“Niks nei’je fietse, det ef niet neudig” zeg ie. Zien olde, verroeste stadsfiets met drie versnellings is nog goed genog, volgens ‘em dan. Bi’j mien kruudtien ruurt mien niet, rust et roest nog lange niet.
Ei ef niks niet ‘oefnd en now is’t – twee weekn veur vertrek – elke keer vort. Noar Zwartsluus, Wezep, Oldebroek, Volnove, Elleborg en rundtien Zwolle. Bi’j Genemuudn valt em de fiets – deur die ene bolt die em bi’j menare old – uut menander. Et is dichterder bi’j de boerderi’je dan Genemuudn en ‘ei mut dus eem det endtien sjouwn met det wrak.
Gelukkig is de boer op zien arf, zien ‘ond is skör,‘alf blind en ongevoarli’jk en ei ef een beste bolt in de skuur liggn. De ripperasie is gow ‘adoan en met een ‘anddruk en skolderklop giet et weer op ‘uus opan.
Zoaterdag drei’jt ie de weg op en wat denk ie, klapt em met een angstanjoagnde knal de band an flárdns. Et begun dus al goed met det geslinger. Dichte bi’j de fietsemakert is’t, dus doar ef ie weer mazzel mee. Die keerl blef gewoon netties, det wel, maar ei skud zien ‘eufd als Theo em vertelt det ie met det dink noar Parijs giet.
In gedachtn zie’k em al de barg ofsjeezn en een paar keer over de kop slaon. Bloed zweet en troann zie’k, mienzelf in peniek veurdet et neudig is. Zo bin’k wel. Sloapeloze nachtn daj niet meer weetn woar aj’t mun zuukn, niemand die daor wat an ef, maar ie kun´t niet laotn. Overdag loop ie rond als ene die wat geks erookt ef en snágges maar rondspookn.
De kienders bin et d´r ook al niet mee eens eur. “Ie loatn papa toch niet allenig noar Parijs fietsn?” zeg Martha “det muj niet goed vindn.” Ja ho ho, wacht eem, niet goed vindn? Ie mun papa niet in de weg stoan, want doar krieg ie echt spiet van. Iederene mut zien droomm waar kunn maakn zeg ik, maar ik denk wel bi’j mien eign; tammee mu’k em doarginder goan hidentifiseern. Daor ek toch zo’n allemachtige ‘ekel an, veural als ze finaal in de kreukels liggn. Stoj stief van de skrik en ‘oln et altied bi’j oe, det gruwelbeeld. En kom dan maar ies in sloap.
Ampart gereedskap mut mee – speciaal veur twee linker ‘andn – en een ‘essien met seumenseumtig zákkies veur proviand. Wörsies, neuties, dröppies, droemmsuuker en meer van die rotzo um op de been te bliem. Noadet em niks anders tebinn sköt als teegnstribbeln, ef ie huuteindeluk toch d’ellem van Martha op de kop. Veurmenare, nog een flessien water en een paar Sjiekietaas meegeem en dan kan’k mooi onderweg een boek gaon skriem, denk ik.
Mien Theo, kiekiesan – Tour de France nog in de kop – is koortsachtig in de ban van zien fietstocht en wil een dag eerder weg. Zekers bange det ie te late kump, doar ef ie altied al last van ad. Ei lekt mien mo wel, die zat ook altied een alf uur van te veurn op de trappe met de tas op skoot op ‘aar ‘alozie te kiekn. Ei dut gien lippestift op, maar varders.
Now mut ik veuran maakn da’k alles bi’j mien eb. Mien Leptöppien, mebieltien en de verbanddeuze. Een paar flessn wien, Valderiaan en Dokter Vogel’s reddingsdruppelties, ie weetn maar nooit. Een stapeltien boekn, want tussndeur mu’k mien ‘arsns in bewegink oln en niet dommer wurn als da’k al bin. Veurda’k alles in de sleur’ut eb en alles ov’esleutn is, krieg ik kramp in de kuutn.
Tiemie ef zien eign tasse met brökkies, speulties en poepzákkies. Zien pepiern bin in urde en zien anale klier is uut’ekneepm. Ja det ej ook nog, stinkn man. Beledigd nemp ie op d´achterbank zien plekkien in en vanof det mement verdedigt ie zien territorium met op’etrukkn lippe. Ei ef mien goedbeduulde ‘and niet neudig, noch die van iemand anders. Det gef mien een markwoardig gevuul van verkapte veilig-eid. Ik weet niet oe a’k met det dink mut riedn maar det zie’k dan wel. Ei zal mien toch muttn volgn.
Now aju eh.
Siep
Comments are closed.