Ik ad al e waarskouwd det ziedstroaties niet te voorkoom bin. De road van stroate zegt: Ach, et maakt niet uut wanneer aj skriem, maar ja, ie kunn oe niet altoos maar slap loatn angn, al eb ik deur best wel een reedn veur. Ik zal oe doar varders niet mee lastig valln, maar ie em zelf ook wel ies wat rottigs op et árte, da’j snágges niet kunn sloapm. Ik kriege nachtmerries van andermans nachtmerries en mien spiechotirrepeut zeg da’k beter an de Valderiaan kan goan. Doar bin ze noggal rap mee, want ze wiln niet daj deur et lint goan.
Now, et is mien eign lint, dus never nooit gien medesienn en in de penne klimm ef een tirrepeutiese warking. Det mu’k em toch ies zegn en ie em d´r gien bi’jwarkings van niet. Ie skriem et van et árte of, en zettn al oe muizenissn op pepier. Zo kreg et dan een ander plekkien. Dan kuj’t ook nog opfrommeln en in de drekbak gooin, of anders een gat graam, et pröppien d’r in stoppm, en zand d’r over.
Intussn vrug Theo zich of, of ie nog wel in de goeie richting giet, wat betreft zien ambitieuze onderneming umme noar Frankriek te fietsn. Ja, en um et traditionele verjeurdags fesien an uus, met gebak en kejak, uut de weg te goan.
Als ie al een tiedtien betameluk an de kante stiet te wachtn, giet een jong vrouwgien gewoon deur met aar gesprek, mebiele tillefeuntien an teuft. Met veule van det ‘ja, nee’ ‘ja tuurluk’ en ‘nee tuurluk niet’. Z’ef een beer van een zwárte ond an de ketting, een barg ond met een grote lap biefstuk uut de bek. Wat a’j met een barg’ond op de Veluwe mun, giet Theo – net als zo veule andere spul – zien verstand te boom.
Et mense bekek em niet en Theo wacht lankmoedig tot et klets proatien ov eloopm is. A´j een kleuter of een bejoarde bin, dan bin d’r tiedn da’j bi’j die lui – woar als de wereld umene drei’jt – elemaole niet e zien wurdn. Die denkn det de zunne uut un achterwark skient zeg maar. Een kleuter kan zich altoos nog skriwnd, lankuut op de stoeptegels laotn valn. Maar, een fesoenlukke bejoarde man, die drup netties of – als een kleuter die een paar keer met een oltn lepel op zien falie ad ef – en vertelt later an zien vrouwe, met een zeurderige stemme, van zien consternasies. Ja, now ja.
Tussn twee beumpies, an de rand van et fietspad, blef ze roerloos an et grus e noagld staon, blik in de várte, gien kik. Een e geum mement giet doar dan te veule tied in zittn en gooit ome Theo de poot maar weer op goed geluk over zien zaodl ene. Zo lank als ie det veurmekare kreg, mut ie d’r ook veural mee deur goan. Ei ad veurige weke mien fietse met det mándtien veur Tiemie achterop mee e neum, en bi’j zien zwieperd zol et carillon bekant in et mándtien terechte koom.
Bi’j de rivier mut ie zuukn noar et pöntien, en maar weer eem vroagn eh, want noa een paar kilometers trappn, is et pöntien nárns te bekenn. Een Haziatische dame met een strakke peurse glimjork en opstaond beurdtien, stiet em vriendeluk te woord en wiest d’andere kant op “Meneel u bent een beetje te vel, andele kant op gaan en lekkel lecht dool” compleet overtuugd als een betweterige Ollander. Wat er van et rivierenland e zegd wurd – van die grappige taalvondstn – det klopt dus wel. Ei mos ineens an die oploepklacht in de holeka denkn en zien bleutien lookvleis. Met de computel ku’j zo zondelmeel alle eRRen, in eLLen velandelen. Ook een ándige tip veur wie eem skik met zien verveelnde manusklipt wil em.
Als Theo langes et water zien uuterste best dut, vind ie nog lange gien pöntien. Van d’andere kante koom d’r twee pukkelige knullegies an.
Zullie bin ant ártloopm, …..toch maar eem vroagn: “D’r mut ier árns een pöntien weezn, ku’j mien ook verteln woar als det is?”
“Ja, ’t is wel árns maar dan mu’j wel een kilometer of acht d’andere kant op” zeg die ene met de pette achtersteveurn.
“Now, doar begriep ik niks van” zeg Theo “ik eb et net an een oardige dame e vroagd en die zeeg da’k disse kante op mos goan”
“Ej gien kaarte dan?” vrug et verstandige jongien, met puntig, uutsteeknd hadamsappeltien “dan kuj eem kiekn woar as’t is, toch?”
Onderand ku’j teegnswoordigs alles op et internet vindn en a’j eem goan kiekn, weet ie ook alles van de Betuwe en zien mooie fietsroutes die a’k oe allenig maar an kan raodn. Jammer det et weer een bietien onbestendig en gries is, maar de zomer kump d’r an eur, det kan niet uutbliem. De liegpiet ef et zelf e zegd.
Ik zet de link d’r eempies bi’j, …mag wel eh? Ook a´j niet zo’n mooie fiets als Theo em en doe’j alles met helectries, ie beweegn oe toch, en ie bin an de buutnlucht en et licht. Tel uut oe winst. Zet oe pette maar gewoon met de vetkleppe veuruut op eur, dan doe’j al gek genog. https://www.rivierenland.nl/ontdek-rivierenland/ontdek-rivierenland/regios/betuwe/
Det is now de kloe van et veraal. De kern, da’j in beweging mun bliem – ja als et kan eh, loat oe niet opjutten – en ook al e’j GPS, radar, een kaarte en alles op e skreum – en det kan ie eur – e’j menander meer en meer neudig.
Op e lucht stiet ie weer vrolijk op et pöntien, en kek Milord met et verlangn van Napoleon over ’t water van de Rijn ene en kump elemaole tot rust. Jammer det de rivier niet wat brederder is, want veur det ie et wet, is ie al an d’andere kante en met een kurte groet en een slukkien water, giet et varder langes peerde- en botterbloemm. Dan weer in de zunne, dan weer in de skaduw, en soms deur menander ene, det et em skittert veur d’oogn. Als ie de zunne maar an de rechter kant ef, dan giet ie in de goeie richting zeg ie, maar dan mut de zunne wel skienn.
Wat een ende van uus eh?
Now allow, de groetn van Siep
