Nei Joars dag gooin de buurn de karstboom over de skuttink ene. Ze bin d’r kloar mee. Wi’j oln an bepoalde tredizies vaste. Zo waarn wi’j weer met ons cluppien bi’j menander. Deurgoans bin we niet zo van det vaste prik gedoe, maar et begun een keer en now gebeurt et elk joar. Ene keer bi’j iernoast, dan weer bi’j zullie varderop en disse keer bin wi’j weer an de beurte.
Eerst nog eem de Rolklaver over, noar een ander fesien. Tiemie blef thuus en det is maar goed ook want um de bocht ene is ’t mooi rustig, tot d’r een melkbusse pal noast mien fietse ofgiet. “Deurfietsn Siep, kump goed.” zeg Theo, maar ik maak een zwenkert en em ze dubbelt skik det et mense, die veur die tied nog niet op’evalln is, gilt van de skrik. Bi’j Joeanna is ’t uus vol en vrolijk en kan’k bi’j koomm.
Menig glas wurd in ‘eskunkn en um elf uur mun we weer langes det oorlogsgebied ene. Veurdet wi’j eeluuds thuus bin en de jas uut em, is’t al middernacht, zo snel giet det. Met ‘ik olle van Olland’ knoertárt an, is’t net of wi’j ‘t uus vol em en valn wi’j menare in d’arms. Buutn wurd de lucht boomm Kampen riekelijk met andermans zien vuurwark ‘evuld. Wat een mazzel.
D’een noa d’ander valt ons um de nek en zeldn em wi’j zo veul ‘ezoent, al is drie keer now faliekant uut de mode. D’r bin een paar lolbroekn die ook gezellig mee doen, maar die volledig de tel kwiet bin. Woar die vandoande koomm weet ik niet. In’t allef donker krieg ik een ruk an mien harm. Net as die keerl ofdrup vrug Theo: “Wie is det?” “Ik zol’t niet weetn” zeg ik. Maar ja, ie goan niet krenterig met kussies doen, toch? Et is wat et is en det nemp niemand mien nog of.
Binn zit et stellegien op sjiek. Theo kreg de bubbels-flesse niet oopm, maar ik eb best wel wat ervarings op’edoan eur en knalt mien de kork teegn et veureuft an. Dan bin ie ook metene bi’j de les. Mien mo zol zeggn: “Et kwoad straft zichzelf” En zo denk ie toch weer eem an oe mo. Et gesprek kwam al gow op et feit det de tied zo snel giet. Doar kuj lang en breed over ouwoern, maar in warklukeid giet de tied net zo snel as vrogger, allenig veur oe gevuul veul sneller.
Nowluks uut bèdde, muj d’r alweer in. Aj op de rand van oe bèdde zittn denk ie, now, de dag is alweer umme. Wat ek d’r now mee edoan? Wat muk murn doen, wat bink vergeetn? Soms kuj niet sloapm umdet oe van alles deur de kop giet.
Niemand ef goeie veurneems, ook gien slechte eur, maar ja, ie mun oe toch wat veurneemm en spiekers met koppm goan sloan? Maar nee, z’oln zich d’r toch niet an, en dan bi’j uut‘eproat. Gezond wiln ze wel bliemm, oh jawel, anders is d’r ook gien klap meer an. Doar kuj dan wel weer wat an doen. Oliebolln vink toch niks an en ik eb gien zin an gorestrol.
Et vuurwark is ov’ezakt, keb d’oogn achtersteveurn in de kop stoan en wi’j rolln um vier uur smurns et bèdde in. Det is gekknwark! Of niet soms? Dus, vrogger onder de wol. Kiek, det is now mien nei’je veurneemm.
Ie kunn best goed veur menare zurgn daj gezond bliemm en doarumme zeg ik ook teegn Theo: “Doej kallem an met de sukela? Goj d’r eem uut met die ond? Weet ie ook woar de stofzoeger stiet?” Ik geve d’oop nog lange niet op.
Now, wi’j goan an de koffie. Allo eh.
TUSS’NDEURTIEN
