In de drankfolders wordt er van alles bedacht om de alcoholica aan de man en aan de vrouw te brengen. Met de idiootste reclames. Een kleine selectie:
Droge wijn: droge wijn bestaat niet; wel zure wijn.
Frisse champagne: gauw een trui aantrekken.
Groen gras wijn: speciaal voor koeien?
Karaktervolle wijn: een alcoholische wijn beïnvloedt het karakter van een mens.
Ronde wijn: alleen de fles is rond.
Rijke smaak wijn: de drinker kan rijk zijn; smaak niet. Drank verslindt wat arbeid wint.
Sappige wijn: wijn bestaat altijd uit sap.
Soepele wijn: wijn is in allerlei vormen te gieten. (Vooral in het keelgat.)
Stevige wijn: onmogelijk, de drinker kan stevig zijn of een stevige kater oplopen.
Vriendelijke wijn: blijkbaar zegt die wijn je goedendag.
Wijn met kracht: alcohol velt de drinker.
Zachte wijn: wijn is niet zacht maar nat.
De whisky-aanprijzers doen weinig voor de wijnboys onder.
Volle whisky: bij aankoop is de fles altijd vol.
Droge en zachte geuren met sherry tonen: bestaan er dan soms natte en harde geuren?! En wat een mirakel: muzikale sherry.
Een toegankelijke whisky: ja, door de dop te verwijderen.
Een milde whisky: met 40% alcohol is whisky eerder dodelijk dan mild.
Vervolgens.
Een likeur met een eigenzinnige smaak: de drinker kan eigenzinnig zijn; drank niet.
Een jenever met een warme smaak: een smaak kan niet warm zijn; wel krijgt men van jenever een brandend gevoel in mond, keel en slokdarm.
Een biertje met een fruitige hint. Een hint is een advies. De hint kost twee euro voor een standaard flesje bier met een inhoud van 33 cl.
Tenslotte nog een bonte verzameling van min of meer zotte drankaanduidingen:
Elegante geur, milde tannine, hinten van viooltjes, grossige karakters, appelzoet met lichte zuurtjes, de lekker sappige rode vol bessen, rokerig, stevig rood, ronde whisky, aangenaam vriendelijke, vol karakter, bornvol, uitbundig.
Tot zover de drankpropaganda.
Zwaarwegender wordt het wanneer een overheid zich van dit soort propaganda bedient.
In een “liquidatieproces” worden getuigen door het ministerie van Justitie naar voren geschoven, die aangeduid worden als kroongetuigen. (Journalisten hebben het woord kroongetuige overgenomen.) Het betreft o.a. Fred R., die door een rechtbank is veroordeeld tot dertig jaar cel. Het woord “kroongetuige” roept volkomen ten onrechte associaties op met de Kroon en met het woord bekroning en met iets nobels. Feitelijk gaat het om een criminele getuige of boefgetuige uit de onderwereld. Er wordt tegen een boefgetuige heel anders aangekeken dan tegen een kroongetuige.
Inhoudelijk bestaan er trouwens ernstige bedenkingen tegen een boefgetuige. Fred R. is door een rechtbank veroordeeld tot 30 jaar gevangenisstraf wegens moord. Voor het afleggen van een belastende verklaring tegen Willem Holleder ontvangt boefgetuige Fred R. een gigantische beloning: een forse strafvermindering, een aanzienlijke som geld, geld om elders een nieuw leven te beginnen onder een andere naam, geld voor een gezichtsverandering. Volgens de misdaadjournalistiek gaat het om honderdduizenden euro’s. Ja, en voor zo’n beloning weet een boefgetuige -na urenlange gesprekken met Justitie- uiteindelijk precies welke verklaring hij voor Justitie moet afleggen. Het is onbegrijpelijk dat rechters in Nederland er instinken; door verklaringen van Justitiële boefgetuigen als doorslaggevend bewijs voor waarheidsvinding te gebruiken. (Op basis van de verklaringen van boefgetuigen zit Willem Holleder nu gevangen.)
Een ander voorbeeld van een propagandamiddel is het gebruik van de term “constructieve oppositiepartijen”. Deze kretologie wordt van regeringswege gepropageerd. Het gaat om de gedoogpartijen D’66, CU en SGP, die dit wankelende kabinet van VVD en PvdA overeind houden. D’66, CU en SGP nemen zelf niet deel aan de regering, maar helpen af en toe de regering aan een Kamermeerderheid. D’66, CU en SGP zijn helemaal niet zo constructief want veel sociale afbraakwetgeving is door dit kabinet met hun steun tot stand gebracht.
Het is verrassend dat de media de kreet “constructieve oppositiepartijen” hebben overgenomen. Het zijn immers niets anders dan gedoogpartijen. Wel is het zo dat de meeste media (vooral de televisie-zuilen) door de regering zwaar gesubsidieerd worden en afhankelijk zijn van die regering. En wiens brood men eet, diens woord men spreekt.
Maar ook in Kampen was er jarenlang sprake van een propaganda-oorlog. Een inmiddels gepensioneerde ambtenaar voerde het woord “vreugdevuren” in. (De ambtenaar zat tijdens de Kamper oudejaarsrellen altijd veilig in zijn woning in Zwolle.) De pers nam het woord “vreugdevuren” braaf over. Door burgers werd er tegen dit woord geageerd. De vuren brachten geen vreugde, maar ellende. Het waren grof huisvuilverbrandingen en ze vormden de uitvalbasis voor het belemmeren van het straatverkeer (waaronder hulpdiensten), het plegen van vernielingen, ernstige lawaaioverlast, drank- en drugsmisbruik en liederlijk gedrag. Het gemeentelijke smoesje dat het om een traditie ging sloeg nergens op. (Hoewel geitenwollensokken ambtenaren nog steeds het woord “traditie” als vals alibi gebruiken.) Het is onbegrijpelijk dat de gemeente Kampen deze vuren nog steeds faciliteert om ellende-veroorzakers tegemoet te komen. De slachtoffers zien het als gemeentelijke lafheid en geslijm met de daders.
Per 1 oktober 2014 is Johan Ekkel benoemd als teamchef van basisteam politie IJsselland-Noord. Ekkel is een geboren Kampenaar die weet wat er speelt. In “Streeknieuws” van 21 oktober 2014 slaat Ekkel de spijker op de kop door te zeggen dat alleen het carbidschieten een historische achtergrond heeft. En verder: “Je kunt je dus afvragen waarom destijds containers zijn geplaatst voor vuren die feitelijk niet zijn terug te voeren op “traditie”, maar eigenlijk grof huisvuilverbrandingen zijn.”
Centurion, 27 december 2014.
