Uut de varte kuj z’al an zien koomm, de Kamper Hinternasjenale Anzedaagn… D’eerste positieve impuls die wi’j als bewoners van de mooie binnstad kriegn ef betrekkings op de burders in et stadspark.
Ten tiede van de bezuneging veranderdn disse van veurbeeldn van bloemmpracht (die wi’j altied vol trots aan buutnlandse gastn em loatn zien) in ware woesteni’jn, barstns vol onkruud die mien tiedens de dagelukse wandeling, ondanks zin an dikke lol, met weemoed vervuldn.
Krieg ie zo maar op een murgn det et onkruud d’r uut’eropt is en de burders umgeploegd liggn te wachten op …. now ja woarop dan wel? Ik stuur mien Theo d’r eem op uut um ies bi’j det kluppien bi’j de brugge noa te vroagn en ja eur, ’t is zoals zullie beweern, allemoale veur d’anzedaagn. Et plantsoen ef meer geduld dan ikke, want mense kienders et duurdn en duurdn maar. Weekn lange niks met allenig det nèzerige burdtien NIET BETREDEN. Ik was een bieten bange veur de burderpatroelie, want anders wa’k d’r wel eem met onze Timie árt deurene sjowt, zo árt als det dan giet met zien bei’jdn.
Intussn beweerdn kwoaje tungegies det et met de fraaie burders noa d’Anzedaagn weer over en uut zol weezn. Watte? Det kuj toch niet gleumm? Et kan toch niet zo weezn det de bezuukers van een ‘Heenmoalig Hevenement’ belangri’jker evundn wurdn dan oe eign brave borgers? Boomdien…. als de Gemeente geld genog ef veur ’n toch nog net iets te kurt zwembad, met op-en-neer-vluurties, dan is et onderold van een paar bloembedties toch een kwestie van pinda’s, uut et borgerpuntzákkien? Woar em wi’j et dan over?
Et is mien onderand wel duudelijk det kostn noch muujte espaard wurd um ons stádtien ‘Anze-kloar’ te maakn. Stroatn wurdn verbeterd, luukies van de stadspoortn kriegn een likkien varf, er en der wurdn bloembákkn en angmándties in de stad hinsteleerd, overal anzebánkies en wappernde vlaggn. Ie zoln denkn det de Van Lippe Biestervelds eugstperseunluk langes koomm. Sommigen bin d’r finaal deur an’esteukn en goan now ook trots wat an’t balkunnegien angn, et kan niet op.
Terwijl de burders onbewarkt liggn te wachten, wurdn d’r informatiebi’jeenkomstn organiseerd en gooin z’oe dood met artikels in de ‘Kampen-punt-en-el’. D’eerste keer bin ik allerverwege op’oln met leezn: et is mien vuulst te ingewikkeld en toch nog niet zo varre .…maar als d’r ook ‘perseunlukke’ Gemeentebrievn met HINSTRUCTIES lakoeniek onze briemmbussse in valn, kan’k d’r niet meer onderuut. Ik noop mienzelf d’innold te leezn en nog weer ies en begin zodoanig aan mien eign snuggereid te twiefeln da’k d’r toch maar een meeltien teegnan mietere, met de simpele vroage; of bewoners van een autoluwe stroate, die over een parkeervergunnink beskikkn en van plan bin et autogien vier daagn pekeerd te loatn stoan, ook nog een pekeerkaarte neudig em.
Per omgoande krieg ie netties antwoord, of liever: een ni’je vroage. ‘Meel ie veur een parkeerkaarte of um een loadn- en lussnkaarte veur d’anzedaagn an te vroagn?’ – Veur die paar krátties bier ek toch gien luskaarte neudig? Ik kom achter de geraniums vandoande en goa weer achter de kompjoeter, um mien vroage opnei’j zo duudeluk en eenvoldig mogeluk te furremeleern. Vervollegens eur ik niks meer en ik trek doaruut mien conclusies da’k varders niks oef te doen (en det liekt mien ook wel logisch, want wi’j em toch een bi’j de Gemeente een ‘eregistreerde pekeervergunnink?)
Skienbaar ten onrechte, want neegn daagn laterder kriegn wi’j een nei’j meeltien van et Team Bereikbaareid Hinternationale Anzedaagn woarin stiet det wi’j tóch een pekeerkaarte ‘bi’j et Klantn Contact Centrum’ in et Stad’uus op mun aaln – et KCC (kon wel een voetbalclub weezn).
Dus wi’j kuiern maar weer ies deur et plantsoen – met d’intussn prachtige burders met de Kogge en Iesselgolvn woar de knalblauwe lobelia erinus nog in volle glorie bi’j mut koomm – richtink stad’uus, woar wi’j, aj de brief kunn gleumm, vanof 8.30 uur terechte kunn. Noweluks over de matte, struukeln wi’j metene over een nummer-automaat en omdet d’r narns een burdtien verwiest noar et KCC, loopm wi’j zuuknd de lege ruumte in.
Wi’j zien d’r dan metene uut alsof wi’j de weg kwiet bin en wurdn an’eskeutn deur een bezunders vriendeli’jke meneer (hambtenoar op weg naar zien kuttoor?) die ons vrug wat wi’j zuukn. Theo zegt det ie veur een pekeerkaarte veur d´anzedaagn kump en de man wiest noar een vrouwgien achter een loket en wenst ons een prettige dag. Kuj ook weer in oe piepe stoppm! Now veuruut maar, et vrouwgien warpt een blik op et bunnegien en vrug woarveur wi´j koom en veur de zoveelste keer eraaln wi´j et intussn langdroaderige veraal, woarop zi’j zegt: “ja, ….de lokettn goan pas om 9 uur oopm”. Ik kan dan wel een bietien bitsig overkoom en zeg: “ja,…..maar veur de parkeerkaartn stun vanaf 8.30 uur of niet soms?” “Ja,……det klopt” zegt ze.
Ie em d´r gien flikker an want dan muj toch weer als een figurant op de wachtbanke goan zittn eur, in de varste varte gien tamme kippe te bekenn maar zullie em de regie.
“Old oe gedeisd Siep” zeg Theo al bi’j veurboat. Twee dames achter twee lokettn en ik denke bi’j mien eign, die bin zekers druk an’t wark want anders zoln z´ons wel elpm. Et valt mien op da´k een aantal keern deur hambtenaarn die zich noadrukkeluk noar mien ummedrei´jn egroet wurre en een prettige dag toe’ewenst kriege, veurdet ze met de papperassn onder d’arms deur de deure skoemm (kan weezn vanwege mien nei´je jork maar Theo denkt toch det z´een klant-vriendelukeids-cursus adoan em)
Et is een wonder, noa een kwetiertien verskient ons nummertien op een beeldskarm en wurdn wi´j op´ereupm um noar ene van de twee vrouwspersoonn an et loket ene te goan. Opnei´j verteln wi´j uut et eufd woarveur wi´j koomn, woarnoa z´ons vertelt det wi´j doar gien bunnegien veur neudig em en bi´j aar buurvrouw mun weezn. Ja allo, now brek mien de klompe, die als wi´j mun em is toevallig vort en stiet bi´j de koffie´oltemaat. Koffie, de kwiel lup mien intussen langes de kinne.
Een ernei’jde ontmoeting met d’eerste vrouwe volgt, det verlup elaas niet elemoale armonies. Zi’j kek mien ondanks de koffie beskuldigend an en zegt: “ie em niet ezegd daj veur een pekeerkaarte koomm en boomdien ej een bunnegien en det ef veur een pekeerkaarte niet neudig”… Ik erinner aar d’r skarp an da’k wel deegnluk over een pekeerkaarte eb espreukn en zelfs et openingstiedstip van acht uur dartig enuumd ebbe. (“Kom now” zeg ik d’r niet ies bi’j)
Now is’t een sittewasie van ‘nietes en wellis’ ewurdn, Theo gef mien een por in de ziet en skoev ik aar mien ri’jbewies oneilspellnd onder de neuze. Noast et Anzedaagn-Pekeerbewies kriegn wi’j nog een Welkom in Kampen foldertien mee en als wi’j de kuierlattn neemm ook nog een leste groet in de rugge: “prettige dag eur!”
“Zekers ook op cursus ewest Theo” zeg ik deur mien op menaar ‘eklemde tandn. (Ondanks et struukeln over een lusse stroatklinker en wat achterstallig onderold e’k die nog!)
Bi’j uus em wi’j et HINSTRUCTIE-pakket maar vermuuid aan de kant ‘ekeild. Et zal d’olderdom wel weezn en ja, zin an een bákkien filtertroost met op’eskuumde melk. Now maar ‘oopm det die drie’onderdduuzend bezuukers ook warkeluk koomm, de drekbakkn an d’Oldestroate lekker volproppm met olde parepluus en poppmwaagnties en det et alle geld en muuite, dubbelt en dwars weerd wurd! En alle frustasies van disse domme borgers ook. Now aju eh.
TUSS’NDEURTIEN
