Dromen van, voor en door iedereen die zich verbonden voelt aan Kampen
Door Diana de Groot
Lu Schaper – Geef Kamper kunstenaars een podium
Lu ontvangt me in haar expositieruimte en atelier in de Oudestraat 143. Door de Kamper UI(t)dag het druk in de stad. Wanneer ik de galerie binnenloop en de uit Shanghai afkomstige Lu de deur achter me sluit, overvalt een serene rust ons. Chinese thee en verrukkelijke bonbons maken de sfeer compleet: “Zo, hier kunnen we ongestoord praten.”
In 1995 verlaat Lu Shanghai – waar ze aan de kunstacademie studeerde – en vertrekt naar Singapore. In die tijd ontmoet ze haar man Hennie. Hij is voor zijn werk bij een oliemultinational gevestigd in Singapore en op zoek naar kunst voor zijn kantoor. Lu: “Het lot bracht hem naar mijn galerie, waar niet alleen mijn schilderijen indruk op hem maakten!” Hennie selecteerde een aantal van mijn werken en nodigde me uit om ideeën uit te wisselen over hoe de schilderijen het best hun recht kwamen. “Wij ontmoetten wij elkaar vaker en dat resulteerde in een relatie en ons huwelijk in 2000”.
“Ik was teleurgesteld in Nederland, maar alleen in Shanghai was ook geen optie”
Hennie zou overgeplaatst worden en hij kon kiezen uit twee plaatsen: Houston in Amerika of Rouen in Frankrijk. Lu: “Ik verwachtte niet dat Houston veel voor mij als kunstenaar zou kunnen betekenen. Er heerst niet echt een kunstklimaat. Als het nu New York was! Voor mij was de keuze snel gemaakt. Ik wilde naar de plek, die kunstenaars zoals schilder Monet en componist Satie inspireerden. Twee jaar verbleven Lu en Hennie in een groot victoriaans huis in Rouen. Volgens Lu was dat een plek en omgeving waar ze ontdekte welke stijl het best bij haar past. Na 2 jaar vertrokken ze naar Nederland. Voor Lu was dat de eerste keer dat ze – buiten een aantal vakanties – kennismaakte met ons kikkerlandje en in het bijzonder met Amsterdam.
Lu: “Hennie was druk met zijn werk. Ik schilderde veel, maar kwam weinig buiten en had geen ruimte om mijn werk te exposeren. Ik was best teleurgesteld. In Azië werken en exposeren kunstenaars meer samen. In die tijd begon ik op internet kunstblogs te schrijven. Een belangrijke kans om mijn werk aan Shanghai en de rest van de wereld te laten zien. Dat resulteerde in digitaal samenwerken én in opdrachten. Ik besloot vaker en langere periodes naar Shanghai te gaan om deze mogelijkheden te benutten. Die tijd was moeilijk. Ik was teleurgesteld in Nederland, maar alleen in in Shanghai was ook geen optie.”
“Kampen geeft mij de kans opnieuw te aarden.
Mijn wortels groeien in nieuwe grond.”
Hennies vader nam Lu mee naar Zuthpen en Deventer tijdens haar eerste kennismakingsbezoek in 1999. De oude Hanzesteden maakten veel indruk op Lu. Ze deelde haar droom met Hennie: wonen, werken én een galerie in de binnenstad van een van deze steden of een vergelijkbare. Ze vonden een pand in de Oudestraat met een woning erboven en een studio op de begane grond. Lu’s gevoel was direct goed en het pand uitermate geschikt. In 2012 vestigden zij zich daar met het idee definitief in Kampen te blijven. Een paar jaar later verhuisde Lu haar galerie naar een mooiere en grotere locatie op Oudestraat 143.
Lu: “Ik heb nu echt het gevoel dat ik woon in Nederland, ook omdat ik veel contact heb met de mensen hier. De Kampenaar is trots en vriendelijk. Er is veel cultuur in de gemeente, dat spreekt mij bijzonder aan. Kampen geeft mij de kans opnieuw te aarden. Mijn wortels groeien in nieuwe grond. Ik ontwikkel me op alle gebieden, niet in de laatste plaats persoonlijk. Lang voelde ik me verloren. Hier ben ik thuis. Gek genoeg doet Kampen me in een aantal opzichten denken aan de oude historische binnenstad van Shanghai waar ik geboren ben en opgroeide. Ik schrijf mijn blogs nu zelfs over Kampen. Mijn droom is uitgekomen.”
“Kampen heeft een rijke en goede cultuur- en kunsthistorie. Tijdens de Hanzedagen was er veel aandacht voor het verleden met verschillende cultuuractiviteiten, maar denk ook eens aan het ‘uitpakken’ en uitdragen van cultuur. Het Ikonenmuseum en Stedelijk Museum doen dit, maar er zouden ook kunstactiviteiten kunnen komen die bezoekers trekken en met meer aandacht voor kleine galerieën, zoals die aan de Burgwal. Dit kan via tentoonstellingen, maar ook theater is een mogelijkheid. Een paar jaar geleden waren er geweldige theateropvoeringen van maximaal 10 minuten in diverse huiskamers in het centrum van Kampen, in huiselijke sfeer genieten van prachtige optredens. Na een aantal voorstellingen brachten paard en wagen ons weer terug. Schitterend! Dat soort dingen mogen vaker worden georganiseerd, bijvoorbeeld tijdens de KamperUI(t)dagen. En misschien een grote kunst- of ambachtsmarkt toevoegen waar zelfgemaakte producten aan de man gebracht worden.”
“Geef Kamper kunstenaars een podium en laat zien hoe rijk onze stad aan kunst en cultuur is!”
“Een ander idee is om kunst te brengen naar inwoners die niet of minder mobiel zijn. Pieter Zandt Scholengemeenschap organiseert ieder jaar een cultuurdag. Kinderen kiezen uit ongeveer twintig cultuuractiviteiten. Daar heb ik aan meegedaan. In de galerie gaf ik een demonstratie Kalligrafie, een oude en duurzame techniek. Hoe maak je de inkt? Hoe houd je de kwast vast? Ik liet leerlingen hun naam in Chinese karakters optekenen. Dit is ook wellicht ook interessant voor ouderen in verzorgingstehuizen. Het is een afleiding, werkt therapeutisch en je laat ze misschien hernieuwd kennismaken met kunst. Mensen kijken niet zo snel naar kunst. Ik merk dat men soms zeer geïnteresseerd mijn werken in de etalage bekijkt, maar aarzelt om de galerie binnen te lopen. De drempel is te groot. Men denkt dat verwacht wordt iets te kopen.
Het belangrijkste is dat mensen kennismaken met kunst en erover praten. Dit had ik in Shanghai, in Amsterdam niet en nu gelukkig in Kampen wel weer. Maar het gaat niet om mij. Geef Kamper kunstenaars een podium en laat inwoners en/of bezoekers zien hoe rijk onze stad aan kunst en cultuur is!”
