Meerdere malen heb ik het Theehuis Zalkerveer van een afstandje bekeken. Van de andere kant van de IJssel en daarmee was mijn nieuwsgierigheid gewekt. Vanmiddag even een kopje thee gehaald, een warm onthaal en één en al (klant)vriendelijkheid.
Afgesproken is dat ik in gesprek zal gaan met Liza, één van de begeleiders. Theehuis Zalkerveer is onderdeel van Stichting Philadelphia en biedt een werkplek aan mensen met een verstandelijke beperking. En wie beter dan zij, kunnen mij iets vertellen over het Theehuis?
Graag had ik met het pontje de oversteek gemaakt van Zalk naar het Theehuis. Van de ene IJsseloever naar de andere. Merlot, één van de schippers van het pontje, laat mij weten dat dit niet gaat. “Er wordt een nieuwe aanlegsteiger gemaakt, zo laat Merlot weten, de oude kon echt niet meer. Ik vind het best vervelend dat ik nu niet kan varen, twee dagen niet. De nieuwe aanlegsteiger was echt nodig! Daar ben ik dan wel weer blij mee.”
Merlot heeft als taak er voor te zorgen dat de mensen veilig op het pontje plaats nemen. Ook ziet hij er op toe dat de passagiers zich houden aan de coronamaatregelen. ” Er staat een zeeppompje op de pont. De mensen kunnen daar hun handen schoonmaken als ze aan boord gaan. Ook moeten ze afstand houden. Eerst kochten ze een kaartje, nu staat er een geldbakje op de pont. En wie geen geld bij zich heeft kan ook pinnen in het Theehuis. Volwassenen betalen €1 en kinderen €0,50. Door de coronamaatregelen kunnen er maar 4 mensen tegelijk mee.”
Varen op en met het pontje heeft Merlot moeten leren. “Er zijn best wat regels. Grote schepen gaan eerst en daarna mag het pontje pas varen. Bij kleinere bootjes moeten we eigenlijk ook wachten maar vaak gaat het gewoon vanzelf en geeft iedereen elkaar wat ruimte.”
Passagiers van het pontje, wandelaars en fietsers op de dijk, kunnen in het Theehuis genieten van een hapje en een drankje. Ilkay en Roxanne weten wel hoe ze de gasten moeten bedienen en wat lekker is. Roxanne komt me een kopje thee brengen en een hazelino. “Dat is echt het lekkerste gebakje dat we hebben hoor!”.
Zowel Roxanne als Ilkay werken al 12,5 jaar bij het Theehuis. Ze werken in de bediening maar, ze helpen ook in de keuken. Ze kennen elkaar al heel lang en voelen zich thuis in het Theehuis
Op mijn vraag waarom mensen het Theehuis eens zouden moeten bezoeken weet Ilkay het antwoord wel. “Ons terras is net een grote tuin waar je met vrienden kunt zijn. En binnen is het net een grote woonkamer waar iedereen gezellig met elkaar kan zijn als een grote familie.” Roxanne bevestigt dit en voegt er aan toe: “We zijn ook heel klantvriendelijk, luisteren naar de gasten en maken ook graag een praatje.”
“We hebben het ook heel gezellig en leuk met elkaar. En als het even niet gezellig is, dan hebben we Liza of iemand anders van de leiding”, vertelt Roxanne. “We voelen ons hier allemaal thuis en als één grote familie”, vult Ilkay aan. En dat is te merken aan de gezellige en rustige sfeer in het Theehuis.
En dan weten Ilkay en Roxanne nog wel een paar anekdotes…. Ilkay: ” Er was eens iemand die cappuccino wilde. Ik heb toen gezegd dat het schuim, zeepsop was. Dat was natuurlijk niet echt zo. We hebben wel flink gelachen.”
En zo weet Roxanne nog dat ze eens een geintje met de leiding hebben gedaan. “De leiding stond beneden te praten. Toen hebben we boven vanuit het raam water naar beneden gegooid, toen dachten ze dat het ging regenen. Dat was natuurlijk niet zo. Het was wel weer lachen.”
Na het drinken van een kopje thee, het nuttigen van een overheerlijke hazelino en het horen van de fantastische verhalen van Roxanne, Ilkay en Merlot, ga ik met een ontspannen en blij gevoel weer naar huis. Het was super gezellig en meer dan de moeite waard.
Ga ook eens langs voor een heerlijke versnapering en een stuk gezelligheid. Kijk van tevoren even op de Facebookpagina of de website voor eventuele veranderingen van de vaartijden van het pontje, de openingstijden van het Theehuis en de ontwikkelingen rondom de coronamaatregelen.
https://zalkerveer.nl/openingstijden/
