Door Alex de Jong @ Attest Communicatie
KAMPEN – Hij herinnert het zich nog als de dag van gisteren, ook al is het inmiddels drie jaar geleden. De machteloosheid die je als ouder voelt, wanneer je kind het zwaar benauwd heeft en je helemaal niets voor hem kunt doen. De paniek van het moment waarop je zoon door een aanval zelfs helemaal ‘wegvalt’ en volledig van de wereld is… ‘Verschrikkelijk! Je bent allang blij dat ze er dan eindelijk achter komen wat je kind mankeert’, stelt hij. ‘Zwaar astma. Levenslang aan de medicijnen.’ Dus deden de ‘puffertjes’ hun intrede.
Fluxotide als onstekingsremmer en Ventolin om de benauwdheid weg te nemen en de longblaasjes te openen. ‘Je reinste troep.’ Het geeft verlichting en het lijkt een oplossing, maar gaandeweg maakt de blijdschap van ‘het weten wat er aan de hand is’ toch weer plaats voor zorg. ‘Het kan toch niet gezond zijn om iemand vanaf zijn tweede jaar levenslang aan de medicijnen te hebben? Medicijnen die overduidelijk voor een volwassene zijn en die niet zijn gemaakt voor een kind van twee, drie. We vonden het allemaal zo tegennatuurlijk…’
Toevallige ontmoeting
Hij – laten we hem Jarno Hulsinga noemen – is een bekende Kampenaar die omwille van de privacy van zijn zoon graag anoniem wil blijven. Maar het maakt zijn verhaal niet minder waar. ‘Tijdens een ondernemersborrel van Kampen in Bedrijf in restaurant Bella Italia ontmoette ik Roland Prins, die ik nog kende van vroeger, toen hij nog een ander bedrijf had waarmee ik wel eens zaken deed. Hij vertelde me dat hij nu exploitant van Zoutkamer Kampen was. We raakten aan de praat en ineens bedacht ik me: zou deze zoutkamer, met zijn geconditioneerde zoute lucht, misschien ook goed kunnen zijn voor mijn astmatische zoon van drie?’
‘We hebben een proefsessie gedaan. Mijn zoon en ik samen, want kinderen onder de twaalf jaar gaan altijd onder begeleiding’, vertelt Jarno. ‘Maar na één sessie weet je natuurlijk nog niet of het werkt. Roland stelde voor om gedurende drie weken tweemaal per week te komen. Na vijf, zes sessies zouden we versteld staan; dan zou ‘de boel’ loskomen.’ Jarno lacht als hij eraan terugdenkt. ‘Nou, dat hebben we geweten! Na 2,5 à drie weken kwam er echt enorme shit uit zijn kleine lijf!’ Het was dé indicatie dat Zoutkamer Kampen voor de Hulsinga telg begon aan te slaan.
Ruggenspraak met arts
‘Natuurlijk hebben we het wel in samenspraak met onze arts gedaan’, vertelt Jarno. ‘Tijdens onze bezoekjes aan de zoutkamer zijn we ook gewoon de medicijnen blijven gebruiken, want we durfden die niet meteen los te laten. Overigens is dat ook iets wat Roland voorstaat, hoor. Hij zal nooit iemand aanraden om tegen het advies van de eigen arts in te gaan.’ Uiteindelijk werd, na ruggenspraak met de arts, besloten om de medicijnen alleen nog maar in de ochtend te gebruiken en voor de rest te vertrouwen op de heilzame werking van de zoutkamer. ‘Dat ging erg goed. Max’ gezondheid verslechterde niet toen we de medicijnen gingen afbouwen.’ Dat was voor Jarno en zijn vrouw Louise een hele geruststelling. ‘We wilden ons kind in eerste instantie niet nodeloos aan een eventueel nieuw risico blootstellen, dus bleven we tijdens de eerste weken ook heel erg vertrouwen op de medicijnen. Maar toen bleek dat de therapie aansloeg en we de medicijnen konden afbouwen, gaf ons dat een extra goed gevoel. Tenslotte wilden we ons kind niet jarenlang aan de zware astmamedicijnen hebben. Dat kan toch nooit goed zijn voor zo’n klein lijfje?’
Medicijnvrij
Jarno en de inmiddels zesjarige zoon – die meestal door zijn moeder wordt vergezeld – komen sinds die tijd geregeld langs. ‘We komen zomer en winter eens per twee weken. Meer tijd moet er ook niet tussen zitten. Maken we er soms, omdat dat ons beter uitkomt, toch drie weken van, dan merk je dat hij het benauwd begint te krijgen en veel snot krijgt.’
Zoon Max is inmiddels helemaal van de medicijnen af en Jarno is nog steeds ontzettend blij dat hij die bewuste 14 december 2015 met Roland Prins in gesprek kwam. ‘Nu, achteraf, zien we pas heel goed wat het effect van de zouttherapie op onze zoon is’, vertelt Jarno. Dat gaat namelijk veel verder dan het verhelpen van de astmatische klachten alleen. ‘Onze zoon is sinds de zouttherapie begon aan te slaan levenslustig, energiek, vrolijk en blij. Vroeger dachten we ook dat hij dat allemaal al was, maar achteraf denken we dat zijn klachten hem altijd flink parten hebben gespeeld, waardoor hij nooit helemaal het kind kon zijn dat in hem zat. Hij is als een bloem die nu eindelijk is gaan bloeien’, vertelt Jarno met gevoel voor poëzie. ‘Het is alsof we eerder door vitrage keken en hem toen nog troebel zagen. Maar nu is die vitrage weggetrokken en zien we in Max het kind dat hij behoort te zijn.’
Verzekering betaalt niets
Jarno en Louise kunnen de bezoekjes aan de zoutkamer, die niet worden vergoed door de zorgverzekeraar, ‘prima’ zelf betalen. ‘Bovendien is het op vijf minuten fietsen van ons huis, dus ideaal’, zegt Jarno. ‘Maar ik blijf het vreemd vinden dat verzekeraars een therapie, die overduidelijk werkt, niet wensen te vergoeden, terwijl ze wel jarenlang medicijnengebruik vergoeden. Wie kan mij verklaren waarom dat zo werkt? We hebben het over bezoekjes aan de zoutkamer die op jaarbasis slechts driehonderd euro kosten. Maar de medicijnen kosten beslist een veelvoud van dit bedrag. Maar nog veel erger: de dure medicijnen deden veel minder voor onze zoon dan wat de zouttherapie voor hem doet! Leg mij dus maar eens uit waarom verzekeraars zo moeilijk doen over het vergoeden van deze fantastische therapie!’
‘Medicijnen zijn nooit goed voor je. Zeker niet als ze niet veel meer doen dan je een beetje oplappen, maar je niet kunnen genezen. Dan zit je er toch gewoon voor je leven aan vast?’ Dankzij Zoutkamer Kampen is dat nu heel anders gelopen. ‘Eén ding weet ik heel zeker: als Roland ooit zou besluiten om zijn zoutkamer op te doeken, dan bouw ik meteen in ons huis een eigen zoutkamer voor onze zoon, want we willen echt nooit meer zonder!’
