Siep en Theo em karstkoorts. Det is een ni’je ziekte, gelukkig kuj doar van geneezn. Betekent daj te veule euj op oe vurk em en et zo gow niet weg kunn warkn. Et mekeert d’r nog maar an daj van de spannink menare niet noar de kele vliegn. Tussn boom en keersn in, zit Theo karstkaartn te skriemm umdet zien Siep de belofte um in Oktober d’r mee te beginn, NIET ef oln.
Et zol een tied van rust en vrede mun weezn, maar doar bin ze nog niet an toe. Teegnswoordigs bin ze vakerder bi’j een uutvaart, as bi’j een trouweri’je. Maar zo giet et. Ie koomm d’r niet um ene daj een egeumm mement allemoale achter menare an goan en valt d’r over et eldere licht van hadvent, een donkere skaduw ene. Sommigen kriegn et extra árt veur de koezn en et mut allemoale maar deurgoan.
Smurns breng ie een vuus te jong koorlid weg en bin elemoale van de kaarte, um soams karstliedties veur Karst in Old Kampm te oefenn. Dan valt de vrouwe van de diggerent zo ongelukkig van de fiets of, det ze neur ’t zieknuus mut en iemand anders de ‘onneurs mut waarneemm. Van wat weet ik veule zakt d’r ene in mekare. Een ander wurd weg ereupm umdet de starke wind de barrikade in de stege de lucht in ebloazn- en zien zeune de kop kepot eramt ef. Ook neur ’t zieknuus. Maar dan kump de klap op de vuurpiele en valt d’r een violiste weg die in ’t striekersorkest mee zol speuln. Oe is’t mogelijk, de veurige dag nog oefend. En dan mun ze d‘arsns d’r nog bi’j kunn oln. Umdet Siep ziek ewest ef, ef ze’t drei’jboek niet ad, en wet ze niet det ze smurns in vol ornaat op mut koomm draavn. Ook niet det ze saamt tussn de middag goan eetn. In plaas deurvan fietst zi’j teegn reegn en sturm in, um thuus et sjieke kloofien an te goan trekken.
Now, de karstkaartn kunn mien esteuln wurn, ik mut eerst de kop op een rei’jgien em. ‘s Middags ef Theo niks van ‘t Jubileum consart ezien. Thuus ad ie een blikkn sterregien in de skuufdeure zittn en is ie een alf uur an’t marteln ewest um det dink deruut te kriegn. Per grasie Gods kon ie in ‘t klooster een uur lank op zien achterwark zittn. In elk geval liever stoel dan karkbanke. Wat een veurdeel eh en ie kunn nog weer eem old Ollands uut oe nek kletsn. Mooi toch. Eén koor is niet genog en Siep dut d’r twee op ene dag. Die verkleed zich noa’t optreedn in de ge-eime garderobe. Net as zi’j in aar emp stiet, kump d’r ene binn en skrikt zich een uudtien. Et is ook gien gezicht eur. Siep kan et allemoale niks meer skeeln en ze zeg: “jongien, d’r is niks te zien, doet de deure maar gow dichte, ik bin zo kloar” Ei an et rommeln, en dan giet de deure weer lus. Een andere kerel. Disse skrikt em nog vuule meer en zeg: “Oh, sorrie eur, woln jullie eem alleent weezn?”
Et Boomkark Kamerkoor zingt in de Buutnkarke en Siep mut met een andre op’edofte deerne meekiekn, want iemand ef zien jasse over de meziekmap ene gooid. Ze belt de reddnde engel Theo, en die vlug d’alve stad deur um bi’j et Barguusplein in d’auto te kiekn, giet dan noar uus um te zuukn, kump met een verkeerde map weerumme. Now ja, zo bliev ie lekker bezig. Zweet veur de kop. Maar, et acapella zingn van et karstrippetwaar giet spat geliek en ze kunn niet anders dan de kop d’r bi’j oln, doar zurgt Hallebert wel veur en eem is ’t net of de wereld elemoale perfect is. De foto’s loatn toch weer een andere wereld zien. Siep kan now mooi in de fillem Gooise rimpels meespeuln. Vandage weer bi’j d’uutvaart zingn. Det is’t minste wa’j kunn doen. Dan noar Hamsterdam, Zwaannmeer on Ies. Siep en Theo, …..bin niet goed wies.
Zullie wensn oe allemoale een ele fijne Karst zonder koorts. Tiemie vret grus, dus die lut et eem ofweetn. Aju eh, doe’j kalm an?
TUSS’NDEURTIEN
