DAG MOEDERDAG
‘Et is toch wat’. Det eur ie wel vaker in Kampm. En wat zol et dan wel weezn? Now, soms weet ik et ook niet meer eur. Ie kunn d’r toch met oe olde grieze kop niet bi’j en mun toch maar weer probeern et te verwarkn.
Ik wurre smurns wakker en denke an die vrouwe die zwoar gewond veur de deure leg. De pliesie mut d’r bi’j koomm umme det een stellegien menare árd’andig te lief egoan bin. Et is niet d’eerste keer det de buurn in aksie koomm en meldings maakn over uuslik geweld.
‘Ik mut er niet an denkn’ zeeg Truus, maar ik zegge: ‘det muj juust wel. Ie kunn et toch niet noast oe neer legn?’ Maar ja, wat muj dan? Et is niet as of ze niet an de bel etrukkn em. De veurige dag wier de doader zelfs een uusverbod op elegd. Ei ad d’r dus niks te zuukn, maar toch is ie met zien árde knuistn over de dudelijk an egeum grenzn egoan.
Muj noagoan, de kienders bin d’r bi’j ewest, en now? Now em ze gien mo meer, en die va, aj em een va wiln nuumm, bin z’ook kwiet. Ik weet niet of ik zo’n va nog wol zien, maar ja, et is d’enige die ze nog em. Ja en Jeugdzurg dan. Kuj ook niks van zegn, al krab ik mien wel eem op de kop.
Aj ook moeder bin, wat veur Moederdag eb ie dan ad? Ik mos aldoor an de mo van die jonge vrouwe denkn. Ik zal oe wel verteln, ik kon d’r wel van spei’jn zo naor wa’k d’r van, ik kon de gummie akke niet meer deur de keele kriegn. Ik zeeg teegn mien Theo, ‘et is toch wat’. Ei ad al een nei’je afstraffing bedacht en det was wel wat anders as brood met gruune zeepe. Jammer genog is et niet deur de censuur een ekoomm.
De beste man vrug zich of oe veule et leemm van een vrouwe nog weerd is.
Een paar joarties achter de tralies, met oe eign platte tilleviesie in de verwarmde cel. Leptop, aaipet, aaipot, wiefie, weet ik veule. Gien gezeur an de kop. Eén keer in de week saamt fillempien kiekn, op een andere dag vollie-bal. Sundags spruuties en een carrebenade, venilie en suukelade vla met een tuufien en aj oe goed koest oln, krieg ie d’r wel een paar joarties of, en kuj zo weer de maatskappij in.
Volgens mien fielesefie, zol et ándig weezn det ie dan een brandmarkien op zien veureuft ef, daj metene kunn zien wat as ie uut evreetn ef. Kuj em eem as bessem gebruukn en d’ele buurt d’r mee anveegn. Doar stoa’j van te kiekn eh, maar weet ie, wi’j em ook dochters en allenig aj zelf ook dochters em, en veural aj ze kwiet bin, kuj d’r over meeproatn en aj dan bedenkn det veur die kienders elke Moederdag een zwárte rouwdag zal weezn, lup oe toch de gal over. Proat mien d’r niet van.
TUSS’NDEURTIEN
