Ik kome soams late van zang en denke; maggies veule mist. De mist is een grote dikke rookwolke van ier tot gunder. Ie kunn gien and veur d’ oogn zien en bi-j Martha kuj de veurdeure niet zien zittn. Miskien ef ze de snart an-ebrandt, mense is ook allenig, die muj in de gaatn oln. Ie kunn goed roekn det er wat in de fik stiet. Ik kieke of et bi-j mien eign is, maar nee, alles veur mekare.
Ak d’achterdeure oopm gooie, zie ‘k det Tinus zien skoorsteen in lichte laain stiet. De vlamm sloan deruut en met de wind vliegn de vonkn skuins over zien dak ene. Ik stoa stief van de skrik en wete aggies niet wat ak et eerste mut doen, dus ik flikkere de fietse neer en zie det er bi-j Tinus ene anbelt maar die lui eurn de belle niet. Zu-j net zien.
“Oh wacht maar, ik bel ‘m wel eem” ikke skriwn noar Theo det ie de buurman belt en de boel in de fik stiet.
De skoorsteen begint now op een vuurspei-jnde drake te liekn en ik belle 112. Op det mement rent mien die ‘ond noar buutn, verrekte nieuwskierige wiesneuze, mos weer weetn wat er an ‘d and was. Net ak 112 an de lien ebbe skriw ik eel árt teegn mien ond: “ee, ierrrrr, noar binn ie-je.”
An d’andere kante zegt ’n vrouwe, iezig rustig: “hallo mevrouw, wat is er aan de hand?”
De peniek slug toe en ik skriwwe: “brand, brand” en mut oesten van de rook. Ik eb muuite mien arsens op ’n rijgien te kriegn. Metene wur ik noar de brandweer deurverbundn en skriwwe doar varder.
De pasant ef intussen Tinus zo varre det ie noar zien eign vuurwark kump kiekn. “Buurman, wat ej veur uusnummer?” vroag ik. Muj noa goan, ie kiekn er elke dag teegn an en ie weetn niks meer. Niet ies mien eign uusnummer. Tinus lup metene weer noar binn umme de boel of te sluutn en now det ie zien trekgat dichte ef, old de skoorsteen ook op met zien geinties. De brandweer kump met twee knoert grote brandweerwaagns met loei-jnde sirenes ‘tatuu tataa’ de stroate deur en wurd et gezellig druk. Z’em de brandpakkn an, d’elms op en de leerzn an.
Met al die skienwarpers is de Zilleverskoon in ‘Ollywood um-eteuverd en speult ieders zien roallegien. Now, ie stoan er versteld van, ze bin zo met de lange ledder bi-j oe in de skoorsteen. Ik wete niet wat as z’evundn em, allenig det de buurte tot late in rep en roer was en det et ook wel anders ad kunn goan. Bin bli-j da ’k er met de skrik van ov-ekoomm bin en anders de buurn wel. Buutn proatn we met mekare noa en ej toch wel weer een bietien saamorigeidsgevuul. ’t Is weer goed egoan jongs. Vollegende weke kump de skoorsteenvegert kiekn. W’em ov-espreukn det we menander in de gaatn oln.
Kiek ie ook uut met oe luusevárties, we wiln oe nog lange niet missn eur.
Allo dan
TUSS’NDEURTIEN
