D’r bin d’r wel die nog nuuskieriger bin as ikke. Zullie zuukn noar ‘erkennings. Eerst kump de vroage oj ook een Kamper bin, dan van wie aj d’r ene bin, en dan woar aj ‘ewoond em. Pas dan ‘eur ie d’r bi’j, …sja, of ook niet. Doar kuj dan ook weer niks an doen lieverd en bliev ie bi’j de Kampenaarn veur altied impurt en, net as een Zwollenaar, een buutnlander.
Ja, mien wiege ef in Kampm ‘estoan eur, arns an de Boomsingel. Vrogger was det et ende van de stad. An d’andere kante van de straote was’t weiland. Ik bin met geloei en det amparte luggien op’egruuid. Mien breur is middn in d’oorlog ‘eboorn. Now, det was wat. De gebreide onderjork van buurvrouw Lorist wier uut’etrrukkn, um kleerties veur de kleine stumperd te brei’jn. Buurvrouw was een machtig groot mense, dus det was weer’n veurdeel. D’r was immers elemoale niks te kriegn. Alles was op de bon en ‘t eigien was elke keer veur mien breur, ….ie mun d’r wat veur over em.
Toen d’oorlog ov’eloopm was, wolln mien olders eerst nog eem de ruïnes bekiekn, veurdet ze’t gezinnegien met mien uut gung breidn. Arns in d’arfst bin z’in de Sneeker ‘aam stiekem an Siepien begunn en et joar d’r op, e’k mien intrede maakt. Best knap, want det lukt niet iederene. Mien mo zeeg z’em et uut’ekiend, op advies van Kloas Ogenood. Woarumme die keerl d’r an te pas mos koomm weet ik ook niet.
Mien va was een rasechte Kampenaar , an de Bottermarkt ‘eboorn. Vrogger was doar ‘n slageri’je, op de plek woar now de fietsnstallink stiet. Goat maar niet tussn de fietsn zuukn, ……doar is ei d’r ene van, kloar. Een paar kiendties bin veur zien geboorte sturvn, en toen mien opa mien va zag liggn zeeg ie: “Det is gien blievertien” en legdn em alvast in een segaarnkissien. Opoe ef zo ártverskeurnd eskri’jt en wol et kiend niet uut ‘andn geemm. Z’ef em as een katte bi’j zich in bèdde oln en deur de warmte, moederliefde, en wat zi’j varders nog in anbod ad, ef ie’t met zien twee pundties toch ‘ered.
Jántien was wel een machtig ondeugnd keerltien, maar det was umdet zien va jonk an difterie ‘esturvn is. Opoe is toen maar weer met een andere slager uut de Geerstroate trouwd en wier de slageri’je van opa met wurst en al verkucht. Later was papa bi’j de luchtmacht en ef ie mien mo in Rotterdam leern kenn. Een andere cultuur, det kan’k oe wel vertelln. Zi’j was dus impurt.
Ei ef aar bi’j zien stiefvader op zicht mee’eneum. Det was d’eerste keer det zi’j in Kampm was. Veur aar gevuul was zi’j netties an’ekleed. Veur Kampm was’t net een bietien te wulps. Ov’ezien doarvan, kon zi’j van det Kampers gien bal verstoan en bi’j hullie wier ofstandelijk in’t Kampers deur‘edramd.
Zi’j wol’t best leern eur, maar ja, ’t was muuilijk. As’t now maar één weurdtien per dag kon weezn. “Vertel mien eerst maar ies wat det ene weurdtien betekent” zeeg zi’j. “Wat dan?” vrug mien va. “Now, det is Gait, ik eure um d’averklap Gait, ja Gait, nee Gait” Zie dacht det die olde bok een geite was.
Dus, thuus wier allenig Ollands ‘espreukn. Wi’j waarn toen al noar d’Ebberingstroate veruusd en speuldn ik met de kienders uut de buurte. Buutn was d’r gien ene bi’j die oog Ollands priet, dan wa’j ook een kákkerd en wie wil det now weezn. Zo is’t ekoom.
Now, ik goa an de koffie, aju.
TUSS’NDEURTIEN
