DROMEN VAN, VOOR EN DOOR IEDEREEN DIE ZICH VERBONDEN VOELT AAN KAMPEN
Door: Diana de Groot
Marieke Hiemstra – Over 5 jaar een eigen atelier!
Altijd op zoek naar creatieve tijd
Marieke is 17 jaar oud als ze opleidingen gaat volgen bij “de Landstede” in Zwolle, waar ze de richting Mode en Commercie volgt. Marieke: “Ik kwam uit Emmeloord en vestigde me in een studentenonderkomen. Dat was begeleid kamer wonen, inclusief ‘Non Teresina’. Dat was een machtig mooie tijd! Al snel sloeg de twijfel toe over de juiste keuze qua opleiding. Dit kwam mede omdat de opleiding vrij nieuw was, niet goed georganiseerd en vele lessen vielen helaas uit. In die tijd tekende en schilderde ik al veel. Ik besloot om voor de Kunstacademie in Enschede te gaan. Ik maakte in een jaar tijd iets van 200 werken met support van een toffe leraar. Ik werd toegelaten maar eenmaal daar voelde ik mij niet thuis. Tot grote teleurstelling van de betreffende leraar, blies ik het af. Ik besloot om een andere opleiding te volgen. Deze opleiding bleek ook niets voor mij. In die tijd was ik op zoek naar mezelf; mijn gedachtes waren vrij zwart/wit, ik was niet open minded. Ik wist het even niet meer en ik besloot een jaartje te gaan werken.”
Horeca, House & Dance
“De horeca volgde. Ik kon aan de slag bij familie Manders in Nunspeet. Stond in de ijssalon en het restaurant. In die jaren leerde ik alles van het horecavak. Van de smaak van wijn tot het bakken van biefstukken. Mensen kwamen speciaal voor mijn biefstukken naar Manders! Vanuit Zwolle verhuisde ik naar Harderwijk. Bar-dancing ‘The Mumfel’ zocht clientèle. Dat hoorde ik van DJ JBO & DJ Poltergijst. Zij hadden een platenzaak in Harderwijk, waar ik graag kwam. Ik raakte enthousiast van het verhaal en had hier wel ideeën over. Bijvoorbeeld door het inhuren van dj’s op themaparty’s. Ik wist het richtte in 1995 de dansgroep ‘The Butterfly Dancers’ op! Dit bleek een daverend succes en liep dan ook volledig uit de hand. Dj’s als Isis, EricE, Bass D Kning Matthew en nog vele anderen gingen draaien in The Mumfel. Ook ID&T kwam in beeld. Zij organiseren nationale en internationale dance-evenementen waarvan Sensation en Mysteryland. Met onze groep dansten we ook op de eerste Thunderdome feesten. Het was echt een geweldige tijd waarin ik veel lol had met DJ’s en collega’s. Dit deed ik vervolgens ieder weekend, tweeënhalf jaar lang met optredens in heel Nederland. We traden op met DJ Jose en G Spot. Zelfs in de ‘IT’ en in de ‘ROXY’ dansten we. In de jaren tachtig en negentig dé pioniers in de Amsterdamse housescene. Een optreden in het Tropenmuseum in Amsterdam met DJ Eddy de Clercq was het allergaafst! Toen ik 23 jaar was besloot ik te stoppen met mijn dansgroep. Weekenden tot diep in de nacht dansen, ik vond het wel genoeg geweest. Ik stopte, na een super mooie tijd, op ons hoogtepunt met mijn groep. Ik had behoefte aan rust en ik ging terug naar Zwolle.”
“In Zwolle kon ik bij een echte gebakwinkel aan de slag. Het ging echter helaas niet zo goed met deze zaak. Ik besloot om op straat te flyeren. Iets wat nog niet gedaan werd. Ik sprak mensen aan, gaf ze een flyer en voila … de zaak zat weer vol! Later belandde ik in de Hotel Branche waar ik ontzettend veel geleerd heb op gebied van Klantgerichtheid. Na een ’tussenstop’ bij het Postiljon Hotel kroop mijn bloed toch waar het niet gaan kan en kwam ik, samen met mijn partner Michiel, bij discotheek Maxime in Hattem terecht. Ik runde daar een karaokebar. Ik vroeg sommige dj’s die ik uit Harderwijk en Amsterdam nog kende om daar te draaien. Dat was een geweldige tijd. Mooie vriendschappen zijn daar ontstaan. Toch voorzag ik geen toekomst in deze branche. Mijn oog viel op een advertentie in de krant waarin de NS een winkelmanager voor een Broodjeszaak in Zwolle zocht. Dat was in 2001. Ik werd aangenomen en bestierde een aantal jaren deze zaak. Ik maakte vanuit Zwolle de overstap naar Leeuwarden. In 2004 werd ik trotse moeder van zoon Daan. Tijd om uit het stadsleven te stappen en op het platteland te gaan wonen. In het mooie dorp Wilsum vielen we beiden als een blok voor ons huidige huisje. Het was een ‘opknapper’. De drie maanden die we hiervoor dachten nodig te hebben, werd uiteindelijk een kleine anderhalf jaar. Onze tweede zoon Vince werd in 2008 geboren, een echte Wilsummer. Ik werk nog steeds met heel veel plezier voor De Broodzaak. Sinds 2010 in -the place to be- het mooie Amsterdam en met een geweldig team mensen om mij heen. Vanaf vorig jaar heb ik mijn werkzaamheden uitgebreid naar de OR en ben ik sinds deze zomer ook COR-lid van de NS. Zeer leerzaam en een uitdaging.”
Fulltime kunstenaar?
Naast mijn gezin en werk bij de NS, leg ik met verschillende materialen portretten vast, waarbij vetpotloden en houtskool mijn voorkeur hebben. Daarnaast gebruik ik spuitbussen, merkstiften, acryl- en olieverf. Ik vind het geweldig om het karakter van iemand op doek vast te leggen. Eén van mijn dromen is dat ik over vijf jaar een eigen atelier heb. Op dit moment functioneert mijn huis als één groot atelier en dit loopt inmiddels behoorlijk uit de hand. In dat atelier wil ik een andere droom realiseren, namelijk op een heel groot doek een paar eeuwen mode vastleggen. Ik stel me een theater met bordeauxrode gordijnen voor, een immens grote trap met daarop diverse modellen gekleed in verschillende stijlen behorende bij die tijd. En natuurlijk zou ik uiteindelijk heel graag met mijn werk willen exposeren in een museum. ‘De Fundatie’ heeft natuurlijk mijn voorkeur!” Een fulltime kunstenaar? “Geen idee of ‘fulltime’ een begrip is wat bij me past”, aarzelt Marieke: “Ik heb zoveel energie en functioneer het best wanneer ik verschillende dingen tegelijkertijd oppak. Ik streef mijn passie na. Recent schreef ik een kinderboek. Over Stationsduif Gerrit. Naast de tekst, heb ik ook de illustraties verzorgd. Het manuscript ligt op dit moment bij een uitgever in Zwolle. Ik ben erg benieuwd of het uitgegeven wordt. Ook dit is een droom van me!”
Bootjes door de grachten!
