Dromen van Kampen – Duncan Hulleman

619

Dromen van, voor en door iedereen die zich verbonden voelt aan Kampen

Door: Diana de Groot

Duncan Hulleman

Buschauffeur, Basisinkomen & Behoud van het goede!

Duncan reikt me een beker koffie en ziet mijn bewondering wanneer ik vanuit de sfeervolle voorkamer mijn blik over De IJssel laat glijden: “Ik was iedere dag live getuige van de lichting van De Kamper Kogge, ik zat op de eerste rij”, vertelt Duncan (38) enthousiast én trots over het uitzicht. We starten het interview. Noem het liever een gesprek waarin Duncan drie dromen benoemt. Hoe divers ook, allemaal houden ze verband met elkaar. Of iets met oorzaak en gevolg? Duncan vertelt me waar zijn drive vandaan komt en wat hij ermee doet.

Docent

“Tot voor kort werkte ik in het basisonderwijs als leerkracht. Vanuit Dedemsvaart verhuisde ik ongeveer 10 jaar geleden naar Kampen. Eerst als stagiair startte ik mijn carrière bij de Dirk van Dijkschool. Na een jaar of tien was ik toe aan een volgende stap. Ik mocht mijn overtuiging, visie en kwaliteiten inzetten bij de oprichting van de openbare basisschool Villa Nova. Een rol die mij op het lijf geschreven was, omdat op deze school kinderen worden opgeleid tot wereldburgers. Villa Nova gaat uit van de veranderende maatschappij waarin de nadruk wordt gelegd op samenwerken, het probleemoplossend vermogen, ICT-geletterdheid, creativiteit, kritisch denken, communiceren en leren van en met elkaar. Daarnaast is talentontwikkeling erg belangrijk. Het individuele talent. Ik ben er namelijk van overtuigd dat ieder individu over één of meerdere talenten beschikt!”

Je bent toch niet gek?
“Mijn functie daar kreeg steeds meer de rol van manager. Dat ben ik niet. Ik ben ondernemer en bruis van nieuwe ideeën! Heb dan ook zelf een aantal bedrijfjes waar ik mijn creativiteit volledig in kwijt kan. Ik werd opgeslokt door mijn activiteiten voor de school. Dit kostte me erg veel tijd. Tijd die ik op een andere manier wilde besteden. Ik besloot om mijn baan, inkomen en pensioen op te zeggen. Mijn omgeving vroeg vervolgens als eerste wat mijn volgende baan was. Die was er dus niet. Hoewel…, niet direct. Ik wilde wel wat inkomen hebben (tenslotte hecht ik veel waarde aan dit prachtplekje en dat moet betaald worden), dus ik werd na mijn ontslag bij Villa Nova krantenbezorger en kreeg een baan als entertainer bij Walibi.”

Afhankelijk van geld?
“Ik hoop dat het financiële systeem in Nederland zo verandert, dat iedereen een basisinkomen krijgt. Dit is een vast (maand)inkomen dat de overheid aan iedere burger verstrekt of garandeert zonder daar voorwaarden aan te stellen. Dat is geen vetpot. Wel, zoals het woord al zegt, een basis. Net genoeg om van rond te komen. Wie een hoger inkomen wil, blijft aangewezen op andere bronnen zoals inkomsten uit arbeid. Ik hoop dat mensen hierdoor flexibeler worden. Velen blijven nu ongemotiveerd in hun werk ‘hangen’ omdat ze anders hun hypotheek niet kunnen betalen of geen auto meer kunnen rijden. Ik gun iedereen vrijheid en geluk en wil hiervoor een omgeving scheppen. We moeten kritisch zijn in waar de samenleving nu staat. Denk aan zorg, milieu, robotisering. Als we blijven vasthouden aan oude structuren, dan lopen we een keer vast. We moeten flexibel worden. De samenleving kantelt.
Wat is geluk?
“Ik wil mensen meenemen in dit gedachtengoed. Dus niet of in ieder geval minder afhankelijk van geld te laten zijn. Geluk is voor iedereen anders. Dat realiseer ik me heel goed. Maar materiaal en geld… zijn dat de uitgangspunten voor echt geluk? Of is geluk om in vrijheid de dingen te kunnen doen die je leuk vindt, gelukkig maken en waarin je je talent en/of creativiteit kwijt kunt. Ik zou graag willen dat iedereen in vrijheid gelukkig kan zijn. Dat is eigenlijk mijn droom. Of in ieder geval één…”
En jijzelf?
“Een droom die aansluit bij mijn oergevoel tot vrijheid vertaalt zich eigenlijk naar het ‘buschauffeurschap’. Een gedachte, wens, die nooit uit mijn hoofd is gegaan, heb ik recent omgezet in daden. Door het volgen van de nodige opleidingen ben ik sinds kort gediplomeerd buschauffeur en treed ik in de voetsporen van mijn ouders. Binnenkort start ik bij Syntus. Parttime, omdat ik tijd over wil houden. Die heb ik nodig voor mijn eigen bedrijfjes. Hiervoor heb ik nog zoveel ideeën en ondernemerszin! Eigenlijk hoop ik mijn doel nooit te bereiken. Want wat dan? Ik blijf altijd ondernemen en vernieuwen! Daarbij is geld een middel, geen doel.
Kamper Droom?
“Ik wil dat Kampen een centrum blijft van enerzijds rust en natuur. Maar dat we tegelijkertijd wel een innoverende stad zijn waarin wat gebeurt. Met elkaar in beweging blijven. Denk als gemeente goed na over wat je doet in de buiten- c.q. natuurgebieden. Wees hier zuinig op. Rust is belangrijk, maar blijven vernieuwen dus ook. Problemen of situaties die zich voordoen op een creatieve manier oplossen. De Van Heutszkazerne is hierin een goed voorbeeld. Het oude blijft, maar krijgt een goede eigentijdse functionele bestemming. Ik blijf het doodzonde vinden dat bijvoorbeeld een opleiding als de Kunstacademie is verdwenen. Dit mag niet ten koste gaan van de dynamiek. Kampen mag geen ‘dorp’ worden. Ik vind het de mooiste plek van Nederland. Het ligt centraal op een unieke plek. Wees zuinig op deze geweldige stad!”

Comments are closed.