Dromen van, voor en door iedereen die zich verbonden voelt aan Kampen
Door: Diana de Groot
Richard Tennekes – Als fotograaf voor de FIA werken!
Via de diverse (social) media bereiken mij regelmatig prachtige foto’s van de stad (en omgeving van) Kampen. De maker hiervan: fotograaf Richard Tennekes. Ik ben waarschijnlijk niet de enige die op deze manier aangenaam geconfronteerd wordt met tal van prachtige plekken en bezienswaardigheden die onze gemeente rijk is. Daarnaast fotografeert Richard bij evenementen en activiteiten van onze inwoners. Hij leert ons met andere ogen naar onze eigen leefomgeving te kijken en vertelt, door zijn oog bezien, in feite een verhaal. Ik ben nieuwsgierig naar de persoon achter de lens. Wat is eigenlijk zijn eigen verhaal? En heeft Richard dromen?
Onderwijskunde
Geboren in Kampen verhuisde Richard met het gezin waarin hij opgroeide vlak voor zijn eerste verjaardag naar Dieren. Op zijn twaalfde keerde het gezin terug naar Kampen: “Best apart”, vertelt Richard: “En lastig ook om zo midden in een bestaande groep 8 te vallen. Sowieso waren de cultuur en omgeving van Kampen heel anders dan in Dieren. Dus spannend!”. Na de zomervakantie startte Richard op de Willem de Zwijger mavo. Daar ontmoette hij leeftijdsgenoten en maakte daarmee een nieuwe sociale start. Richard: “Ik had op dat moment eigenlijk nog geen idee wat ik later wilde worden, dus besloot ik om na het behalen van mijn diploma een poging te wagen ook mijn havopapiertje binnen te halen. Dat lukte, waarna ik naar de pabo Windesheim ging. De vakken Onderwijskunde en Pedagogiek spraken mij enorm aan. Toch had ik geen zin om voor de klas te staan. Ook nog niet om te werken, dus ik besloot om in Groningen de studie Onderwijskunde met de richtingen ‘Internationale Onderwijskunde en Onderwijsbeleid’ te volgen.
Met die kennis in mijn rugzak kwam ik via stages onder andere in aanraking met gemeenten. Eén van die stages was bij de gemeente Assen. Na mijn diploma Onderwijskunde werd ik invalkracht basisonderwijs in Rotterdam Zuid. Een jaar later zag ik een vacature voor een tijdelijk (tot aan de fusie met de gemeente Kampen) beleidsmedewerker bij de gemeente IJsselmuiden. Hier begon mijn carrière bij de gemeentelijke overheid. Ik hield me onder andere bezig met beleid ter voorkoming van voortijdige schoolverlating waardoor kinderen vaak zonder diploma door het leven moeten. Een andere opdracht was het inregelen van extra taalonderwijs voor allochtone kinderen. Op een gegeven ogenblik werd de wijze van besteding van onderwijsgeld van de overheid naar de onderwijsinstanties zelf overgeheveld.
“Ik kon niet anders dan mijn hart volgen”
“Min of meer noodgedwongen door deze overheidsmaatregel stapte ik over naar werk binnen het jeugd- en welzijnsbeleid. Niet echt mijn ding. Te vaag. Voor mij althans. Mijn hart ligt er onvoldoende. Toch werkte ik binnen dit werkgebied bij verschillende gemeentes, waarvan de laatste de gemeente Hattem was. Daar nam de gemeentesecretaris me op een dag apart en stelde me de vraag of ik wel oprecht gelukkig was met hetgeen ik deed. Ik moest die vraag helaas ontkennend beantwoorden en ging op zoek naar datgene wat me wél gelukkig zou maken. Ik hoefde niet lang na te denken. Fotografie was al geruime tijd mijn hobby. Nooit te beroerd om te leren, besloot ik me hierin – onder andere door een opleiding aan de Fotovakschool in Apeldoorn te volgen- verder te professionaliseren. Ik deed toentertijd al veel bruidsreportages en verzorgde zelfs een Carnavalskrant voor De Brug. Ik kreeg steeds meer klussen. Dat versterkte de twijfels over mijn werk bij de gemeente. Ik besloot mijn hart te volgen en zegde mijn baan op. Enorm spannend! Maar ik kon niet anders. Ik had wel een vast inkomen, maar was niet gelukkig.”
Filosofisch
“Dat alles was in 2013. Op 1 juni startte ik officieel als fulltime zelfstandige. Gelukkig gaat het goed met mijn bedrijf en heb ik voldoende klussen. Ik heb absoluut geen spijt van mijn keuze. Ik ben superdruk! Trouwens, niet alleen vanwege mijn eigen onderneming vind ik het ‘druk zijn’ fijn. Als dat niet het geval is, heb ik tijd en ruimte om na te denken. Dat vertaalt zich bij mij nogal eens in ‘zorg’. Over mijn werk, gezondheid, maar ook bijvoorbeeld over indoctrinatie en oorlogen. Ik kan zelfs verzanden in mijmeringen over de oneindigheid van alles. Ik ben nu eenmaal filosofisch ingesteld. Vanwege het leed in de wereld, alle negatieve berichtgevingen incluis, heb ik tegenwoordig niet echt meer de behoefte om nationale en internationale nieuws nauwgezet te volgen. Dat wil overigens niet zeggen dat ik mijn kop in het zand steek, integendeel. Ik volg nieuws als het mij uitkomt, waarbij ik een uitzondering maak voor het lokale nieuws. Dat volg ik uiteraard heel precies!”
Eerst dienen, dan verdienen
“Ik ben dol op sportfotografie. Mijn absolute droom is om voor de FIA (Federation Internationale de l’Automobile) als fotograaf aan de slag te gaan. Mee te reizen met de 20 Grand Prix en daar beelden van vast te leggen. Een droom in diezelfde lijn betreft een merk, namelijk Redbull. Daar zou ik ook graag voor willen werken. Ongelooflijk knap en bijzonder vind ik het hoe zij door te geven, zoveel terugkrijgen. In de tijd dat ik Hattem werkte, keek ik vanuit mijn werkkamer uit op een gevel met de tekst: ‘Eerst dienen en dan verdienen’. Ik heb altijd in deze stelling geloofd. En nu nog steeds. Maar dromen mogen wat mij betreft ook bij dromen blijven hoor! Hoeven niet perse uit te komen. Want stel je voor als dat wel het geval is, waarover moet ik dan nog dromen? Hoewel, een mooi fysiek fotoboek met daarin al mijn foto’s over hoe ik Kampen zie…. Alles wat nu verspreid wordt op onder andere Facebook, Instagram of in de krant is nogal vluchtig. Een blijvend naslagwerk over Kampen met werk van mijn hand, gezien door mijn ogen en lens, dat zou ik geweldig vinden!”
Geef eens een compliment
En je droom voor Kampen? Richard: “Net zoals veel anderen, gun ik Kampen nóg meer bezoekers van buiten de stad en gemeente. Grijp evenementen als Kerst in Oud Kampen en de Internationale Hanzedagen aan om bezoekers aan te trekken en zet vooral in op duurzaamheid van de initiatieven die hiervoor ontplooid worden. Aan eendagsvliegen heeft de stad niets! Zorg voor structurele inbedding van deze initiatieven. En als ik iets mag zeggen tegen de inwoners die deze gemeente zo bijzonder maken? Wees vrolijk naar elkaar toe. Geef elkaar gewoon eens een compliment. Uit ervaring – door mijn huidige werk als fotograaf – weet ik dat mensen door een compliment meer zelfvertrouwen krijgen. Daardoor ben je zelf ook eerder geneigd om te complimenteren. Een kleine geste om de wereld iets mooier te maken. Dus waarom niet in Kampen beginnen?”
