Dromen van, voor en door iedereen die zich verbonden voelt aan Kampen
Door: Diana de Groot
Hendrik Jan Houtsma – Potentie bij Quintus tot wasdom brengen.
Na afloop van het interview krijg ik, naast uiteraard dromen, zowaar een origineel Quintus speldje van directeur Hendrik Jan Houtsma. Dezelfde die hij zelf op zijn revers draagt. Met trots. Gepaste én overtuigde trots welteverstaan. Niet alleen laat hij dit symbolisch zien. Terwijl Hendrik Jan vertelt over zijn passie, zie ik regelmatig dezelfde schittering in zijn ogen als op het speldje wanneer bij toeval soms het zonlicht van buiten erop weerkaatst.
De 53-jarige Hendrik Jan komt uit een gezin van 5 kinderen, met aan het hoofd een Amsterdamse moeder en een Friese vader. Geboren als boerenzoon heeft vader na verloop van tijd ambities om dominee te worden. Na gehoor te hebben gegeven aan deze wens volgen verschillende gemeenten waar hij actief predikt. Onder andere is hij actief voor een zorginstelling in Amersfoort, waar hij pastoraal werk verricht. De rest van zijn loopbaan blijft vader actief in de Klinisch Pastorale Vorming (KPV), waar hij pastores van alle gezindten begeleidt en traint. Ook Hendrik Jan’s moeder is erg betrokken. Zij is verantwoordelijk voor alle organisatie rondom KPV.
Ik ben benieuwd of deze gelovige opvoeding van invloed was op Hendrik Jan’s ontwikkeling en carrière. Hendrik Jan: “Vast wel! Natuurlijk heb ik christelijke waarden meegekregen. Wel waren mijn ouders ondanks het geloof vrij ruimdenkende mensen en dachten nooit zwart/wit. Wellicht speelde de nuchterheid van boerenleven hierin ook een rol? Gras kun je nu eenmaal niet uit de grond trekken. Daarnaast hechtte, in het bijzonder mijn moeder, veel waarde aan ritme en discipline. Maar ook was zij heel creatief, een frisse denker, onderzoekend en lerend. Eigenschappen die ik van haar meegekregen heb. Ik houd van nieuwe dingen en wil doelgericht leren.”
Trompettist
“Na de middelbare school wilde ik naar de Hogere Hotelschool in München. In diezelfde periode had ik een vriendin. Mijn liefde voor haar bleek op dat moment toch nét iets sterker. Ik bleef in Nederland en ging in dienst. Daar deed ik auditie voor het trompetterkorps der cavalerie. Ik hield erg van muziek maken. Mijn trompetdocent had in de gaten dat ik het wel kon. Na deze conclusie deed ik auditie op het conservatorium en werd aangenomen. Zo werd ik trompettist. Ik had altijd werk, onder andere bij het Radio Kamerorkest en barokorkest ll Fondamento in België. Muziek maken gaat heel diep. Muziek maken gaat ook gepaard met veel stress. Mijn maatstaf is namelijk perfectie. Dat legt druk op jezelf en je omgeving. Niet dat dit erg is overigens. Druk is nodig voor focus. Bij het spelen, het losgaan komt veel energie vrij. Dan ben je in connectie met het publiek.Tot uiterste gedreven zijn: het maakt het beste in mij los.”
“In alles waar ik voor ga, zoek ik naar het uiterst haalbare. Dat geldt ook voor mijn huidige werk. Bijvoorbeeld als ik kinderen hoor en zie spelen en het lukt ze, dan word ik daar erg door geraakt. Dat laatste kan ook gebeuren als een docent een leerling helpt die vast zit. Zo simpel kan het zijn. Of in geval van een mooie voorstelling, waarbij iedereen er gezamenlijk voor heeft gezorgd dat deze kon slagen.”
Scholing in kunst en cultuur
“Mijn muzikantenleven sloot ik na 15 jaar af. Inmiddels was ik al een tijdje als docent betrokken bij het centrum ‘Scholen in de Kunst’ in Amersfoort. Ook was ik daar manager. Eerst van de afdeling ‘Kinderen’. Gedreven door ambitie, liefde voor het vak en het feit dat ik veel ondernam, werd ik tevens manager van de afdeling ‘Muziek’. Vanuit die positie werd ik steeds meer in de rol van plaatsvervangend directeur geschoven en uiteindelijk van algemeen manager. Tot in detail en op alle terreinen leerde ik de hele organisatie goed kennen.”
Of leiderschap en cultuur?
“In die periode werd het programma Leiderschap en Cultuur gelanceerd. Ik ging hier naartoe. Omdat ik wilde leren over nieuwe koersen in cultuur. Hoe verhoudt cultuur zich ten opzichte van veranderingen in de wereld. Ook bevatte het programma een module Persoonlijk Leiderschap. Deze module zette, tot mijn verbazing, wat anders in me in beweging. Een dag over eigen (kern)waarden gaf me het inzicht dat ik een andere weg in wilde slaan. Ik kwam tot het besef dat ik zelf leiding aan een culturele organisatie wilde geven. Eindverantwoordelijk wilde zijn. En dat kon bij VRIJDAG in Groningen. Hier werkte ik vervolgens een jaar. Echter, voor langere tijd zag ik hier – onder andere door de grote reisafstand – geen toekomst voor mezelf weggelegd. Dit geldt wel voor Quintus. In vertrouwen wordt hier samengewerkt. Dat valt me op en spreekt me bijzonder aan.”
Uiteindelijk gaat het om contact
“Ik houd van dromen en misschien nog wel meer van dromen tastbaar maken. Droom je bijvoorbeeld over het maken van een mooie reis, laat je dan niet belemmeren door de ‘maren’: ga het doen! Mijn droom gaat nu natuurlijk over Quintus. Wij willen een centrum zijn wat echt in de samenleving staat. Dan moeten we onze dromen en idealen ook realiseren en niet achterover blijven hangen. Heel belangrijk vind ik artistieke rijkdom. Dat mag hier nóg meer tentoongespreid worden. Kunst en cultuur, of het nu om dans gaat of theater, ze bevatten verschillende niveaus die enorm waardevol zijn. Dit geldt natuurlijk ook voor sport en techniek. Iedereen zou alle ingrediënten mee moeten krijgen. Kunst kan heel goed prikkelen. Je raakt er mensen mee. Je ontwikkelt je erdoor. Dit kan om je eigen talent gaan, leren samen te werken of om ‘out of the box’ te leren denken. Ook het ‘samen zijn’, het totaal te bewonderen heeft positieve invloed. Bijvoorbeeld via een tentoonstelling of uitvoering. Verbinden, ontwikkelen, inspireren en uiten. Uiteindelijk gaat het om contact tussen mensen. En daar zijn heel veel manieren voor. Denk maar eens aan muziek, dans, boeken, zwijgen, schilderen enzovoort. Ik droom ervan om wat er in potentie bij Quintus zit tot wasdom te brengen. Dat Kampenaren hier veelvoudig gebruik van gaan maken. Dat het voor hen een bijzondere ervaring is dat ze via Quintus hiermee in aanraking komen.”
Verrassingen
“Ik vind het belangrijk dat ik kan bijdragen aan het grotere geheel. Ik verbind me graag aan een gemeenschap. Aan groepen waar mijn cirkel van invloed zit. Vrijheid vind ik erg belangrijk. Maar verantwoordelijkheid nemen niet minder. En vergeet daarbij vooral een positieve grondhouding niet. Pragmatisch als ik ben, vind ik het belangrijk om mijn geliefden verder te brengen. Dat geldt ook voor Quintus. Dit is wat mij nu drijft. Mijn droom is om naar die waarden te leven. Dan gebeurt er een heleboel. Al dan niet gepland, maar dat geeft niet. Ik houd van verrassingen!”
