Nederland heeft nog steeds een grote werkloosheid, zorgbehoevenden krijgen harde klappen, van gepensioneerden worden de pensioenen langzaam maar zeker ingepikt. (Hoewel de pensioenpotten barstensvol zitten.) Sociale wetten zijn verslechterd of afgeschaft. Migranten etc. overspoelen het land. De opvang van deze mensen is moeilijk en stuit op verzet.
Van misdrijven wordt er lang niet altijd nog aangifte gedaan. Het inkomen van werkers en uitkeringsontvangers wordt grotendeels weggegraaid door (de top van) verhuurders (“woningbouwverenigingen“ ), gas- en elektriciteitsbedrijven, ziektekostenverzekeraars (“ziekenfondsen“) en (gemeentelijke) belastingen. Van wat er overblijft, moet men leven; voorzover men niet gepakt wordt door het ministerie van Veiligheid en Justitie voor een verkeersovertreding. (Politieagenten functioneren vaak tegen hun zin als belastingambtenaren.) In zo’n land, waar de problemen groot zijn, is er werk aan de winkel en loopt de populariteit van een regering hard achteruit.
Minister-president Mark Rutte heeft hier iets op gevonden. Niet door de misère aan te pakken; nee door een Amerikaanse manie in te voeren: het Correspondents’ Dinner. Een politici- en journalistenkliek (poli-jourkliek) gingen samen met minister-president Mark Rutte dineren. De minister-president en enkele grappenmakers speelden hierbij voor conferencier. Het festijn werd uitgezonden op de televisie. En ze waren er: politici, journalisten, interessante vragenstellers, nerveuspraters en grootgraaiers van de gesubsidieerde Nederlandse televisie. De heren waren braaf gekleed in een zwart pak, wit overhemd en zwart vlinderstrikje / smoking. De dames in een gala-jurk.
Er waren beroeps-lolbroeken en ambtenaren ingehuurd om de grappen voor de minister-president te bedenken. Helaas probeerde Mark Rutte de aanwezige MAX-omroepbaas Jan Slagter belachelijk te maken door in te gaan op de relatie die Jan Slachter (getrouwd en 61 jaar), volgens roddeljournalisten zou hebben met Lilian (30 jaar), de dochter van SP-coryfee Jan Marijnissen. Dit soort ongein moet een minister-president onwaardig zijn. Toch blijkt de populariteit van zijn partij, de VVD, door het Correspondents’ Dinner te zijn gestegen met vijf zetels als resultaat. Volgend jaar voor de verkiezingen zal Mark Rutte ongetwijfeld het volgende Correspondents’ Dinner houden en de poli-jourkliek zal er weer bij zijn.
Bedenkingen ten aanzien van het Correspondents’Dinner zijn:
* Een minister-president dient zich -zeker in een crisistijd- met staatszaken bezig te houden.
* Journalisten moeten zich niet laten paaien voor een gezellig avondje met de minister-president. Dat tast de objectiviteit, de kritische geest en de
onafhankelijkheid aan. Hoewel; veel van de aanwezige grootgraaiers zijn niet onafhankelijk. Zij werken bij de gesubsidieerde televisie-propagandamachine en worden indirect door de Staat betaald. (“Voor wat hoort wat“.)
Centurion, 16 maart 2016
