varse plakke eign’ebakt brood met keze is eignlijk al genog um gelukkig te weezn.
Disse keer pakkn wi’j d’auto noar ’t station, want een middernachtelijk fietstoertien op uus an, is niet mien idee van skik em. En dan, et autogien zit toch al alf in de poeier van de veurige vandalistische hatak. Skorum. A´k et niet edacht ad, weer det oastige gesallemander met det OV-sjipkaartien. Veurige keer e’k alles netties op’eskreum, maar toen et zo doodsimpel was, e’k et pepiertien weg’emikt.
De zunne giet al onder maar wi’j goan toch nog eem noar Amsterdam. Veurdet wi’j noar de RAI goan, is d’r nog tied um de stad in te goan. Ach, woarumme niet. Siep is meer van de platte grond, en Theo van ´t vroagn, liefst an een mooie jonge dame. Ik zeg al: “Theo, ie kun oe eetlust opwekkn zo veul aj willn, aj maar thuus koomm eetn”
Twee keer vroagn en overeerlijke pannekoekn wurn ons uuterst vriendelijk veur’eskoteld en drinkn wi’j een lekker wientien. Af en toe een blik op ´t halozie, want wi’j mun elaas de tied in de gaatn oln en et zelfde stuk weer terug sjokkn. Ja det denk ie, niks sjokkn. Ei rendn mien veuruut, want now mun we de Metro noar de RAI aaln, die dut d´r maar een kwartiertien over. Dwars deur de wien ene klotsn mien de pannekoek in de boek en krieg ik kramp in de kuutn.
Bi´j de RAI zol mien fiets ook wel andig ewest em. “up up” zeg ie, net as of ei zo fit is. Zo veule sneller kump ie ook niet veuruut. In de zaal zittn wi´j in ‘t vereemelte en zien arns in de varte een paar kleine puppies rond drei’jn. Een endtien noar veurn bin d’r een paar stuulties vri’j, maar now zit Theo teegn een grote arsens an te kiekn. “Goat maar op oe jasse zittn dan ouwoer” zeg ik, want ik zit goed.
Weer op ´t halozie kiekn, want now mun w’ach geem, det we de Metro met anslutink veur de leste trein noar Kampm niet missn. Anders bin wi’j de pineut, en wurd et een duur gráppien. t´Is ov´eloopm maar ze geemm nog eem een toegift en kroepm wi´j d´r gebukt tussnuut. Et volk denkt det wi’j mun spei’jn en vliegn an de kante. “Kom op” zeg ie. Ik d´r weer as een juffersuntien met een lam peutien en ártritmesteurnis d’r achteran. “up up, …bin ie d´r nog Siep?”
Weer nét ´aalt. Met d´akken over de sloot de trein in en een plekkien evundn. “Kiek” zeg ie “aj op tied bin, kuj mooi zittn” Ja, eur. Veur em is zelfs et lege glas nog alf vol, oe kreg ie ´t veurmekare. Ik zit in de trein as een mut eerappels en eb et gevuul da´k al vierntwintig uur onderweg bin. Theo kek mien an en zeg: “Siep, kiend wat ziej d´r uut” Een mut eerappels is uuteraard ook niet veul an. Ik kriege de deur van de riednde trein niet lus en det is Theo zien geluk.
Noa één uur snagges loopm wi´j nog eem een rundtien met Tiemie. Kampm slup en dut overal de lichtn uut. “Wat was ´t mooi eh” zeg ie. “Ja, det wel” zeg ik. Wat muj anders? En sloapm, …..now now now.
Tot vollegend joar eh, oldt em de moed maar in!
TUSSN’DEURTIEN
