“Woar gojene?” vroag ik. Aj haprupt as een kenien van de bank springn denk ie toch det de boel in de fik stiet of zo. Theo ef eem de joggingbroek an’edoan. D’r valt niks te joggn, maar zo knelt em niks of, ook wat weerd. Et programma is veurbi’j en metene giet d’r een fillem an de gang. Ie kenn det wel. Waar ie niet ies van plan te kiekn, bliev ie toch met de bek ‘alf lus kiekn. Middernacht is ’t ov’eloopm en ek oogn op steelties die neudig van de binnkante bekeekn muttn wurn.
“Ej oe sleutel?” vroag ik as wi’j nog eem een blukkien umme goan. “Muj ies mee op’oln Siep” zeg ie “ie vroagn ’t elke keer, ik eb altoos de sleutel op zak, det weet ie”. Stemvereffink en al. Dus, niet meer vroagn en vertrouwn, oe muuilik et ook is. Bin wi’j amper tien meter van uus of en zeg ie: “now bin w’in de muuili’jk’eid” De teuvenoar blef nog eem onnodig in de broekzak vuuln. Eerst maar eem achter Tiemie an want noa die skup, skiet en donderfillem mut ie neudig eem met de boomm proatn.
“Wat now dan?” zeg ik. “Wi’j kunn d’r niet meer in!” is’t antwoord een teuntien leger. Ja allo, det begriep ik allange en eb mien tandn in de tonge stoan. Wat ej d’r an aj em de balleg volskeldn? Gait ef wel een sleutel, maar ja, die olde zokke leg al lang op bèdde. Bi’j zien veurdeure stiet de mobiele een’eid en belln eerst maar eem. Gait nemp niet op. Die ef twee stuks g’oorapperoatn op zien nachkássien liggn. Wi’j an d’achterkante doar de blubber ene baggern. “Goan ie d’r maar overene” zeg Theo “Gait is in’t leger ewest, as ie mien stem eurt goa’k d’r an” ….Skeiterd met zien joggingbroek.
Gait ef’t ekkien vrekte goed vast’ebundn en de braammstruukn gruuin d’r as bi’j ’t kasteel van Doornreusien welig overene. Ik loat mien toch niet kenn? Zonder zwoard knok ik mien d’r deurene. Doornreusien slup diep, want oe of ik ook an de ruute klop, prins kop-onder-de-deekns veroert em niet. Zien bange tandn rammeln in ’t waterglasien, angst en ongeloof det ie now toch nog overvalln wurd. “Buurman, buurman, oehoe” skriw ik deur ’t dubbele glas ene. “Buurman, ik bin et, buurvrouw Siep”
Stiet ie mien in zien Kampereilander onderbroek, met d’iezeren pook in d’and tussen de gedienn. “Kom d’r maar in eur Siep” zeg ie. Kuj zien, olde mensn bin altied bli’j aj op bezoek koomm. Ei wet et al en skuufelt noar de meterkast woar mien sleutel angt, maar gien sleutel. Zekers de veurige keer op’aalt en niet terug ‘ebracht. Gait gef et zo snel niet op en zuukt op zien dooie gemákkien in ’t deusien van ’t drezwaar. Noa zessndartig sleutels en mien duuznd excuses zit d’r niks anders op dan de gele ruutiesruute in te sloan, dan bin we doar ook van of.
“Wach eempies tot de fietsers veurbi’j bin Theo” zeg ik. Ie kunn niet in de link loopm aj bi’j oezelf inbreekn. Rinkeldekinkel en dan bin wi’j d’r in. Tiemie wurd met de peuties over ’t glas ene ‘etild. Stelt oe veur. Met stoffer en blik eem de skarvn opveegn, want um één uur ‘snaches met de stofzoeger an de gang lekt mien niet bevurdeli’jk. Een frisse wind van um et vriespunt wei’jt de gang in, det ef ook wel weer wat.
“Murn eem de glasman beln” zeg Theo. “Op Zundag krieg ie gien glasman man”zeg ik. “Siep, murn is’t Moandag eur!”
Zie, ….zo brengt ie mien weer elemoale van mien hapropo of.
Now aju.
TUSS’NDEURTIEN
