Rehanimeern
Umme det d’r af en toe ene uut mien omgevink op de grond kukelt, eb ik de koe bi-j d’oorns evat en mien op egeum bi-j d’EHBO.
Oe lange geleedn as ‘t is da’k eprobeert eb ‘n drenkeling stuntelig te rehanimeern weet ik niet ies meer, maar a’k d’r an denke kome mien dudelike beeldn vars veur d’ oogn. Stellegien oppeskeutn jongn met ’n biertien op in d’een of andre badplase, ie kenn det wel. Árt lachn en met ‘n rot gang langes oe ene stoevn, allemaole zand op oe koeke en baddandoek. De veurste kirl rent ’t water in en duk met uutgestrekte arms de golvn in. Ze bliem lachn want denkn dat ie sullie de gek anstrek, maar ij kump niet noar boom. Ik kieke en denke bi-j mien eign, ‘ij blef wel machtig lange veurover drievn. Mien árte sloat a paar keer over de kop ene en ik kome in de beenn, net as in ‘n droom woar a’j niet veuran kunn koom. Ik skriuwwe zonder geluud. Maar dan markn ze toch det d’r wat verkeerd giet en koomm z’ in actie. Met menander sleurn we zien zwoare leëmloze lief ’t strand op.
“Goht maar op ‘d andoek zittn Enkien” zeg ik teegn mien zeuntien en ij kek met verskrikte oogn toe wat as zien mo allemaole dut. Now, wat ij d’r van leert is det ie niet mut zoepm, gekkegeid uutaaln en in ’n zandbanke mut duukn. Van wat ik in mien blonde peniek doe, leert ’t kiend allenig maar da’j ’t veule beter kunn doen aj d’r ‘n bietien verstand van em.
Ik blaoze mien asem in zien mond, want ik eb ’t al ies op de tillevizie ezien. Zand en water sput ‘m uut de neuze. Dus, d’r mut eerst een kladde water uut. Ene van hullie giet arns 112 belln en kump niet weerumme. Weet ie, ’t argste is det ze mien elemaole alenig laotn mártelen en de kuierlattn neemn. D’r kump ‘n vrouwe muuizaam deur ‘t zand ploetern en nemp ’t dan van mien over. Ik denke nog, zol det zien mo weezn, maar ’t is toevallig een vrouwelike uusárts op sebat, sabatti…. op vekansie. Ze drukt mien jonge vriend uut alle macht en met twee ‘andn op ’t burstbeen en vrug mien of d’r ‘n polsslag is. Ik vule niks en skame mien dood, net assov ’t allmaole mien skuld is en misskien ef ie de nekke wel op de zandbanke ebreukn en is ’t toch mien skuld niet. Ik kan wel skrijën.
Op zien Kampers muj d’r altied umme lachn, maar aj now allenig maar Kampers praotn, dan muj toch ok met trillnde lippe oe gevuul d’r in kwiet kunn? Ie skrijën toch op zien Kampers niet anders as op zien Ollands?
De dokter giet weer blaozn en de hambulansje kump niet opdaagn. Ze giet rustig varder en vrug mien af en toe de pols te vuuln. Elleke menuut, en ie em d’r eigenlijk maar zesse, duurt vuus te lange. Nao 20 minuten blaozn en op de burst drukn wil ze dr’mee uutski-jn, z’ef bloed en bloarn op de lippe, maar ’t was wel iemand zien zeune, iemand zien vriend. Ze is uut’eput en ’t zweet lup aar van ‘t veureuft of. D’r is vuule meer uutoldings veur neudig as da’j denkn. Uuteindelik kump de hambulansje en nempt ’t van de dokter over. Deurn dichte en weg bin ze.
En doar stoj dan. Ze gef mien ’n and en zeg: “w’em edaon wat we kunn, maar ‘k wete niet of det zin ef ad.” Ik snappe d’r niks van. Aj maar wat doen, det ef toch zin? Ie kunn d’r toch niet bi-j gaon staon kiekn en ’n sjekkien drei-jn? As ik ’n iesien veur Enkien wil koopm, spi-jt ie mien onandig in ’t zand.
Now ben’k ’t kwiet, en weet ie wat as d’r gebeurd is.
Ik ope daj d’r wat an em en da’k oe bi-j de EHBO teegn kome. Kun ie mien zien, oe a’k luustere of ie ok nog asemt en dartig keer op de poppe zien burstbeen drukke, det AED-dink anzette, de plákkerties met helectroodn op de burst plakke en eempies een goedbeduuld kurt stroomsteutien an oe geve.
’t Mooiste is det ze allemaole bi-j oe bin, en oe wiln ‘elpm. Ie staon d’r niet allenig veur. As d’r ene umme valt en ik kome d’r allenig veur te staon, kan ’k ‘m misskien in leemm oln, det ie nog een peusien varder kan. Det zol mooi weezn!
Now allo eh.
TUSS’NDEURTIEN
