Lord Wanhoop
Als een lord Wanhoop klonk de oproep van premier Mark Rutte (VVD) om een huis of een auto te kopen. Vooral ouderen moeten zich dit aantrekken. Dat vindt minister Jeroen Dijsselbloem (PvdA); met name de oudere generaties hebben de afgelopen twintig, dertig jaar een groot vermogen kunnen opbouwen, onder andere in hun huis. Hij zou die vermogens willen mobiliseren; geef het uit! Ook PvdA-partijleider Samson steunt die gedachte. (Samson, die recent zijn gezin in de steek heeft gelaten voor een knappe medewerkster. Hetzelfde gezin -inclusief gehandicapt dochtertje- dat vorig jaar door Samson werd gebruikt voor een verkiezingspropagandafilm.)
Het beleid van deze regering getuigt van een ongelooflijke brutaliteit en maatschappelijke wereldvreemdheid. Blijkbaar kijkt men niet verder dan het eigen kringetje, waar de mensen met de gematste baantjes zitten, de veelverdieners. De meeste senioren hebben het geld niet. Ja; na veertig tot vijftig jaar (vaak lichamelijk zwaar) werken heeft een aantal senioren een eigen woning. Maar met die stenen kun je geen auto kopen. En de vaak wat gedateerde woningen zijn vrijwel onverkoopbaar. (Uitzonderingen daar gelaten.)
In het bijzonder de ouderen zijn door dit kabinet gepakt met verslechteringen: in de zorg, de Bos-belasting (fiscalisering van de AOW), belastingverzwaringen en pensioenverlagingen. Waarvan moeten zij een nieuwe auto kopen?! Van het geld dat ze is afgepakt?!
En dat geldt niet alleen voor ouderen. Nederlanders krijgen volgens de troonrede weer te maken met allerlei hervormingen. (“Hervormingen” betekent in politieke taal: verslechteringen voor de burgers, waaronder belastingverzwaringen.)
Vol trots verkondigde een altijd grijnzende Mark Rutte dat Nederland het zo goed doet door op plaats 5 van de meest concurrerende landen te staan. Het bleek een onwaarheid; Nederland was afgezakt naar plaats 8.
Een goed draaiende economie is gebaseerd op vertrouwen. Het regeringsbeleid blijkt in overwegende mate een aaneenschakeling van verslechteringsmaatregelen voor de burgers. Het land wordt kapot bezuinigd en belast. Niemand is zijn baan nog zeker. Tienduizenden in de zorg worden ontslagen.
Op prinsjesdag bleek de trouw van de militairen aan koning en vaderland. Lustig bliezen ze hun partijtje mee. Tegelijkertijd werd bekend dat de kazernes in Assen en Rotterdam gesloten worden en dat er weer duizend militairen ontslagen worden, waaronder jonge deelnemers aan de oorlog in Afghanistan. Soldaten bedankt. Afgedankt. Want vind maar eens een baan in Nederland waar het werklozenlegioen in paradepas de 700.000 (zevenhonderdduizend) nadert.
Het is niet te begrijpen dat de regering in geldnood wel 4,5 miljard euro’s (en wat er nog bijkomt) op tafel kan leggen voor 37 Amerikaanse jachtbommenwerpers. (De JSF-jachtbommenwerper zou radar-onzichtbaar zijn en ongrijpbaar voor de vijand. Merkwaardig dat in de Servië-bombarderingsoorlog er toch een uit de lucht werd geschoten.)
Gewoonlijk gebruikt de overheid de term “bezuinigingen” voor het verzwaren van de lasten voor de burgers.
In Nederland heerst wantrouwen. De meeste Nederlandse burgers zijn hun vertrouwen in de overheid kwijt. (Trouwens ook in het geldslurpende Europa.) Dan houdt de burger rekening met slechte(re) tijden en houdt de hand op de knip. (Hypothecaire) schulden worden -voorzover maar enigszins mogelijk- afgelost. (Luxe) goederen worden zo min mogelijk gekocht. Door een toenemende baanonzekerheid koopt men liever geen huis. Banken durven / mogen haast geen geld voor een huis lenen. (Indien de bank wat bijproducten kan aansmeren, dan gaat het iets makkelijker.) En dat alles heeft een steeds langzamer draaiende economische molen tot gevolg.
Een andere truc van deze regering is het afschuiven van kostbare zorgtaken van de rijksoverheid naar de gemeenten. (“Hervormingen”.) De gemeenten krijgen hiervoor de helft van het overheidsbudget. Omdat de rijksoverheid het dwingend oplegt, is het voor de gemeenten onontkoombaar. Net als de senioren staan de gemeenten machteloos. Ook de gemeente Kampen. Feitelijk doet de regering via deze slinkse opzet een indirecte greep uit de gemeentelijke kas. Men hoeft geen econoom te zijn om te beseffen dat de gemeentelijke tering naar de nering gezet zal moeten worden en dat allerlei leuke toeters en bellen niet langer gehonoreerd kunnen worden door de gemeente Kampen (die door eigen toedoen al een paar zware financiële blokken aan het been heeft hangen).
Centurion, 24 september 2013
