In een mooi warm land was d’r ies een ele mooie prinsesse. Kon ik best zelf ewest em. Vrogger waarn wi’j toch allemoale mooi, of niet soms?Op een dag zag zi’j in de tuin van aar fraaie landuus, een kikker zittn. De kikker sprong op aar skoot en zee: “Helegante dame, luuster, ik bin vrogger een knappe prins ‘ewest, tot d’r een lilleke ‘exe ankwam, mien beteuverde en met aar bessem een vluuk over mien uutsprak.
Muj eurn, met een kussien van oe eh, kan’k zo maar weer die knappe prins van vrogger wurdn. Lieve skat, dan goan wi’j ‘t uwelijksbeutien in en saamt in’t kesteel van mien olders woonn. Elke dag krieg ie wat anders op oe burd, wat d’r ook maar ‘eskeutn wurd. De wasse wurd adoan en striekn oev ie ook niet. Ie wurn deur bediendn an en uut ‘ekleed. (Stelt oe veur) Een zeugien kieders kuj veur mien baarn en d’urgelpiepies grootbrengn. Wi’j zuln tot et ende van oe daagn gelukkig weezn!”
Mien pesoonluk veraal was ietsies anders, maar ook vol beloftn, daj denkn: “Sjonge, een beter leem kuj oe niet veurstelln, ik blieve kussies geem en de rest kump van zelf wel”. Allo, ….ik bin niet d’enige eur en eb et now eem niet over Theo, die ‘ol ik nog een peusien. Ik ad eerst nog iets in de kattegerie stage-plek, tot et contract niet meer verlengd wier. Ik zal ook wel niet d’enige weezn die as zich een gat in de kop ef loatn lulln, en overaalt is tot een leem grenznd an de slaverni’je.
-Det giet oe niet in de kolde kleern zittn en prille jeugd vervlug as hasseton, wat veur kremmegien ie d’r ook maar opsmeern. Gelukkig is de Gemeente zo netties um te waarskouwn als oe reisdokkement verlup. Dan ej genog tied um een nei’j kiekien van oe bakkes te loatn maakn. Die blef dan wel mooi veur tien joar geldig. Veur dak et vergete, goa’k meteen noar d’Oldestroate, ‘keb mien edoest en zuuk wat op in mien ‘mik-up-tássien’ en mik d’r netties vieftig kleurn up.
Noa een kurte blik in de spiegel, zit ik zonder brille, op et krukkien achterin de winkel en loat mien fotografeern. D’ofbeeldink is metene op et skarm te zien. “Oei” zegt de fotogravin “oe oogn bin dichte en ie zien d’r een bietien dronknd uut, wi’j doen’t nog eem over, …bi’j de kloar veur?” Ik denke; ‘klein bietien lachn is beter en ziet d’r vast vriendelijker uut, minder dronknd’. An de kassa legt zi’j woordnloos de kleine fotogies, netties in een plastiekn máppien, op de teunbanke.
“Goed zo?” vrug ze. Kiend kan’t ook niet elpm. Ja now, ….ik bin et toch zelf? Wat muk dan zeggn: “Nee, elemoale niet goed?” Thuus neem ik een foto van men pasfotogien en gooi em in de groep. “Mama, ad ie al een slukkien op?” zeg Martha. Dus ikke weerumme: “Now zit ik tien joar lank an die dronknde kop vast”
Theo zeg: “Wi’j bin toch vule langer bi’j menander as tien joar, of weet ie det niet meer Siepien?” Sukkel.
Intussn zit onze prinsesse stiekempies met een kold glas wien met prik veur zich uut te glunderen, een burd met KIKKERBILLEGIES, in een licht look en wien sausien, veur de neuze. Et moraal van ‘t veraal is det domme prinsessn niet meer bestoan. Stuur dit noar tenminstn zeum van oe vriendinn die net zo koel bin as ieë, en dan zal d’r net als anders………….elemoale niks gebeurn.
Now aju eh. Zie oe later.
TUSSN’DEURTIEN
