Wanneer er een nieuw college gevormd wordt, is het in den lande gebruikelijk dat dit college van burgemeester en wethouders met de gemeentesecretaris “de hei” opgaan. Dat wil zeggen dat het gezelschap naar bijvoorbeeld een rustig gelegen conferentieoord of (hotel-)restaurant gaat. In een rustieke omgeving leert men elkaar dan nader kennen en wordt er op een prettige manier de basis gelegd voor de komende regeerperiode. Indien er conflicten dreigen binnen een coalitie dan wil men dit nog wel eens herhalen; meestal met behulp van een mediator.
Er kan wel een flink prijskaartje aanhangen; daar staat tegenover dat het vaak wel vruchten oplevert.
Men leest maar weinig over bestuurders die zo’n sessie combineren met een milieu-werktaak. Mocht het Kamper college “de hei opgaan”, dan zouden de heren bijvoorbeeld op locatie in Wilsum of Zalk kunnen bijeenkomen om te overleggen en daarnaast tijd kunnen besteden aan het verwijderen van zwerfvuil langs de boorden van de IJssel.
Goed voorbeeld doet goed volgen en men krijgt automatisch respect voor de mensen die dagelijks met dit soort lichamelijk werk de kost moeten verdienen.
Er kleeft slechts een klein risico aan. Daarvan getuigt het volgende waargebeurde verhaal. Een gepensioneerde vrijwilliger die in een bosgebied bij een doorgaande weg aan het werk was, vond dat hij wel erg populair was. Er werd regelmatig naar hem getoeterd door langsrijdende automobilisten. Beleefd zwaaide hij dan maar terug en vroeg zich af waarom er zo vaak naar hem getoeterd werd. Hij kwam er achter dat automobilisten die veroordeeld waren tot een taakstraf ook dit soort werk verrichtten. Men dacht dus een lotgenoot in het bosgebied aan het werk te zien en toeterde als collegiaal teken van herkenning.
Dat risico zal een burgemeester of een wethouder langs de IJssel niet lopen.
Centurion, 8 mei 2014.
