Autolakschadespecialist Marinus Brouwer geeft tweewekelijks in de Stadscolumn zijn kijk op Kampen, auto’s en het leven.
Ducttape
Tijdens één van mijn stadswandelingen in Kampen liep ik met mijn zoontje gezellig te kletsen over onder andere school, meisjes en auto’s. In de hand hadden wij een smakelijk Marena ijsje. Mijn zoon wees midden in het gesprek ineens naar links richting de kade; “Kijk pap”. Ik keek naar hetgene hij aanwees, reageerde erop en probeerde weer verder te wandelen in de eerder door ons ingeslagen richting.
“Kijk daar, en daar, en daar.” Telkens onderbrak mijn zoon ons tempo en ons gesprek en wees hij naar iets dat ik moest bekijken toen het me ineens begon te dagen dat hij ons of mij misschien met opzet een bepaalde kant opstuurde of liet kijken. Een beetje zoals ik laatst hem probeerde de andere kant op te laten kijken om te zorgen dat hij de “grote M” van Mac Donalds niet zou zien omdat zijn maag dan standaard om een Mac menu zou gaan jammeren.
Ik stond stil. Ik keek hem aan en vroeg: “Probeer je me een andere kant op te sturen?” “Wie, ik? Nee hoor”, zei hij met een redelijk schuldbewust engelensmoeltje. Op dat moment keek ik over hem heen stiekem naar rechts en zag ik waarvan hij me had af willen leiden. Rechts stond een Alfa Romeo waarvan de voorbumper beplakt was met witte ducttape.
Op dat moment stak mijn zoon over richting de stadsbrug. Hij wilde dat ik naar hem toe liep zodat ik zijn ijsje kon proeven. Waarom probeerde hij mij af te leiden? Daar kan ik denk ik wel een aanname over doen. Mijn zoon heeft met zijn afleidingsmanoeuvre zowel mij als zichzelf willen behoeden. Mijn zoon en ik, wij weten dat ik met oneindig enthousiasme over autolak kan doorgaan. En een urenlange verhandeling over autolak, daar zit geen normaal kind op te wachten. En ducttape op de lak van een auto mensen, en dat weet mijn zoontje inmiddels, daar gaat mijn hart als detailer van bloeden. De ducttape kan weliswaar van de lak verwijderd worden, maar wat is het ongelooflijk veel monnikenwerk voordat de lak weer schoon en gebruiksklaar is. In dit geval was de ducttape, dat moest ik bewonderend toegeven, absoluut met kunstzinnige precisie aangebracht. Bijna als de overnaadse verbinding van een vikingschip. Echt waar, zoek het maar eens op dan snap je wat ik bedoel.
Begrijp me niet verkeerd. Ducttape is fantastisch. Je kunt er van alles mee doen. Als je op reis bent neem je mee: 1 je identiteitskaart, 2 je creditkaart en 3 je raadt het al een rol ducttape. Wat doe je als je tas of je koffer scheurt, wat doe je als je wasrekje stuk gaat, wat doe je als je gympen zijn gescheurd en ze moeten nog even mee? En als de enige emmer die er is op vakantie gaat lekken. Wat doe je dan? Ducttape, ducttape, ducttape. Precies! Ducttape kan je redden in allerhande situaties en bij allerlei avonturen.
Ik besloot me voor nu maar even vast te houden aan de fantastische voordelen van ducttape en mijn zoon een keertje niet met mijn geklets over autolak lastig te vallen. We liepen verder zonder dat ik de Alfa Romeo “officieel” had gezien. Ik heb wel snel een fotootje gemaakt terwijl mijn zoon met zijn lekkend ijsje bezig was. Mijn zoon bleef “linkerkantdingen” aanwijzen en ik liet hem de richting van onze wandeling bepalen en besloot dat zodra ik thuis kwam een column te gaan schrijven. Kan ik mijn bloedend hart toch een beetje met jullie delen! En lieve mensen dat helpt hoor. Bedankt weer, voor het luisteren allemaal! Groet Marinus
