Veur ‘t eerst, noa’t overneemm van Theo’s snot emmertien, neur buutn. Mut kunn en aj kaarties em veur de Messiah, notabene ‘ezungn deur Haraais (ja zo spreek ie det uut) en nog een hepiskopaal koor uut Los Engelties, dan goj d’r veur. In Kampm ej de pekeerplaasn niet veur ‘t uutzuukn, dus toch maar met de sjaal veur de waffel op de fiets en in de Skoapmstege pekeern.
Det was eem skrikkn, want ie denkn daj vrog bin. Stiet mien doar een lange ri’je, vanof de Buutnkarke an de Karkstroate veurbi’j. En lange niet allemoale grieze kuppies eur. Ik en Theo addn wel kaarties, maar ie kunn niet zo maar an’t volk veurbi’j skoemm. Zo koom ie dan wel langes det uukien weur dezelfde ‘ond ’t ele joar deur zien b’oefte dut en zien eigenaar et skaamteloos lut liggn. Maar ja, niet iederene kek det beruchte uukien in, allenig ikke dan, en as’t donker is die ‘ond.
Ie kiekn maar d’andere kant op en veur daj’t weetn bi’j al binn. Siep nog net niet met de kop onder ‘t urgel. Now ja, z’em det dink niet ies gebruukt. Aj zo’n mooi klaversimpel bi’j oe em, en met oe speulguudtien dichte bi’j et koor kunn zittn, dan goj niet achter in de karke met een gammel old urgel prutsn, of? Haraais is nog wel zo eurdig ewest um bi’j d’oopm rippetisie een kladde geld d’r veur op t’aaln, det et eeuwn olde urgel niet verleurn giet.
De spannink was vuulbaar. Ook bi’j mien in de kele. Bi’j et veurzichtig uut de tas aaln van mien blikkien, skut mien, ondanks da’k et eel veurzichtig antere, det illestiekien d’r of en rammeln de snuupies net een bietien te luudruchtig. In de karke em ze veur de verandering een paar extra brikettn in d’eerd ‘egooid, daj binn een mum van tied met zweet veur de kop met oe plunje zittn te marteln en toch weer opvliegers kriegn.
Geleuf mien, et is’t allemoale weerd, want niet veur niks is’t uutverkucht. D’r bin nog wat laatkomers die skoorvoetnd en vertwiefeld neur een plekkien zuukn. Wi’j lachn. Maar dan kump de Goddelijke meziek van Endel ons ter hore en kuj allenig maar stille bliemm. Veur zovarre det lukt met kriebel in de kele. Det bin gien stellegien ummelige solistn die zo maar ‘t een of andere varsien stoan te zingn. Zullie em et al vuule vakerder edoan, dus van zenuuwn en noar oasem snakkn mark ie niks.
’t Kamerfillarmonies Orkest is elemoale vanuut Hemsland ekoomm en de dirregentn wisseln menare of. Nooit eweetn det d’r zo’n verskil in kan zittn. Ene was van de Jenkies en d’ander van Haraais. Ik denke bi’j mien eign, of now d’ene det stökkien in d’and ef, of d’ander, det maakt em niks uut. Maar et zal toch wel een eel ander persoonlijk stökkien ewest em. Zo leer ie nog ies wat.
Aj met vijf’onderd man koffie willn em en niet metene in de startblokkn stoan, bliev ie gewoon zittn. Aj neudig mun en ie wiln de rest van ’t korset nog eurn, kuj ook beter eem kniepm. Niks muj d’r van missn, want dan is ’t veraaltien niet of, die droom van Wolfried en Sjarrels, um saamt de Messiah uut te voern. Die lui em eel wat in de mars, kuj wel weer een ander stukkien over skriemm.
Et wurd zo mooi ezungn daj niet weetn oj now lachn of lippm mun. As ‘t ov’eloopm is, kuj een speld eurn valn. Gien ene moes in de bankn die dorft te piepm. Sja, et mut d’r dan toch een keer van koomm, en dan barst et ook lus en spingt jonk en old in de beenn achter de breeduut lachnde borgemeester an. Bli’j det ie weer neur uus mag. De kuster ef de buutndeure al lus ‘egooid en ie kunn oe op oe fietsien nog maar met muuite an’t ‘emelse gevuul vast’oln.
Now allo eh.
TUSS’NDEURTIEN
