Ek niet ies. En ak z’ebbe, en ze bin uut’ebluuid, goan ze noar de buurman. Die ef de skuur vol met die dingn. Now, mien niet ezien, as-toe-blief. Ieder zien meug eur, en aj maar zonder trammelant de winter deur koomm. Winter, ja wat is det? Wi’j em‘t niet ad. Et skut overal as een gek de grond uut. Ze weetn best det een ond zien peutien optilt en veur een boom gien greintien respect ef niet, maar toch overal sneeuwklukkies um de boomm ene plantn eh.
Ik wol hechter det ze die perkn in ’t plantsoen maar weer ies fleurig gung beplantn. Vrogger, nog elemoale niet zo lang‘eleedn, was det een lust veur’t oge. Now kuj beter de zunnebrille opzettn, want ie skaamm oe veur de touristn. Paljas kek ook al zoer die kant op en denkt: ‘Woar zol em det an liggn?’ Z’em al een kladde geld uut’egeumm en now giet et nog weer ies een bult kostn veur bodem onderzuuk. Ze goan zeg maar tot op de bodem. Tot onder in de purtemenee.
Droomm bin eignli’jk allenig wat weerd aj d’r wat mee kunn. Maar met die mooie droom van de Gemeente, is’t net as met Theo zien droom,… doar kuj niks mee. Allenig maar skri’jn. Aj now goed zurgn veur wat aj em, dan koom ie al een eel ende. Veur daj oe in grootse capriooln sturtn, muj zurgn daj dicht bi ’j uus de boel netties ‘oln. Maar, de klad zit d’r goed in en, de droom van luxe villa’s met zunnepeneeln en anlegplaasn veur ellevonderd beuties, is van de baan. Et mooiste stukkien netuur van Kampm is ered.
“Ej die olde roestbak al ‘eskurst?” vrug Theo. Ik zeg: “Neu, ik mos nog een darde pepiertien em, en det ek niet” “Siep, ie ruumm alles zo goed op, daj’t niet meer terug kunn vindn” zeg ie. Siep noa twee daagn zuukn op de fietse, noar ’t postketeurtien. Woarum ik in vredesnaam mien ri’jbewies mut loatn zien ak op de fietse bin begriep ik ook niet. “Watte” vroag ik “vierntwintig euro’s, woarveur?” “Veur de skursing mevrouw, want ze kunn niks anders meer an oe verdienn.” Doar stao’j dan, met oe roze ri’jbewies, plastiekn zákkien veur oe zadel en een druppel an de neuze.
Et goeie nei’js is det as wi’j een voertuug anskaffn, zal wel niet, dan kan’k mien weer groatis loatn ontskursn. Tel uut oe winst. Met mien spetterbrille op ried ik met alleve peerdekracht deur weer en wind. Bi’j de krusink Silene Veldbloempad, stoa’k op’t leste nippertien vol in de rem en spring onándig van de fietse. Zo red ik mien eign leemm en kan’t nog weer noaverteln.
Veurrang, ach, wat is det teegnswoordigs nog weerd? Vrogger zeeg ik teegn Theo: “Doej kalm an?” en now zeg ik: “Geev ie acht?” Det is’t verskil tussn roestbak en fietse. Ach geemm leer ie wel, maar veur mien rikketik is’t drie keer niks.
Martha zeg: “Mama, now muj d’r veur zurgn, daj niet d’ele dag achter de computer bliemm zittn eur. Komt achter oe geraniums weg en doet ies wat. Ie mun in beweging bliemm en leuke dingn goan doen. ‘Old em de moed maar in.” Kiend ef gien flauw idee van mien capriooln en oe as disse vrijwilliger in beweging blef. Wet zi’j veule.
Sjonge, wi’j em det varsien wat ov‘ezungn in de bus noar de Leemkuule. “Koejak, koejak, mien va die zit op dak, en van je ‘ela ‘ola ‘old em de moed maar in” ….Ie maagn wel een ele flesse opzoepm um de moed d’r in t’oln.
Now proost dan maar eh.
TUSSENDEURTIEN
