Snagges eurdn wi’j de wind al als ’n gek um et ‘uus wei’jn. De reegn klettert woest teegn et raampien an, alsof et ellig met d’olde sloapers is. Ook overdag blef et ‘ondnweer en ef onze Tiemie d’r elemoale gien zin in. Deurdrenkt kump Theo van et kurte leupien met em thuus en mut ie ov’edreugd wurdn. Ei lut mien zonder genoade weetn det ie et d´r niet de mee eens is en probeert mien met zien ontblootte tándties en gegrom te intimideern, …..die ond.
Det ie an drie daagn vuurwark en melk/carbid-bussn een Post Traumatisch Stress Syndroom over´oldn ef, kan em niet kwalijk eneum wurdn. De pillegies ef ie zonder meer deur´eslukt, maar det zal wel deur mien verpakking met een plákkien ´am ´ewest em. Van d´advocoat mos ie spei´jn, kan te veule ewest em eur maar et beste was nog de reddingsdruppelties op zien brùkkies.
Volgende keer mun we met de joarwisseling met et besien noar de Veluwe, want et is echt gien doen. Ei liep met de stàrt tussn de pootn, trillend van angst en poepm stikem in uus, maar ook det kuj begriepm. Veur em was dit et ende van de wereld. De dag veurdet et opsteekn van vuurwark hoffisieel ‘edoogd was, gung d´r smurns om vi´jf uur al zo´n machtige knaller of, det wi’j metene stokstief en rechtop in bédde zaatn, det gung zomaar van zelf.
Kuj noagoan oe die mensn uut een oorlogsgebied zich vuuln en misskien ook wel over ons idiootn denkn. Een kladde geld de lucht in skietn woar wi’j zo veule arme sloebers mee kunn ‘elpm, doar mun w’ies over noa goan denkn. Ik pak et alvast eem veurzichtig an want ik begriepe det die culturele rambam woar we recht op em, onze joarnlange traditie, een ietsie pietsien gevulig ligt. (Veurlopig mu’k niet deur Brunnepe ene fietsn) Volgens onze borgervader is de joarwisseling rustig verloopm, doar wur ik now weer mooi rustig van èh.
De stuwbalg wier toch op’ebloazn, al was’t allenig maar umme te zien det ie et nog dut. En die grote skute, d’Ark van Noach, wol now toch ies de doad bi’j et woord zettn, met een paar köppelties wilde diern en verstekelingn et zeegat uut en bi’j Urk een paar fraaie beuties in menander drukkn. Ze bin zonder kleerskeurn met de skrik vri´j ´ekooom en kun et nog lange noa verteln, …de verstekelingn. Die als an de wal stun kriegn slachtofferulp, want et is ook niet niks aj oe man zien ofdriemm. Now ja, sommigen zoln een vreugdedánsien maakn en’m uutzwei’jn. Wie zal em nog gleum als ie zegt det ie in tweeduuzndachtiene an d´ondergang van de Ark van Noach ontkoomn is?
Toen als wi’j in’t buutnland waarn, ef mien olde mo menig keer van et slechte weer in Kampen een krantnknipseltien op’estuurd en ezegd det ze gelukkig nog net niet verzeupm waarn. Eén kiekien was van de bánkies langes de Sabbelenèrekade die toen onder water stun. Een paar op’eskeutn jongn, zaatn op de rugleunink met de pootn in’t water. An d’Ebberingstroate ef’t ook menig keer blank ‘estoan, det et water niet zo gauw deur de putte weg kon niet. Eindelijk gebeurdn d’r weer ies wat, want ie kun now eenmaal niet elke dag onder een vulliswaagn goan liggn. 😉
’s Middags klaart et mooi op en bin ik an de beurte um de buurt te verkenn. De postbus is gelukkig ook weer lus. Mien late post is deur et dagelukse geprop teegn een dichte briembusse skandeluk verkreukeld. Verkreukelde post is altied nog beter dan elemaole gien post en kuj oe nee-neegien d’r ook wel ov-aaln. Aj een undtien em zurgt die d’r wel veur daj – weer of gien weer – buutn koomn. Wi’j dus langes ‘anjo et verloatn park deur. Nog eem an’t verskroeide olde zwembad veurbi’j. Dries zeeg: “Ik mos d’r van skrei’jn, doar eb ik vrogger zwemmn eleerd. ’t Was an’esteukn, weet ie det? Now ja, et mos toch weg. Det nei’je zwembad was elemoale niet neudig eur, want wat em we now, et is nog te kurt ook?”
“Toch mooi daj een waarskouwing kriegn daj oe raam dichte mun oln èh?” zeg ik maar, want wat weet ik van wat te kurt is, ik olle d’r niet van. “Andere wiesneuzn zuukn et direct op en goan ies lekker saamt in de rook stoan. Et levert wel mooie platies op, doarveur mien dank, maar fienstof, rook en hasbest kan mien ‘esteuln wurdn, ik eb d’r genog an dood zien goan.” Veurdet Dries over de dood giet proatn en mien zo vrog in’t joar giet lippm, skietn wi’j varder de Sfeerstroate deur en d´eerste de beste stege noar d’Iessel opan. Altied weer een veroademing.
“Kiek, als de balgstuw niet op’ebloazn was, was et water vule ‘ogerder ‘ewest” zeg ik teegn Timie, maar et golfdn toch oardig en bi’j et hoorgat gaf et ook een eel ander beeld als anders. Ier en doar em ze de karstverlichting nog an an en knippert et d’r vrolijk op lus. Een ander ef de boek al vierkant vol van karst en flikkert zien ov’ezaagde karstboom, drie keer zo groot als de miende, de stoep op daj d’r umene mun loopm, …..op gevoar van eign leemm. Is´t gien zunde. Van mien leem ja, maar ook van die mooie boom. Innig en woardig ofskeid van een dennenoaldbeumpien neemn kan now wel ies onplezierige weezn, maar Irene zol ier skrei´jnd de stad uutloopm.
Ik stel et nog eempies uut en breng dan mien mini-beumpien, met kloet en al, weer terug noar de Sturmgietert. Kunn z´em mooi weer tot vollegend joar loatn gruuin. Uuteraard kan ie dan niet meer in de fietstasse en muk d´r wat anders op verzinnen. Kump tied kump road is mien motto.
Met veul ‘eil en zeegn èh, ik spreek oe gow weer. Aju.
TUSS’NDEURTIEN
