Dit jaar werk ik 50 jaar in de journalistiek en communicatie. Mijn start was in 1970 bij de Gooi- en Eemlander, vervolgens bij de Drents Groningse Pers, de Zwolse courant en nu voor uitgeverij BrugMedia.
Wat doe je bij zo’n jubileum ? Feestje geven ? Receptie houden ? Dat zag ik allemaal niet zo zitten. Bij mij in de kast lag echter nog een stapel van het weekblad De Steur. Waarom had ik die bewaard ? In 1995 kreeg ik een telefoontje van mijn oud-collega Henk Ymker van de Zwolse Courant, met Boom Per in Meppel, uitgever van het Kamper weekblad De Steur. Henk klonk wat gespannen door de telefoon: “Huib, je moet ons helpen. In Kampen is weekblad De Brug gekomen en het is de vraag of we De Steur overeind kunnen houden. Kan je het nieuws volgen en wil je en rubriek maken”, vroeg Henk Ymker mij. “De rubriek mag best heftig zijn, zodat De steur weer veel betrokken lezers krijgt”.
Die opdracht, die keurig betaald werd, zag ik wel zitten. Met name de rubriek. Die noemde ik ‘Frontaal’. De eerste verscheen op 19 april 1995. Een lange twee kolom- mer onderverdeeld in 4 tot 6 onderwerpjes. Dat was speurwerk uiteraard. Iedere week tot en met 15 november 1995 verscheen Frontaal.
Wat was mooier dan de soms omstreden rubriek te bundelen, ter gelegenheid van mijn jubileum. Het is een boekje geworden wat ik de titel ‘Over een krantenstrijd in Kampen’, meegaf. Nieuws van ruim 25 jaar geleden en het geeft een rijk beeld over de historie en het wel en wee toen in Kampen.
Een greep uit ‘Over een krantenstrijd in Kampen
Het Ponton
De eerste rubriek gaat over het initiatief van twaalf horecaondernemers een ponton af te meren in de IJssel en daar drank te schenken. Ze gingen zo voortvarend te werk dat Kamper raadsleden voor een week voer hadden, want het besluit had de gemeenteraad niet gepasseerd. Er was een fraaie schets gemaakt door een aannemer, waar ze mee naar wethouder, wijlen Henk Bastiaan gingen. Die omarmde het plan en deed een toezegging aan de voortvarende horecaondernemers. In een commissievergadering van de gemeenteraad stond het plan op de agenda. De grootste grief was dat het ponton plan openbaar had moeten worden aanbesteed. Bastiaan had zich voor een karretje laten spannen, te meer omdat de groep al een aannemer had aangetrokken. Kees School en Rob van der Weerd, twee horecaondernemers, haalden hun schouders op over zoveel onrust in Oudestraat 133. Zij waren toch immers de opdrachtgevers. De spontane steun van Bastiaan schoot in het verkeerder keelgat bij zijn collega Harman Breman: “Bastiaan had klungelwerk verricht” zei Breman en de gemeente zou opdrachtgever worden. Aannemer Van der Weerd kreeg de opdracht en Bastiaan moest de paasdagen in het stof bijten.
De politiek was in 1995 veel feller dan in de huidige situatie, waarbij een wethouder nimmer een collega in het openbaar de les leert. En ondertussen bestaat het ponton 25 jaar en is het een aanwinst voor het toerisme in Kampen.
Sluiting ziekenhuis
In 1994 werd het Kamper ziekenhuis gesloten. Belangrijkste reden: te geringe bezetting. Dat zorgde voor de nodige reuring in de stad. Helemaal toen bleek dat er onthutsende berichten kwamen over onbekende rapporten die in opdracht waren gemaakt en vooral een negatieve uitkomst over behoud van het ziekenhuis moesten weergeven. Eerst kwam er een rapport wat de Groep Verontruste Burgers in een raadscommissie ‘medische zorg’, inbracht en wat niemand kende. Een pijnlijk rapport waaruit bleek dat ze in Zwolle een nieuwe medische voorziening in Kampen niet één, twee drie zagen zitten. Een paar dagen later komt een rapport tevoorschijn dat het Kamper ziekenhuis gedeeltelijk geschikt is voor het opzetten van een polikliniek, maar het was allesbehalve positief. Wethouder Harry Veltman, die verantwoordelijk was voor de afbouw van het ziekenhuis en verantwoordelijk voor een nieuwe voorziening, ontkende dat het rapport negatief moest zijn. Hij was steeds de gebeten hond in de ziekenhuissluiting
De perikelen rond de sluiting van het Kamper ziekenhuis zijn niet gering geweest. Een naam wil ik noemen, die van de begin vorig jaar overleden Rie Woning, die met anderen een harde strijd heeft gevoerd voor de polikliniek. Inmiddels is het ziekenhuisgebouw van de bekende architect Willem Kromhout gerestaureerd, biedt het plaats aan een zorginstelling en is er een polikliniek.
Een geheim genootschap
In mijn ijver de rubriek ‘Frontaal’ zo spannend mogelijk te maken, kwam ik er achter dat in restaurant d’Olde Vismark aan de IJsselkade een groep ondernemers ’s morgens aan de koffie zat. Openbaarheid werd niet op prijs gesteld, maar ik gaf mijzelf toch een plaats aan de stamtafel. Het was een illuster gezelschap, waar ik een ‘Frontaal’ over maakte. Ik noemde geen namen, maar beschreef de aanwezigen zodanig, bijvoorbeeld de man in een jas met een automerk (Frans Borgmeijer), dat alle lezers wisten om wie het ging. Vooral transporteur Wezenberg uit IJsselmuiden was woedend. En drogist Hans Bolwerk, die overigens geen deel uitmaakte van de stamtafelgroep in d’Olde Vismark, vond ‘Frontaal’ zodanig dat het telefoneerde met Tijl, mede-uitgever van De Steur in Zwolle en dreigde nooit meer te adverteren in De Steur als de rubriek ‘Frontaal’ niet werd stopgezet.
Het is een kleine afspiegeling die ik geef over wat ik geschreven heb in Frontaal. De Steur is overigens niet gered. De Brug won de ‘Krantenstrijd in Kampen’.
De columns zijn facsimele afgedrukt in mijn jubileumboekje. Dat wil zeggen dat ze er net zo uitzien als in De Steur gedrukt op 80 procent van de ware lettergrootte. De tand destijds heeft in enkele rubrieken toegeslagen, maar het is nog zeer leesbaar. U krijgt het niet in een week uit.
‘Over een krantenstrijd in Kampen’ is verkrijgbaar bij de Readshop Bos aan de Oudestraat voor € 10,50, inclusief een mooie bewaarenveloppe.
