Net aj d’eerappels op em stoan, giet de belle. Now, ie weetn al det z’altied um de zelfde tied koomm. Dan bi’j thuus. Is det et deurtrapte plan van de collectant? Luuster, aj’t nooit edoan em eh, weet ie d’r niet veule van of. Bi’j d’ene bin ze gow kloar en mekeert et d’r nog maar an det ze de deure niet in de snufferd kriegn. Bi’j de volgende bin ze zo vriendeli’jk, det ze bi’j wieze van spreekn metene an kunn skoemm.
Now ja, was toen ook mien eign skuld. Ik denke, Siep, vriendelijk weezn, dan kriej wel wat. Dus ik zeg: “Mmmm, lekker zowama-kruudn luggien ier” Zeg ie: “Even proeven, kom maar binnen” In de gang stiet een ri’jgien bonte slippers, netties noast menander. ‘Ik eb niet zo veule eur’ zeg de bewoner met zien minipurtemeneegien, maar toch gef ie wat en vrug of ik ‘t eem op de liest in wil vulln, druk met kookn is ie.
D’r bin d’r die een skaaltien d’r veur em. Stiet altied op de zelde plek. Anderen mun zuukn, zullie bin alles kwiet en doe’j eem oardig teegn et kiendtien det nieuwskierig kump kiekn, de tong uut stek, en weer weg lup.
Ik stun bi’j de volgende met mien máppien, kump ie oastig noar buutn. “Muj bi’j mien weezn?” vrug ie, spurttasse over de skolder ene. “Ja, maar aj weg mun….?” Ach, i’j wol best nog wel eem wat op’aaln, skáttien. Zien ond, vieze grieze badmat op peuties, kump noar buutn: “Diesel ziet niks meer, i’j is al dartiene, dut oe niks eur” zeg ie. Wat of die ‘ond ereukn ef weet ik niet, want i’j begint te blaffn as een gek, en dan zet ie gow een paar stappm achteruut. Mien skoe blef achter een rándtien oakn, en doar goa’k, achterover de struukn in.
Aj de vestibuul inkiekn, van een uus in een duur stroatien, denk ik vol verwachtink; poeh poeh, ier krieg ik vast ritselende valuta’s. Meneertien kump noa lange wachtn an de deure, snotteneuze ef nog nooit van prins Barnard eurd, en zeg met ’n nèzerig teuntien: “vandaag eem niet, wi’j sloan een keertien over”. Wat veur geklets is det now? Ik denke, mooi, ik goa d’r murn wel eem ene. Ik eb een brede rugge.
Volgende dag dut d’r een older manspersoon lus, et kon zien opa ’ewest em. Ik ad mien kulterele kolderfolder bi’j mien en vroag o’k et eem ‘aarfien uut mag leggn, woar as’t veur is. Met passie ang ik mien veraal op, net árd genog. De man is óf mien, óf mien veraal gow zat en zeg: “Ja ja, wacht, ik aal wel eem wat op”. Neu, wisselgeld ek (ummespres) niet, dus dan toch maar een briefien van vijf euro. Wat det oversloan betreft, wat as ik det now zol zeggn? Een paar cent van de vangst giet himmers noar zang. Mensn, aj niks geem, wurd Kampm nooit een kultuurstad, en det is borgemeester Koelewien wel deegnli’jk van plan.
Kiek, aj det now zo af en toe ies doen, overleev ie’t wel, maar 62 joar lank joarli’jks op de Mándtieswoard oe gezicht uut de kreukels trekkn, dan kuj oe veurstelln det de collectant zeg: “Ik sloa een keertien over” Die ef d’r wat veur ‘edoan. Det mense begun al toen as zie nog bi’j aar olders op ’t Kampereiland woondn leez ik ier. Joar in joar uut veur’t longfonds sjouwn. Keb d’r nog nooit van eurt, en zi’j maar stillegies deur goan. Now mevrouw de Leeuw, ik neem mien pettien veur oe of.
Et zit d’r weer an te koom, det disse olde toaje veur’t goeie doel langes de deurn giet. Old astoeblief oe undtien in zien oakkien, ….’t eupien euj ef niet neudig. Dus munties kloar leggn eh, ie zien mien verskienn, en komt mien niet met kletsproaties!
Theo ef koffie. Ik mut d’r vandeur, allo eh.
TUSS’NDEURTIEN
