In Deemter em ze volgens et VVV in Kampm, det d’r niet meer is, een speciaalzaak woar ze fietskaartn em. “Fiets ie d’r toch eem ene skat” zeg ik. Ei kek mien verminderd toerekeningsvatbaar an, maar ik denke bi’j mien eign, aj now noar Parijs wiln fietsn eh, wat een oardig endtien varder is dan Deemter, kuj toch mooi oe olde kuutn alvast wat te doen geem? D’r mut toch ‘etraind wurn?
“Ik gao wel met oe mee” zegt die olde teuverlanteern “et is maar zestig kilometers. Aj muu wurn, doe’k et wel een bietien kallem an”. Ei giet met mien mee, pfff. Now, ik zal em een puupien loatn roekn. Wel twee. Op zien Ollands neemm wi’j genog mee um de dag doar te koomm. Niet allenig koffie, maar ook een flesse water. Water is niet meer gek, ie zien overal lui te pas en te honpas an een flessien lebbern.
Wi’j an disse kant van d’Iessel langes, ‘t lange ende en dan links of. W’em goed weer en bin zo bi’j ‘Eerde. Doar zeg ie al: “Siep, ej zin an koffie?” Aj zo beginn, koom niet voaran, dus ik zeg: “nee, varder riedn, kom op!” Bi’j Wezep bin’k em ineens kwiet. Ei fietstn alsmaar snellerder en snellerder. Ik denke, now, die giet oefenen veur Parijs, maar ja, zo allenig in’t bos bekrup mien toch een hellendig gevuul. Ikke trappm als een gek. An ’t ende van et bos wurd et lichterder en zie’k in de varte een olde keerl op een bánkien zittn. En wat denk ie? Doar zit mien Theo, twee gele plastiekn kuppies op de toafel, twee krentebullegies, de thermos fier rechtopstoand als de grote hoverwinnaar, …van de koffie. Zeg dan maar ies nee.
Doarnoa ej wel meer hinnergie, zekers, det is woar, en een auto ef ook beziene neudig. Voaruut maar. Voardet wi’j det winkeltien ‘evundn ‘addn, em wi’j van alles bekeekn en op’t grote plein als skooiers op de steenn trappm ‘ezeetn. Totdaj toch noar de plee mun. Det is volgens buurman Gait niet netties um te zeggn. Maar ik eb et ies op’ezugt veur oe, en et stiet in’t woordnboek eur. Plee of pleegien is ‘bestekamer’.
“Begriep ie det Theo?” vroag ik. Noa eem diep noadenkn zeg ie: “Et kon wel ies et beste kamertien weezn, maar ja, ie neudigen d’r niemand uut, oe gezellig ie et ook inrichtn Siep. Met een roakkien over de rolle, tegelties met spreukn an de muur en een verjoardagsklender woar as d’elfte van doar’estreept is. Een vergeelde tekening van de kleinkienders, vast’eplakt met pleisters, zeker gien plakband meer. Oma is lief en meer van die leugns. An ‘d andere kant, tja, as et doar niet goed lukt, dan is’t niet gezellig meer. Giet et wel goed, dan is’t pas et beste kamertien.”
Volgens mien slug Theo now een pleefiguur. Dan maak ie in’t woordnboek gien beste beurte. Langdroadig veraal aj’t mien vroagn. Varders stiet d’r ook nog Pleeburstel en det zol dan rechtopstoand ‘eufd’oar weezn, zonder skeidink en ie kun de plee d’r mee skone maakn. Begriepe d’r niks meer van.
Nog eem bekiekn wi’j Deemter, vuus te lange en met een fietsroute zo dik als de biebel in de fietstas, goan wi’j terug noar Kampm, disse keer langes d’andere kante van d’Iessel, via Wi’je en Holst richting Zwolle. De wind wei’jt now skuins van veurn. Ach, oast em wi’j niet, maar zwoar bin de leste leudties. Niet zeurn, deurgoan ……tot et bittere ende. Nog eem en dan zien wi’j de skarpe punte van de boomkarke in de varte. Et skemert al.
In Kampm wil ie eem een petáttien gaon aaln, maar ik denke, a’k van die fiets ofstap, koom ik d’r nooit meer op. Ik goa alvast naor uus, kan’k op de bloarn goan zittn. Wel 120 kilometers….. en twee puupies.
Wurd vervolgd.
TUSS’NDEURTIEN
