Afgelopen zaterdag stond de wedstrijd tegen het Groningse Donitas op het programma. Een heuse voorbeschouwing van Groningse zijde verscheen de dagen voor deze ontmoeting op internet. We werden afgeschreven als #tegelzetters. Volleybalintellectuelen als we zijn, konden we deze studentikoze cursisten hier natuurlijk niet mee laten wegkomen. Ze hadden zelfs een beroep gedaan op speler(s) van hun eerste team, we konden alleen niet gelijk ontdekken wie dat nou was/waren.
We begonnen de wedstrijd met Sándor van Straten, Ronald Buis, Erik Huisken (opgetrommeld om de strategische Groningse zet te parreren), Jorn Diender, Jeroen van Doorne, Mark Snippe en Willem-Maarten Heins. In de eerste set was het krachtsverschil snel duidelijk en wonnen we met 25-16. In de 2e set ontstond een interessant duel, met de inbreng van nieuwe krachten aan de kant van Donitas. Op de beslissende momenten boven de 20 was Reflex doortastend en trok aan het langste eind, 25-23.
In de 3e set kwamen we via 16-18 op ruime achterstand vanwege de goed serverende Donitater Lennart Harmsen, die terug was van een Frans avontuurtje. In de slotfase was er een discutabele set-up aan Groningse zijde die vervolgens werd afgemaakt. Maar eerlijk is eerlijk; we hadden daarvoor het pleit zelf moeten beslechten, 22-25. Een slappe derde set werd vervolgens weggespoeld met een prima 25-18 in het vierde bedrijf. Helaas konden we niet de volle winst halen, maar het was weer een mooie safari op de Noordelijke steppe.
