KAMPEN – De laatste wedstrijd van het seizoen 2015-2016 is door KV DOS Kampen / Veltman afgesloten met een nederlaag. De kamper ploeg ging met 13-18 onderuit tegen Antilopen. Het was een klein smetje op het afscheid van Michaël Jongman. De knappe tweede plaats van DOS in de eindrangschikking vergoedde echter veel.
Op de laatste speeldag van de veldcompetitie stond er bij alle wedstrijden nog wat op het spel. Achter de ongenaakbare kampioen Unitas en het stevig op de tweede plaats staande DOS Kampen moesten nog vijf ploegen strijden om lijfsbehoud. Kenmerkend voor de suprematie van Unitas is het doelsaldo van alle teams. Behalve de kampioen eindigde ieder team in deze klasse met een negatief saldo.
Omdat iedereen ervan uit ging dat Heerenveen punten zou pakken van het al gedegradeerde ASVD, waren er allerlei scenario’s mogelijk. Een beslissingswedstrijd of een nacompetitie met drie ploegen waren de meest logische. Voor Antilopen was het uitgangspunt duidelijk. Om al die scenario’s te ontvluchten moest er gewonnen wonnen in Kampen. Alleen dat telde voor de ploeg uit Leusden en dat was merkbaar in de wedstrijd. Antilopen beschikt met haar lange heren over een sterke rebound en DOS kon daar zaterdag te weinig tegenover zetten. Aan de kant zagen de geblesseerde André Beens en Wesley Doorn, normaal de sterkste rebounders aan Kamper zijde, hoe Antilopen de meeste rebounds won en daardoor ook veel meer schotpogingen kreeg dan DOS. Het was doorslaggevend in de wedstrijd.
In de eerste helft kon DOS nog aanklampen en leek bij rust, 10-10, alles nog mogelijk. Maar in de tweede helft was te zien dat Antilopen tot het gaatje ging om de winst binnen te halen. DOS werkte wel hard, maar was te vaak na één schotpoging de bal kwijt. Antilopen sloeg bij 12-15 het eerste gaatje, waarna DOS nooit meer in de buurt kwam. Door de winst in Kampen was Antilopen veilig en kon gekeken worden naar de andere velden. Toen alle uitslagen bekend waren bleek dat het nu gaat tussen Heerenveen en Drachten, die onderling mogen uitmaken wie er een beslissingsduel om degradatie moet gaan spelen tegen Rigtersbleek.
Vijf minuten voor tijd kreeg, ondanks de stand, Michaël Jongman zijn publiekswissel. Hij werd, misschien wel symbolisch, vervangen door jeugdig talent Ynze Steen, die voor de tweede keer op mocht draven in de hoofdmacht.
Jongman was een laatbloeier. Hij speelde in alle jeugdselectieteams van DOS, waarmee hij ook meermalen op Nederlandse Kampioenschappen mocht spelen. Maar na de jeugd schoof hij eerst door naar het derde team, daarna naar het tweede, waarmee hij de Reserve Hoofdklasse haalde, en pas de laatste jaren speelde hij in het eerste team. Het afgelopen seizoen was zijn beste seizoen in het shirt van DOS. Na 22 jaar DOS Kampen houdt hij er nu mee op. “Ja, dat is stoppen op je hoogtepunt”, lacht hij na afloop. Ik heb hele mooie jaren meegemaakt bij DOS.” Jongman was een speler die in alle functies kon functioneren. Dat bewijzen ook de cijfers van het laatste seizoen. Hij pakte 157 rebounds en gaf 43 assists. Jongman speelde vaak tegenover een hoofdaanvaller van de tegenstander en kreeg precies 100 doelpunten tegen. Maar aanvallend ging hij daaroverheen. Hij scoorde 115 keer. Met die 115 treffers uit 372 doelpogingen kwam hij tot het hoge schotpercentage van 32 procent. Dat is vertekenend, want Jongman nam in zijn vak ook de strafworpen. Van 45 strafworpen werden er slechts drie niet omgezet in een treffer. Zonder strafworpen kwam Jongman tot een schotpercentage van 23 procent en dat is voor korfbalbegrippen zeer goed.
Jongman was een echte teamspeler: “Natuurlijk is het leuk om te scoren, maar ik beleef er net zoveel plezier aan om ander aan scoren te helpen. Je bent samen een team en een ander beter maken hoort daar ook bij.”
Vanuit de selectie werd ook afscheid genomen van Romy Stam, die een aantal jaren in het eerste speelde. Stam was een harde werker, vaak onopvallend, maar zeer waardevol voor haar vak. “Degelijk en geef haar niet de ruimte op vijf meter, want dat kost je een doelpunt”, werd na afloop opgemerkt.
Doelpunten DOS tegen Antilopen: Michaël Jongman, Linda Treep en Matthijs Bastiaan 3x, Iris van Dijk 2x, Esther Hamberg en Nynke Links 1x
