Een weke lang mut et dartig groadn bliem, dan ej een ittegolf. Vrogger ad ie det niet zo vake, maar dan stun de teil met kold water al buutn op de plase aj uut skool kwaam. Mien mo ad alles dichte zittn en lag in de buustn’older en de dirretwaar lankuut op de grond, nat was’ándtien op et veureufd.
Zundagmiddag zuukn wi’j de Steur op, noadet Jantien net lang genog met de slang bi’j oma Siep de woonkamer in‘espeutn ef. ’t Is mooi as de kienders met et kleine grut koomm, maar binn een mum van tied ej de buln op zien kop stoan en hovermoatige itte, slut mien op ’t gemoed. In mien sittewasie kan’k beter niet op de grond goan liggn, kiend en ond zol over mien ene loopm.
Now da’k ier zo rustig zitte denk ik bi’j mien eign; wat is d’r, ov’ezien van die foei-lillike bloempottn, now mis met dit zwembad? Zol et niet een bietien op’elapt kunn wurn? Arns anders em ze niet ies skoon drinkwater en kunn niet in de balie. En stinkn! Now ja, det muj niet gek vindn, toch? Aj niks em, dan ‘old et op. Zonder water en Dof zoln wi’j ook niet meer fris roekn.
Ierzo em ze vuule meer geld, en skienbaar ‘rieke stinkers’ die deur de geldbeumpies et bos van d’overdoad niet meer zien. Ik betwiefele of wi’j, as’t nei’je zwembad d’r is, en et olde ov’ebreukn, nog weer nei’je beumpies kriegn. Oe veur’t reegnwold inzettn, en dan ier uut alle macht met de biele goan zwei’jn slut ook narns op. Misskien kuj dan tammé wel oe auto onder ummelige nei’je beumpies op de pekeerplase kwiet, dus overal kuj weer oe veurdeel uut’aaln.
“Ik goa d’r nog weer eem in” zeg Theo. “Kiek die olde keerl ies” zeg een snotteneuze teegn nog zo ene. Et was mien nog niet op’evalln en een bietien piene dut mien det dan toch wel. Zullie denkn zekers det ze bliem zoals ze now bin en doar mekeert ook genog an. Ie kunn beter stille bliem, daj niet van olde-vandaagn noar olde-van-gisteren opskurtn.
Theo klautert op zien gemákkien noar boomm. Ei giet netties stoan, kek of d’r gienene veur de duukplanke zwemt, nemp een anloop en duukt met ‘estrekte tieën in ’t diepe. De grapjas ef zien centebákkien lus angn en gef zien moat een steutien met d’elleboge. Wenkbrauwn en zien doeme goan omoge. Theo is’t nog niet verleerd en maakt een beste beurt, doarnoa eurt ie niks meer.
Ik gooi em soams alvast eulie in ’t oor, det de dokter em uut kan spuitn. “Murn giet de wereld veur mien oopm” zeg ie en ik leg een ándduukien op zien kussn en zeg det ie op de rechter ziet mut bliemm liggn. Ik kieke smurns noast mien, en wie leg d’r met de bek lus op links? Juustem, et wáttien was ie ook kwiet en proat mien niet van ’t kussn. Ie zoln die olde buule meteen een optater verkoopm. Merakels árt em z‘espeutn, et zol d’r bekans an d’andere kante weer uutkoomm, maar gien nei’je wereld.
“En now?” vroag ik, want doar bin’k mooi kloar mee. “Ik mut bi’j de dreugist en een eustagio buisien aaln” zeg ie “en vroagn oe ak det mut gebruukn” Als det now net zo’n dink is wat as an de stofzoeger zit, kan’k nog wat beleemm. Intussn ef ie de tillevisie zo knoertárt anstoan det Gait met de klomp op de muur slug. Ik eb et zweet alweer veur de kop stoan.
Goa eem een bákkien zettn eur, aju.
TUSS’NDEURTIEN
