December 2023. Kampen – Ouagadougou.
Vorige week stond ik, enigszins klappertandend op de trein naar Kampen Zuid te wachten. Het was vroeg in de morgen, slechts 4 graden Celcius. Ik kwam terug van 2 weken Burkina Faso, waar het zo’n 30 graden warmer was / is dan in Nederland. Mijn man was al een paar dagen eerder terug gereisd naar NL, ik was wat langer gebleven voor o.a. een werkoverleg en nog een projectmiddag met de kinderen mee te maken . Waar moet ik beginnen en waarover zal ik vertellen? Er valt zo veel te vertellen, over bijvoorbeeld ons kinderproject, de voortgang van de bouw van de kerk, het evangelisatie-weekend half november….. helaas kan ik hier niet alles vertellen, maar via onze Facebook-pagina is veel meer te lezen en te zien over ons recente verblijf in Burkina Faso.
Kort na mijn vorige werkbezoek in juni / juli kreeg ik het op mijn hart om een eenmalige donatie te doen aan inheemse vluchtelingen, om ook op deze manier Jezus’ licht en liefde door te geven onder jong en oud. In Burkina wonen namelijk meer dan 2 miljoen mensen die huis en haard hebben moeten achterlaten en op zoek moesten gaan naar een veiligere plek in het land. Door omstandigheden kwam het er niet van om dit direct op te pakken en besloten we begin november om er handen en voeten aan te geven tijdens ons verblijf in Burkina.
Aan het eind van de eerste week reisden we af naar een willekeurig vluchtelingenkamp buiten de stad. In dat kamp wonen 150 mensen, voornamelijk vrouwen en kinderen. We werden hartelijk ontvangen door enkele mannen uit het kamp. Onze coördinator sprak met hen in lokale taal. Ik durfde niet te vragen of ik foto’s mocht maken, ik vond het ongepast, het was gewoon verschrikkelijk wat we daar zagen. Kleine rieten hutjes met hier en daar een zeil er over heen. In de regentijd, wanneer de regen in Burkina met bakken uit de lucht komt vallen, regent het ongetwijfeld in het hutje net zo hard als daar buiten. In Burkina is er geen vangnet voor deze groep mensen. Het Rode Kruis helpt waar mogelijk, maar die hulp is bij lange na niet voldoende.
De volgende morgen keerden we terug naar dit kamp en hebben we deze mensen kunnen verblijden met rijst en olie en een envelop met wat geld, waar ze weer een aantal weken van konden eten. Iedere avond wanneer we in ons onderkomen waren, werkte ik de Facebook-pagina van Hart voor Burkina en die van mijzelf bij, want in NL waren er veel mensen die ons verblijf in Burkina volgden. De avond nadat we het voedsel hadden gedoneerd in het kamp, ontving Stichting Hart voor Burkina een zeer riante gift, specifiek voor hulp aan vluchtelingen. Dat maakte dat wij de volgende dag weer afreisden naar andere vluchtelingenkampen, niet heel ver van Ouagadougou. Wij kwamen die morgen op 3 kampen, waar in totaal, 850 mensen wonen, en ook hier waren het grotendeels vrouwen en kinderen. Al deze mensen waren afkomstig uit dezelfde plaats. In 1 van deze kampen werden we ontvangen door een voormalig dorpshoofd. Hij vertelde hoe zijn zoon vermoord is door terroristen. De man naast hem toonde ons een foto van zijn zoon die ook vermoord was. Vreselijk! 850 mensen….. dat waren er wel heel erg veel.
We besloten daarom om het dit keer om het bij rijst en olie te houden, naar gelang de middelen die er waren. En ja, de volgende morgen reisden we weer af naar deze kampen. Vlakbij deze kampen stond de vrachtwagen, die helemaal gevuld was met rijst en olie, aan de kant van de weg op ons te wachten. Het voormalige dorpshoofd vertelde onze coördinator dat, toen wij de dag daarvoor, het kamp betraden, hij met nog een aantal andere mannen en een dorpshoofd uit een nabijgelegen dorp, overleg hadden hoe nu verder, omdat ze helemaal geen eten meer hadden. We waren dus precies op het juiste moment gekomen.
Ik wilde de mensen die ons volgden via social media, laten zien in wat voor een zeer schrijnende situatie deze vluchtelingen leven en vroeg aan 1 van de heren die frans sprak of ik foto’s mocht maken. Dat mocht. Ik liep een rondje door het kamp. Een vrouw kwam naar me toe. Ze probeerde me in lokale taal en met handen en voeten uit te leggen dat ze bladeren van de bomen drogen en die per 5 kilo voor omgerekend nog geen 1,5 euro aan de weg proberen te verkopen, als voedsel voor dieren. De frans sprekende man kwam achter mij aan. Hij sprak frans: je loopt een rondje? Er is hier niks. Nee, dat was wel duidelijk, maar Burkina Faso is zo weinig in het nieuws, de armoede is zo groot en wat ik hier zag, dat wilde ik echt even op beeld vast leggen om de situatie in NL bij onze volgers onder de aandacht te brengen. Wat bijzonder, we dachten in 1 kamp een gift te doen, maar God had het anders bedacht: in totaal hebben we 1000 mensen een aantal weken van eten kunnen voorzien. Geweldig, al zeg ik het zelf.
Maar dat is nog niet alles. De voormalig dorpshoofd had aan onze coördinator gevraagd of Hart voor Burkina misschien ook iets kon betekenen m.b.t. de medische zorg. Men heeft niets en toegang tot medische zorg hadden ze daarom niet, omdat ze dat gewoonweg niet kunnen betalen . Als men nou een ziekenfondsverzekering zou hebben, zou een deel van de medische kosten worden vergoed. Een dergelijke verzekering kost omgerekend iets meer dan 7,50 euro per persoon per jaar. Maar ja, 850 mensen x 7,50 euro……hierin kon Hart voor Burkina helaas niets doen. Althans, dat dachten we. Ook hier schreef ik weer iets over op Facebook en nog geen 2 dagen later meldde zich iemand die voor deze 850 mensen de verzekering voor 1 jaar wilde betalen. Mijn man, onze coördinator en ik ….. we waren er stil van en heel eerlijk, de tranen prikten ons in de ogen. Wat is God goed!
Die avond zou mijn man weer terug gaan naar NL. Ik bleef nog een paar dagen. Onze coördinator en ik hadden net mijn man op het vliegveld afgezet, toen ik een berichtje binnen kreeg. De persoon had gelezen wat ik over de ziekenfondsverzekering had geschreven en wilde hierin iets betekenen. Ik vertel eerlijk over de toezegging van de gift voor die 850 mensen, maar dat we tegen elkaar hadden gezegd, dat als we het geld voor die eerste 150 mensen bij elkaar konden krijgen, we voor hen hetzelfde zouden regelen. Vrijwel direct kreeg ik een berichtje terug dat deze persoon er thuis natuurlijk al had overgesproken alvorens mij te contacten en dat zij hadden besloten om voor 150 mensen de verzekering voor een jaar te betalen. Kippevel! Dit kun je toch niet bedenken! Zó bijzonder hoe God alles iedere keer weer leidt! We hebben dit in gang gezet. Z
odra onze coördinator alle 1000 namen heeft ontvangen, neemt hij contact op met de verzekering, om al deze mensen voor een jaar te verzekeren. En wat na een jaar? Geen idee, eerlijk gezegd. Komt tijd komt raad en Gods wegen zijn ondoorgrondelijk. We hopen natuurlijk dat de veiligheidssituatie verbetert in Burkina en dat deze mensen ooit weer terug kunnen keren naar de plek waar ze vandaan komen, om hun leven weer op te kunnen pakken. Gelukkig gebeurt dit al in bepaalde delen van het land. De nood is hoog in deze vluchtelingenkampen.
Heb je het op je hart om een donatie te doen voor vluchtelingenhulp? Dan kunt u uw gift overmaken naar NL96INGB0396040853 t.n.v. Stichting Hart voor Burkina o.v.v. gift vluchtelingenhulp. Dan zorgen wij voor de rest.
Vandaag ( woensdag 20 december ) vierden de kinderen op het project Kerst. Vorige week, toen ik er nog was, ontvingen alle 60 kinderen vanuit het project een paar schoenen en een op maat gemaakte jurk / broek met blouse , gemaakt door een kleermaker, om zo ook hem een steuntje in de rug te geven.
Er valt nog veel meer te vertellen over ons werk in Burkina Faso, echter is de ruimte hier daar te beperkt voor. Ik ga afsluiten. Wil je meer weten over ons werk, contact me gerust geheel vrijblijvend. Onze contactgegevens staan op onze website www.hartvoorburkina.nl . Wij zijn altijd op zoek naar particulieren, maar ook bedrijven, kerken, scholen….. die ons werk op enige manier een warm hart toe willen dragen. Voel je vrij om mij te contacten, ik sta je graag te woord. Rest mij jou nog hele fijne feestdagen toe te wensen en een goed en liefdevol 2024!
Mvg Alice de Ruiter, voorzitter Stichting Hart voor Burkina
