Een mense mut of wil af en toe allenig weezn. Deur umstandig’eedn kuj allenig koomn te stoan en dan muj varder. Doar is echt gien ene klap an, det kan’k oe wel verteln. Aj kienders em, put ie doar best wel weer kracht uut, maar eenzaam’eid is noar verluud een veule veurkoomnd prebleem. An d’andere kante kan’t best weezn daj af en toe ies eempies een bietien de ruumte neudig em, um op oe eign te kunn gruuin.
Ik bin altied een bietien ‘uiverig ak eure: “wi’j doen alles saamt”. Astoeblieft, det kuj oe toch allenig veurstelln aj een Siameese tweeling bin? Aj als man, of ook als vrouwe, met pesjoen goan, dan zit ie menare d’ele dag op de lippe, oln rekening met menander en de taakn bin eerlijk verdeeld, of zo zol et muttn weezn. Maar ja, ene die op kuttoor ezeetn ef, en een ander een gat in de kop ef zittn lulln, die wet niet van anpakkn en ziet pas det et raam smerig is – um maar wat te nuumn – als ie denkt det ie blind wurd, of als de buurvrouw kopskuddnd ´foi foi´ zegt.
Als de koffiepot et maar dut en alles goed ´iete en op tied op toafel stiet! Oe et doar kump is bi’jzaak. Mien olde ‘teuverlanteerntien’ zegt ie dan. Et eerste vri’jwilligerswark woar ie oe an mun waagn, volgens de wet van Siep, is oe vri’jwilligerswark in uus, want aj d’r ene veur in mun ´uurn, bi’j een kladde geld kwiet, of niet soms?
Afijn, Theo was dus een weke bi’j Lena in Londen uutbesteed. Ei zag et zelf als een stukkien bevri’jdink van’t zwoare wark, en ik was met mien opleidingsinstituut ook muu ‘estreedn. Ik zag mienzelf al d’ele woning op zien kop zettn en de verandering van oubollig noar hipperdepip ummeteuvern. Ik wol al et be’ang van de muur of roppm, de tuin anpakkn, zeum boekn leezn, en met Timie lange wandelings maakn. Det leste is mien oardig ‘elukt.
Toen als de buurman tot twee keer toe met zien helectrische ´eggenskeere deur zien snoer ene knippm, was de sukkel metene een paar centimeterties in mien ‘oogachtink ´edaald. Ik bin veur et bewaarn van d’hautonomie en perbere alles eerst zelf, veurdak de vakman op goa trommeln. Ik aal onze skeere veur de dag, …tied veur de taxes. Nogal ‘etepeteterig met d´egge vind ik det et mooi strak mut weezn. Niet van det skotse en skeve, doar argere ik mien dan stierluk an, net als an det dronkemans stopketak.
Dus ik an de gang, duppies in d´oorns, verlengsnuurtien over de skolder, en d´een noar d´andere ´egge is noar volle tevreedneid tot in de punties ´esnuuid. Ikke maar gruuin, burst veuruut. Ik kom in anmarking veur een lintien.
Et wier al een bietien donkerder en ik denk, ik maak et snel eem of. Bi´j et leste stukkien ineens PATS. Dwars deur et verlengsnoer ene. Sjoe, wa´k toen ezegd eb, kump niet deur de censuur ene. Ik kon wel lippm, zo was ik in mien eign teleur’esteld. Det olde verlengsnoer van Theo, et is d’ele wereld over’egoan, nog net niet zo dierbaar als zien broodplánkien van veur de boernoorlog, maar toch.
In uus wol ik de lampe an doen en met mien buukien en een neut goan zittn skemeren, maar nee, de stoppm waarn deur´eslaagn en doar mos toch de buurman bi´j koomn. Weet ik veule welke knuppies veur wat is, det dut mien Theo altied. Et was zo ´epiept eur, doar niet van, maar ik markn toch wel, ak d´r allenig veur stoa, muk soms arns anders an goan kloppm en vuul ik mien toch een bietien een Siep de sukkel die stiekempies een paar centimeterties ekrumpn is.
Toch wel lekker daj an een vriendinnegien oe veraal kwiet kunn en zurgeloos, tot in ´t olst van de nacht, kunn deurzakkn. Gien ´ane die d´r noar krei´jt. Woarumme’t dan nog zo’n zeugien is, ….doar kuj et laterder wel over em, aj gien pien in de kop meer em.
Now aju eh, spreek oe bi´j
TUSS´NDEURTIEN.
