DROMEN VAN, VOOR EN DOOR IEDEREEN DIE ZICH VERBONDEN VOELT AAN KAMPEN
Door: Diana de Groot
Geert Bloupot – Een multifunctionele ontmoetingsplaats
In eerste instantie werd gedacht aan kiespijn. “Maar dan ook een behoorlijke!” vertelt Geert op een manier alsof hij het nu nog voelt. De heftige pijn die wekenlang opspeelde – en hem zelfs een paar goede kiezen kostte – bleek echter aangezichtspijn. “Dat was in 2004. Het einde van mijn baan. En het begin van mijn droom…”
Geboren en getogen Groninger Geert start zijn loopbaan op 17-jarige leeftijd als leerling-slager. “Ik werkte voor een verschrikkelijke baas, maar kon wel goed met zijn vader opschieten. Deze bracht me in contact met supermarktketen ‘Nieuwe Weme’ met voornamelijk winkels in Friesland en een aantal in Drenthe, waaronder Roden. Daar startte ik als assistent chef en haalde de benodigde diploma’s. Ik besloot voor mezelf te beginnen. Dat kon bij de C1000. Naast mijn werk als ‘chef-slager’ gaf ik onder andere les aan de Culinaire Vakschool en was ik examinator op het Slagers Vakonderwijs. Mijn carrière verliep voorspoedig. In de loop van de jaren verruilde ik het slagersschort voor een maatpak om bij Prisma Food als ‘vers vlees adviseur’ aan de slag te gaan. Ik moest door heel Nederland hierin supermarkten begeleiden. Daarna werd ik assortimentsmanager en was ik verantwoordelijk voor de inkoop van vis, salades, vlees en vleeswaren. Mijn werkgever wilde dat ik dichterbij het hoofdkantoor in Nijkerk ging wonen. Zwolle leek me niet leuk. Ook zette ik vraagtekens bij Kampen. In mijn beleving een stadje waar helemaal niets te beleven viel. Dit bleek een vooroordeel. Ik ben nog steeds blij dat we ervoor kozen om ons hier te vestigen. Het bedrijf werd op een gegeven ogenblik overgenomen door de Sligro. Hier voelde ik me niet prettig. Uiteindelijk werd ik benaderd door ‘Sperwer’ om daar als ‘versadviseur’ aan de slag te gaan. Dit hield in dat ik, samen met twee andere adviseurs, een speciaal operationeel team vormde om ongeveer 80 bedrijven, in heel Nederland gevestigd, nieuw leven in te blazen. Oftewel rendabel te maken.”
“Het was in 2004. Ik werd getroffen door een helse kiespijn. De waarschijnlijke boosdoener werd getrokken. De pijn hield al met al ongeveer 6 weken aan waarin ik 13 keer de tandarts bezocht. Het was afschuwelijk! Door de medicatie raakte ik in een anafylactische shock, oftewel een hele ernstige allergische reactie op een lichaamsvreemde stof die zelfs levensgevaarlijk kan zijn. Ik werd opgehaald met de ambulance en in het ziekenhuis doorverwezen van de kaakchirurg naar de neuroloog. Daar werd de diagnose ‘aangezichtspijn’ geconstateerd. Het is een zenuwpijn in mijn gezicht die altijd zeurt. ’s Winters erger dan in de zomer. Door de medicatie is mijn gewicht toegenomen, kan ik mij slechter concentreren en ben ik eerder vermoeid. Ik heb na de diagnose nog een jaar doorgewerkt. Maar het lukte me niet meer om met dezelfde energie en toewijding als daarvoor te focussen op mijn baan. Twee jaar duurde het nog om me te bezinnen op de toekomst. Samen met mijn vrouw Hilma uiteraard. Stoppen? En daarmee een prima baan met dito inkomen en auto van de zaak opzeggen? Ik deed het wel en gooide het roer om.”In vrijheid kunnen leven in een wereld vol met muziek.
“In een tijd waarin muziekwinkels hun deuren moesten sluiten, besloot ik er één te openen. Weldenkende mensen staken hun scepsis niet onder stoelen of banken. En toch startte ik met mijn ‘droom’. Gedreven door kriebel schreef ik mijn bedrijfsplan! Een droom ontstaan uit passie en enthousiasme, die tot op heden geen schim lijkt te zijn, maar werkelijkheid is gebleken. Succes wordt op de eerste plaatst bepaald door de passie waarmee je iets begint. Muziek zit al vanaf 1974 in mijn aderen. Mijn eerste lp was ‘Diamond Dogs’ van David Bowie. Mijn vrienden vermoedden altijd al dat ik ooit de eigenaar van de eerste muzikale slagerij van Nederland zou worden. Naast de verkoop van zowel vinyl als cd’s, is de winkel een ontmoetingsplaats voor mensen met dezelfde passie. Er is tijd en ruimte om, onder het genot van een bak koffie, te lezen en te praten over onder andere muziek. Ook biedt de winkel een podium voor beginnende en gevestigde muzikanten. Daarnaast worden er cd-presentatie’s en boekbesprekingen gegeven. Ik kan hier van leven, dat heb ik de afgelopen negen jaar bewezen. Was zelfs ‘Ondernemer van het jaar 2013′!
Financieel word ik er niet rijk van. Op een andere manier heeft de winkel me wel enorm verrijkt. Geeft me ook inspiratie voor nieuwe ideeën en samenwerkingsverbanden. Als bijvoorbeeld met Hanneke en Joep Roth van Theater De Kofferbak waar we prachtige muzikale middagen en avonden organiseren. Of organiseer ik een Bob Dylan-avond in De Stadsgehoorzaal. Maar ook leid ik, samen met Alice Hendriks en Gerrie Kragt, al 15 jaar het Literair Café. Deze literaire (zondag)middagen vinden zeven keer per jaar plaats in Het Kroegje. Alwaar ook de Popquiz, waar Jan Liefting van Toko Medan het eten voor de deelnemers verzorgt. Ik zie het allemaal niet meer als werk. ’s Ochtends sta ik op en ga eigenlijk naar mijn tweede huiskamer.”
Dromen
“Ik fantaseer over uitbreiding van mijn droom. Namelijk, om van mijn winkel één grote multifunctionele ontmoetingsplaats te maken. Met daarin een restaurant, podium en uiteraard muziekwinkel. Een plek waar ook workshops en thema-avonden georganiseerd worden. Een ruimte bedoeld voor iedereen die even uit de dagelijkse drukte wil ontsnappen. Weg uit het ‘jachtige’. Waar tijd is om te kletsen, ontmoeten en genieten. Ik word blij van het effect van muziek op mensen. Muziek uitbreiden, uitdragen en delen. Alles in één ruimte. Met oneindig veel mogelijkheden. En daar sluit ook mijn droom voor Kampen op aan: ik hoop dat Kampenaren beseffen hoeveel moois er op cultureel gebied wordt aangeboden en hoe groot dat aanbod eigenlijk is. Soms zie ik vanuit mijn winkel mensen met het hoofd gebogen op de Oudestraat voorbij lopen, terwijl er vrolijke livemuziek in of vóór de winkel gespeeld wordt. Wees zelf de kleur in de grijze massa! Sta open voor cultuur! Denk bijvoorbeeld aan de Sundaysessions van ‘Vuur en vlam’ (Germa en Marjan): een huiskamerfoyer in de Stadsgehoorzaal met op het podium verschillende artiesten van binnen en buiten de stad. Maak gebruik van het aanbod. Ga er naar toe en geniet! Ook droom ik ervan dat er vanuit Kampen weer studies aangeboden worden die studenten trekken om de stad weer elan te geven.”