Al meer dan 30 jaar komt Frank Boeijen in Kampen. “De stad zonder vaste sluitingstijden”, zoals de zanger onze stad gisteravond noemde tijdens zijn theatertour in de Stadsgehoorzaal. Hij lijkt Kampen in zijn hart gesloten te hebben, af en toe mijmerend over de gezellige kroegen en hoe positief het Kamper publiek reageerde toen hij jaren geleden voor het eerst solo speelde zonder vaste band.
Hoe schrijf je een recensie over zo’n artiest, die nota bene onlangs de NPO Radio 5 Oeuvre Award heeft gewonnen, zonder té kritisch te zijn?
Gewoon gaan zitten, luisteren en genieten. En dat gaat volledig vanzelf. Het eerste deel voor de pauze is puur muzikaal genieten. Het publiek zit in de luisterstand en de enige beweging is om te applaudisseren. De avond begint direct al goed met opener “Vaderland”. 7 minuten lang stil zitten luisteren naar vijf mannen in zwart pak, die het publiek op zeer muzikale wijze weten te boeien.
Het uitstekende geluid van deze avond draagt zeker bij aan deze sfeer. Echt mooi wordt het wanneer Frank op een kruk plaatsneemt en slechts door pianist Ton Snijders wordt begeleid tijdens “Zeg Me Dat Het Niet Zo Is”. Het publiek wil graag meezingen, maar houdt zich in om dit mooie moment niet te verstoren.
Deze sfeer blijft gedurende de hele 50 minuten durende eerste set. Pas wanneer de zanger iets mompelt van “dit is het”, en de lichten aan gaan, beseft het publiek dat het tijd is voor de pauze.
Na de pauze wordt het geheel levendiger en speelt de band bij een aantal nummers op volle kracht. Hier is ook plaats is voor de pop-klassiekers van de Frank Boeijen Groep uit de jaren ’80. Op het podium staan zo’n 12 verschillende gitaren opgesteld, zodat bij ieder lied het juiste instrument gekozen kan worden. Na drie kwartier verlaat de band het podium, om vervolgens terug te komen voor de ingestudeerde toegift. Nog een half uurtje greatest hits met “De Verzoening”, “Zwart Wit”, “Kronenburg Park” en een prachtige uitvoering van “Welkom In Utopia”, waarbij Frank het publiek er nog even fijntjes op wijst dat ze geen “la la la”, maar “na na na” moeten meezingen.
Met “Hoe Het Was” wordt de avond afgesloten.
Na het optreden neemt Frank nog uitgebreid de tijd om aan de bar in de foyer aan te schuiven. Alle tijd nemend voor een praatje, handtekening of foto met fans.
