KAMPEERN
Et is nog niet duudelijk of wi’j dit joar met vekansie goan. Now det et mooi zomers weer wurd, kump mien van alles in de gedachtn. Zomerkriebels in et lief! Gelukkig bin we de sleur-ut kwiet. Mens kan d’r skik in em eur, maar an alles kump een ende en dan zuuk ie toch oe hultime gemak en det zit bi’j mien niet in een porta-pöttien. Porta kump van portabel, soortement van draagbaar twalet. Twalet kump van et Frans. Plee is niet netties, maar twalet wel et is zelfs sjiek, ook aj d’r et zelfde mee doen.
Overal mun teegnswoordigs wielegies onder bi’j ons, behalve mien uus. Theo les mien now net eem de anbiedings veur en ef zien oge op een tentien in een zákkien. Ie kunn et zo ‘floep’ opzettn. D’r in stoan kuj niet, dus det wurd kroepm. Zie’j et veur oe? ’t Is niks um oe charmant neer te vlei’jn, maar koom ie ook weer helegant om oge? Aj slecht weer em, (kump niet vake veur) dan bliev ie natuurlijk in oe goedkope tentien zittn of liggn dan, want zittn zonder steuntien in de rugge ol ie ook niet lange vol.
Wat kump d’r dan nog bi’j; tafeltien en klapstuulties, goedgekeurde gaspitte. Smurns muj toch avermolt kunn kookn? Luchbedde met een pompe, muj niet thuus loatn, anders bliev ie bloazn. Sloapzakkn die aj an menare kun ritsen, daj met oe beidn warm bliemm. Een zaklanteerntien kuj ook niet buutn, want aj snagges deruut mun, (kump wel ies veur) is ’t goed aj niet over de fietse van de buurman strukelen en met oe gefoeter d’ele camping wakker maakn. Ak det zo bekieke em we nog eel wat neudig veurdet wi’j weg bin. Zoln wi’j wel wat an det kampeern over oln?
Mien olders em vrogger ook een tent ad, woar als mien va nog een stuk an ef loatn ni’jn, det we d’r met een zeugien omes en tantes in konn sloapm. Tjonge wat een skik. Et was net een grote plumpuddink. Andere kampeerdes bin altied wel eem bi’j onze tente bliemm stoan. Mien va waarskouwdn ons altied en skriwdn d’ele dag van: ‘Kiek uut veur de skeerlienties!’ ie zoln d’r gek van wurn. Mien mo mos natuurlijk smurns een grote panne met avermolt kloar maakn, det was vaste prik. Snuffien zolt, alf pond suuker d’r overene, stukkies roggebrood en een kluntien botter d’r in.
Vader zol de panne wel eem noar et klaptoafeltien brengn. Zurgzaam en verzichtig, vuutien veur vuutien, blik veuruut en in de panne maar niet op de skeerlienties. Ie kunn et zo gek niet bedenkn, maar zien tie bleft em achter et lientien angn en ei vlug lankuut noar veurn, …..en d’avermolt met een oge boge et grus in. Ach, de beste man was zo zuunig, niet te gleumm (veur krentn koj bi’j em terecht…) Bi’j zulke lui vuult een zere tie eel anders an as bi’j oe. Ze vuuln em elemoale niet. Ei kek, en ei zol de pap wel uut et grus wiln zoegn. Avermolt is veur iemand die d’oorlog ef mee emaak als gold, zekers met det kluntien botter derin.
Wi’j dorvdn niet te lachn, en wachtn beskimmeld op mien mo. Maar ze zeeg allenig maar eel sarkasties: ‘kiek uut veur de skeerlienties’,…..ik eur et nog.
Ie oln d’r altied wel wat an over, det kampeern.
TUSS’NDEURTIEN
