Veur sommigen van ons is’t neudig um af en toe ies eem goed uut te wei’jn. Een andere umgeving zurgt d’r veur daj op halternatieve gedachtn koomm. Vlak over de grens aalt Martha mien op. Niet veur niks maakn d’r zo veule d’overtocht noar´n wadd’neiland. Veurdet ze d’r bin, em z’et gevuul det landrottnzeugien achter zich eloatn t’em.
Elke dag struinn deur de duinn, kilometers sjouwn met die ‘ondn en tussendeur zurgn veur d’inwendige mens. Jowan had al gow mien mebieltien in de vurige tengels en ef´t veur de koomde daagn netties blokkeerd, opdet et oma gien geld giet kostn. Ei lut mien ook zien wat ak mut doen ak weer terug goa.
In disse tied van ‘t joar is’t muuili’jk te weetn wat aj mee mun neemm, maar ik was mienzelf eeuwig dankbaar dak de dikke musse nog bi’j mien ad en genog um over menare ‘ene te trekkn, want de zeewind gung dwars deur mien ene. Fien zand striemdn mien an de kuutn en de bejoarde sjiewawa liep met de zenuwn in de spaghetti peuties, met d’oogn dichte, ziedweerds as een krabbe. Veur die nei´je ‘ond is niks te veule, een echte kanjer. Zo jonk en dan al zo goed ov’ericht. As die keerl van aar zo goed ‘eluusterd ad as die ‘ond, ….now.
Et is ook zo weer veurbi’j en met ´ulp van een Duuts vrouwgien, lukt et mien um een treinkaartien te koopm. Eem later rup de conducteur umme: “Wi’j kunn elaas nog niet vort, want d’r bin kienders op de rails an’t speuln” An d’andere kante van ’t pad zittn een paar pukkelige Ollanders: “Muj toch ies eurn, ook al zo mooi op tied. Det is´t flauwste excuus wak ooit eurt eb. In Duutsland speuln kienders op de rails, det kan toch niet, dan zeg ie toch det z’op mun rottn.”
Et gesprek gung varder, over ‘t land, de toal, de wurstn en Angela kreg ook nog een veeg uut de panne.
Illerie zol d’r wel road mee weetn. Eén dink is zeker, Siep lup aar ansluuting in Groningn mis. As z’over de grens ene is, kan ze ’t mebieltien weer gebruukn en Theo waarskouwn det et later wurd. Nee dus. Jowan ef ´t loatn zien, en volgens mien doe´k ook wat ak mut doen. Vinkien weg, vinkien d´r weer in, maar ik kan d´r niks meer mee. Ik bedanke mien kleinzeune árteli´jk.
Theo giet alvast noar Kampm Zuud en brengt mien fietse noar veurn. Zjentelmen. Noadet de leste passegier uut´estapt is, zeg ie beduust det ie ooit nog een vrouw ad ef. As’t een ‘ond ewest was, zol ie’m zo meeneemm. Trouw wacht ie geduldig nog twee treinties of. Eerli’jk, kan wel lippm ak d´r an denke. Et station is uut´esturvn, een bakkien koffie ef ie ook niet bi´j em en ei drukt em stief in ´t uukien um niet weg te wei´jn. Dan giet ie verkleumd mien fietsien weer wegzettn en met ´angde peuties noar uus.
Aj dan toch mun loopm, is´t olde statiunnegien tien uur soams gezelliger dan vanuut Zuud. Ik sleur mien wielegieskuffertien de brugge over en de Breurstroate deur. Geurnde Kienderboerderije langes, Vijver’of, Kalmoessingel en dan et fietspad op. Gelukkig oef ik disse keer gien ruut in te sloan en gooi eerst maar ies eem alles van mien of. Met de vaste liende bel ik Theo, ei ef’t antwoordapproat anstoan. Skut niet arg op maar uuteindeli´jk kump ie toch lekker uut´ewei´jd noar uus.
Ik zeg: “Weet ie, d’r waarn een paar kienders op de rails an’t speuln”
“Ja, maak det oe katte wies” zeg ie.
Now, de mazzel eh, goa koffie zettn.
TUSS’NDEURTIEN
