D’r gebeurt altied wel wat bi’j Siep en Theo, maar aj’t op de burst em umdaj oe fietsien bi’j station Tochtgat op mun aaln, beleev ie varders niks meer. Snagges lig in oe bèdde te blaffn en zet ie oe skuppe in’t verleedn. Ie kenn det wel, maar Karen Blixem bink nog lange niet.
Zo peu an peu lukt et mien wat nummers in mien tillefeuntien te zettn, ook det nummer van Sedrik, die in Zuud Afrika veur ons ewarkt ef. In de zestiger joarn gung ik noar Zuud Afrika um an Kampm te ontsnappm. Doar bin’k dus op trug ‘ekoom. Sedrik was vanuut Rhodesië (now Zimbabwe) doarene koom um wark te zuukn en wier onze tuinman. En kiek an, ei ef now ook whatsap. Goje goje, wi’j em wat mee’emaakt saamt. Ik kon mien lol wel op.
Niet allenig die vrekte aparteid, maar ook de vri’jloating van Mandela, en d’allereerste verkiezings em wi’j nog mee’emaakt. Mien stem uutbrengn was d’r niet bi’j, want ik wol an mien Niederlanderskap vast’oln. Dus, ik ad niks in de melk te brokkeln. Intussn is doar weer flink stront an de knikker, wurd Sedrek veur buutnlander ezien en is ie zien leem niet meer zeker. Oe as ze’t an em kunn zien begriep ik niet, want ei ef de zelfde kleur as zullie, maar vooruut maar.
Op gruweli’jke wieze slachtn ze lui van Zimbabwe en Malawi of. Die bin in trek en kriegn gow een baantien, want zie kunn goed warkn en proatn fesoenli’jk Engels. Ie kunn oe ‘and d’r veur in’t vuur steekn. Zo ook onze Sedrik. Ik zeg maar onze, want ei ‘eurdn d’r bi’j en kon alles. Van grusmei’jn tot skilderwark, op de kienders passn, stofzoegn en eerappels skilln. Op lange lest ef Theo ‘ezegd, die jonge mut leern riedn en ef em zien ri’jbewies loatn doen. Kon ie em mooi elpm met de bestellings.
Noa tweeëndartig joar in Afrika rondstruinn, loat ie alles achter en koomm ie weer noar Kampm um oe olde mo te verzurgn. Nog zes joar em we skik met rummy cup, tom poezn en weet ik veule en dan is’t ov’eloopm. Maar dan bi’j alweer zo ‘ewend an oe vri’jeid, (seumtig joar jongs!) daj wel gek mun weezn um op disse leeftied weer te goan veruuzn, al ej d’r kienders zittn.
Sedrik ef snel weer een baantien kunn kriegn, en dut zien best um veur de vrouw en kienders in Zimbabwe de kost te verdienn. Aj d’r wat van ofweetn, begriep ie ook det et doar gien vetpot is. Pesjoen of AOW em ze niet, dus giet ie nog zo lange varder tot ie niet meer kan. Vrogger ef ie al gow een zeuntien verleurn. Later nog twee kienders. Saamt skrei’jn zurgt d’r veur daj dichter bi’j menander koomm. Gelukkig ef ie d’r twee noakomerties bi’j, want det is zien pesjoenregelink. Aj doar old wurn, zurgn in de regel de kienders veur oe. Ie kriegn d’r dan wel een kladde kleinkienders bi’j an uus, want oe kienders mun warkn en un eign pesjoen opbouwn. Aj d’r now vier em eh, en elk kreg d’r viere….dan krieg ie d’r zestiene. Genoade, muj nog peulties?
En now maar ‘oopm det z’em met rust loatn. Et is niet zo eenvoldig eur. Acht uur giet ie noar bèdde, et is dan al een paar uur pikdonker doar. Ier skient de zunne nog, det is muuili’jk te begriepm en toch is’t zo. Ik wens em weltrustn en zeg tot murn, ei mag best weetn da’k em niet vergeetn bin. Beste keerl.
“Trustn Siep” zeg ie.
Now aju eh.
TUSS’NDEURTIEN
