Neegn uur koomm ze d’auto op’aaln. Mooi zo, kank nog eem leezn in bèdde. Theo stiet onder de does en giet mien die ‘ond toch tekeer. Now zujt em. Ikke deruut, want as onze Tiemie an de gang giet, brek ie mien de boel of. De sjefeur stiet een uur vrogger, stief van de skrik veur de deure. Ei mut mien disse keer maar onverzurgd in de pi’jama zien stoan. Ik eb wat an.
‘Oe aj d’r uut zien, wurd teegnswoordigs minder een hobstakel veur geluk. Ie mun eem deur de skaamte barrière ‘ene en denkn: et mut maar. Een glimlach maakt al veule goed en een vriendelijk mense kreg meer ‘edoan dan ene met een kwoaje blik.
De gerazie belt en zegt det ie slecht en goed nei’js ef. “Wat zak oe ‘t eerst verteln?” Et lek mien nogal logies det ie eerst et slechte nei’js uutkraamt, dan kan ie met et goeie de kreukels uut mien zoere gezichte striekn. Et begint al met ‘ja sorrie eur’. Als ie vertelt det ons autogien niet deur de APK-keuring ene kump, muk mien toch eem an de verdreugde vaarns vast oln. Roest van de buutnkante, ef zich onder de koffie noar de binnkante deur’evreetn, en andersumme. Det is em fataal ‘ewurdn.
De rest van zien veraal begriep ik gien snars van, ’t is net een uutvoerige beskrieving van een bepoalde besmetteli’jke bakterie. Et kump ier opan; ei is niet meer te reddn. In mien haura van fieftig kleurn poars vroag ik mien of: wat kan noa disse klap dan nog goed nei’js weezn? Maar nee, iemand ef interesse bi’j de nei’je plastiekn wieldoppm. En ja, die mooie waagn eh,…… die Theo in de ‘show roem’ ezien ef, …….die stiet d’r nog veur em.
Ik ‘erkenne voertuugn an kleur, als noodzakeli’jk kwoad en dan ‘old et op. Meneertien ‘alf-glas-vol’ skriwn al ‘iesteries,…..als een contratenor, …..vanuut de keukn, ….weur ie natuurli’jk niks te zuukn ef: ….“die Captur”. “Uh, jullie koom maar ies langes” zegt Willem op eruumd, al lange bli’j det ie niet op zien falie kreg “d’r stiet genog.” Ja ‘t zal wel. Det bonk roest kan ie wel gelieke weer meeneemm, doar ek met gratis pekeern ook niks an. Tel uut oe winst. Ie kunn oe tot an de strotte verzekern, maar garansie ej niet.
“Eem goed over noadenkn!” zeg ie. Now, det ef niet neudig. Keb now al pien in de kop. W’em een stadsfietse, een habbernement op t’ volledig betrouwbare oopmbaar vervoer, O.V-sjip- en mezeüm-kaarte en wi’j goan wel an de sjouw. Theo zeg: “en wat sap, det ej ook nog Siep.” “Ej durst of zo?” vroag ik. “Nee eur” zeg ie “op det ni’je dink van oe, deur kuj toch op watsappm?” Oh ja, woar ook, ik stuur Nienke metene eem een berichien. “Kiend, oe mo is elemoale van aar hapropo of.”
Mien kiend ef et druk. Noa et speuln in de zwarte blubber mun de banjers neudig in de balie. Z’em skik en voern met gruune en blauwe sponzn, natte was’andties en denkbeeldige kapmessn een grote veldslag. Die eignwieze rot katte gled uut en flikkert zo van de vensterbanke of de balie in. Kleddernat grep ie zich an de rand vaste, valt d’r nog een keertien in en noa een tweede pogink met deurdrei’jnde peuties, rent ie als een volslaagn gek de gang in.
Et duurt eempies en krieg ik toch maar weer een mooi watsappien weerumme: “ACH” zeg ze.
Now allo eh, ie eurn ’t wel weer.
TUSS’NDEURTIEN
