Genoade, ik weet niet wa’k eure. Tweede Pinksterdag d’r of? Bin zi´j wel goed wies? Det is now net det extra dággien van et grote verskil. De gevolgn van disse verandering bin onofzienbaar. Ej tammé Paosn en Pinkstern op ene dag zittn. Ov-ezien dak now mien buurman ook al in de gaatn mut oln, of ie de broek niet achtersteveurn an ef, want det is de nei’je partisipasie wet.
Partisipeern, ….deel em, stiet in de dikke van Daaln. (Nee, is gien femilie) Deel em an wat? Oe hinnig mut oe deelneemm weezn is mien vroage, en oe lange mut et an’oln? Kujt d’r nog net bi’j em, of ej d’oogn al dwars in de kop stoan veur daj d’r mee beginn. “Arms noar beneedn Siep en wind oe liever niet op” zeg Theo. Liever niet, pffff…….d’olde zokke ef mooi proatn.
Eur ies, ie em van die lui die zich veur Jan en alleman inzettn. Druk met ‘veur noppes wat an-aaln’ partisipeern zi’j d’r op lus en kriegn links en rechts een pluimpien, umdet ze zo allebárstns veule doen. Ja, en ze proatn ook narns anders meer over, ej’t emarkt? Althoos bin zi’j vort. De kienders mun noar een foto van vrogger kiekn, van toen mama nog thuus was. Det bestiet. Zi’j kunn zelf wel een plakke brood kloar maakn, ….de pasta d’r lekker knoert dik op smeern. Zol ik ook doen.
Mien stofzoeger gung mien disse week eem onder ’t bèdde deur, dus ik weet wel wat d’r kan liggn. Et dink ad d’r metene genog van. As onze Martha kump, mut et eem extra netties weezn, det zi’j niet denkt det wi’j ov-ankelijk wurn. “Ie koomm bi’j mien aj old bin mama” zeg zi’j. Niet goed over noa edacht! Mut d’r niet an denkn. Dan goa’k an de de pil. ’t Is natuurlijk árdstikke goed beduuld, maar ‘t zol mooi weezn ak det zelf beslisse.
Nee, veurlopig kunn wi’j ons nog best reddn. Lekker lang weekend ad, een paar extra pubernde an-eneumm kienders, veuruut maar, oe meer zieln oe meer vreugd. Met de komst van die aai-tillefeunties, wur ie zo onderand figurant in oe eign klucht, een soort van uut’ebluuide struuke in een groot onbekend park. Z’em det olde tril-undtien met ster-hallures ook nog, Marlene Dietrich, peuties nog verzekerd, en een nei’je sukelabruune pup, um op te vreetn. As ie groterder wurd, ej spiet daj ’t niet edoan em.
Lukkie Luuk stiet vrog op en giet net als een kleuter op verkennink uut. Ei vret mien veur de lol de eerde uut de plantn en elke keer maak ie een skoeverd um de skemerlampe te griepm. Ei mos niet zo vrolijk weezn, dan aj ook gien last van zien stárt. As’t eem stille is zeg Handries: “wat is’t stil ier eh, allenig ja, smurns vrog de vogels, maar toch zo mooi stille” Ei ef goed esloapm, dan eur ie ook niks. En aj zelf stille bliemm, is’t gewoon stille, toch? Now ja, ik eur de stilte best wel knársn, now det ze weer vort bin. Een mussien buutn zeg net zo zielig en onbeduudnd as ie d’r uut ziet: “sjillup,….sjillup” meer ook niet.
Veule geluk em w’ad, das woar, et was een mooie Pinksterdag. Et wier bi’jna zomers. Gelukkig det we d’r nog een tweede bi’j em. Twee is goed. Genog tied um in te pakkn, de fietsn d’r weer boomm op sjurn, saamt koffie drinkn en dan richting filles. Timie ef zwoar de pest in en vret zien brukkies niet. Ik geleuve det de stakkerd denkt det z’em achter’elaotn em. Aj ’n undtien bin, kuj det niet begriepm.
Mien olde zokke rup: “Siep….koffie” Aju eh.
TUSS’NDEURTIEN
